Boces

Tonight I'll dig tunnels to your nightmare room «Downs are feminine balloons»

Εδώ αρχίζουμε και πιάνουμε το στυλ τους : σκοπός είναι τα όρια του ροκ να χαϊδεύουν τα βάθη της ποπ - θόρυβος και κρυστάλλινα τραγούδια να εναλλάσσονται, γοητευτικές μελωδίες να σου δείχνουν ξαφνικά γαμψερά νύχια και άγρια φάτσα. Με samples από το Times Square αλλά και τη συνοικία της NASA στο Ακρωτήριο Κανάβεραλ. Με λουναπαρκίστικο εξώφυλλο / διάθεση και τίτλο από ένα ειδικό ίδρυμα αποκατάστασης στη Νέα Υόρκη. Με Warholική attitude, με, με, με. Πάρτο πάλι απ' την αρχή, δεν βγαίνει έτσι.

2 τραγουδάρες αρχικώς : τα «Men of a Rockette's Kick» και το «Something for Joey» (με ένα από τα αγαπημενότερα μου κιθ-ριφς). Ξεκινάν με γλυκύτητα, τα φωνο - λόγια σε τυλίγουν ύπουλα, πνευστά πανταχόθεν διαχέονται στην ατμόσφαιρα κι εκεί που έχεις κουλάρει έρχεται ο κιθαριστικός καταιγισμός να σε πετάξει από εκεί που ήρθες. Θα σε ξαναγλυκάνουν με τη μελωδία κι ίσως κάποια αδιευκρίνιστα (male or female ?) back φωνητικά και θα την ξαναπατήσεις κι έτσι καθεξής. Αλλά εσύ επιστρέφεις γιατί είναι ωραία.

Δεν είναι σε όλα έτσι απατεώνες : συχνά τελειώνουν όπως ξεκινάνε : low key pop στο «Downs are feminine Balloons», κιθαριστικό speed pop στο «Bronx Cheer», εξωφρενικός θόρυβος στο «Continuous Drunks and Blunders». Κι ένας παραληρών με ένα πιάνο συντροφιά στο «Girlfren» - εντελώς Orson Welles ταινία. Με την ευκαιρία, αν σας αρέσει η όλη φλοϋδική ψυχαναλ ... έε «ψυχεδέλεια» ξεφύγετε από τους Porcupine Tree, δοκιμάστε κι εδώ που υπάρχει πλούτος για όλους. Και νομίζω πως είναι περιττό να πούμε πως δεν διηγούνται και τις πιο συνηθισμένες ιστορίες, το καταλαβαίνετε απ' όλους αυτούς τους τίτλους. Δεν είναι μία απλή περίπτωση, δεν είναι ένα απλό συγκρότημα.