What it means to be left handed

Το υψηλό επίπεδο του νέου cd του (ή των, όπως θέλετε) Mice Parade είναι αναμενόμενο, σχεδόν προφανές. Έγινε πλέον συνήθεια. Οπότε, ας το πούμε από την αρχή ότι ο βαθμός είναι 8.5, γιατί διαβάζοντας μια κριτική χωρίς χειροκροτήματα, επιφωνήματα θαυμασμού και εκρήξεις ενθουσιασμού, κανα 7 θα περιμένει ο αναγνώστης στο τέλος.

Από το μινιμαλιστικό 'The True Meaning of Boodleybaye' του 1998, μέχρι το 'What It Means to Be Left-Handed' o Adam Pierce δίσκο με δίσκο όλο και κάτι προσθέτει. Η one man band προσέγγιση έχει δώσει τη θέση της σε περισσότερους μουσικούς, οπότε πλέον μπορούμε να μιλάμε για Mice Parade μπάντα, ή έστω για συνεργασίες μουσικών σε κάθε δίσκο. Ο πυρήνας βιμπράφωνο - κρουστά συμπληρώνεται σταδιακά με περισσότερα όργανα, η παραγωγή γίνεται πιο λουσάτη, και οι επιρροές από είδη μουσικής είναι πάμπολλες. Μόνον από world μεριά να πιάσουμε, έχει βραζιλιάνικη tropicalia, flamenco, και τελευταία μουσικές της Δυτικής Αφρικής. Κι όμως, τα συστατικά δεν φαίνονται πολλά εκτός κι αν καθίσεις να τα μετρήσεις, καθώς οι επιρροές μετασχηματίζονται αβίαστα, στον γνωστό πλέον και απολύτως χαρακτηριστικό Mice Parade ήχο. Που παρότι ελάχιστα ανανεωμένος επί της ουσίας, ακούγεται ακόμη γνήσιος και περιέργως φρέσκος.

Δικαιώνοντας το Βασίλη Παυλίδη που από καιρό έχει διαγνώσει ότι ο Pierce "ολισθαίνει κατά τόπους προς τυπικά κολεγιακά ακούσματα", στο 'What It Means to Be Left-Handed' εισέρχεται σε indie-rock εδάφη συχνότερα από ποτέ, καθιστώντας το την πιο προσιτή τους δουλειά. Οι ιδιαιτερότητες παραμένουν πάντως, παρά την ποπ προσέγγιση: το ρεφρέν που περιμένεις κάποιες φορές δεν έρχεται ποτέ, τα φωνητικά συχνά μιξάρονται χαμηλά. (Θυμηθείτε ότι σε όλη τη διάρκεια του project Mice Parade, τα φωνητικά είτε απουσίαζαν, είτε όταν υπήρχαν σκόπιμα αποφεύγονταν να βρίσκονται στο κέντρο της προσοχής). Για κάποιο λόγο ο Pierce προτιμά τραγουδίστριες με κοριτσίστικη φωνή, όπως η Kristin Anna Valtysdottir των Mum παλιότερα, οι Caroline Lufkin και Meredith Godreau (Gregory and the Hawk) εδώ.

Η εταιρία Bubble Core εδώ και χρόνια δεν υπάρχει πια, οι δίσκοι κυκλοφορούν στη Fat Cat. Το στούντιο του Adam Pierce είναι στη Νέα Υόρκη αλλά μη φανταστείτε ότι οι μουσικοί που συνεργάζονται μαζεύτηκαν και ηχογράφησαν όλοι μαζί. Ο Doug Scharin (Codeine, June of 44, κλπ), χρόνια φίλος και συνοδοιπόρος του Pierce παίζει drums σε κάποιο τραγούδι. Ζει στην California, οπότε ηχογράφησε τα τύμπανα και έστειλε email. Το ίδιο έκανε και η Caroline Lufkin, βασική τραγουδίστρια στο δίσκο, που αυτή την περίοδο κατοικεί στην Ιαπωνία. Ελπίζω να μην κάνουν και συναυλίες με τηλεδιάσκεψη.

Τα 'Mary Anne' και 'Mallo Cup', είναι καλά παραδείγματα - για textbook που λένε οι επιστήμονες - της πετυχημένης ή όχι διασκευής. Πετυχημένη διασκευή προκύπτει όταν κάποιος εκμεταλλευτεί το ότι ο "λάθος" καλλιτέχνης είχε κατεβάσει την καλή ιδέα ("λάθος" μπορεί να είναι ο μέγιστος Neil Young, γιατί η μελωδία του 'Only love can break your heart' ταιριάζει καλύτερα στους Saint Etienne). Έτσι, ο συνδυασμός απλότητας και shoegaze μεγαλείου (reverb και ντουέτο Pierce/Lufkin στα φωνητικά) που έχει μεταμορφώσει το 'Mary Anne' του Tom Brosseau, χάνεται στο πρωτότυπο που είναι τόσο συμβατικό, σαν να είναι ο Brosseau που διασκεύασε το τραγούδι unplugged, στερώντας του όλη τη μαγεία. Αντιστοίχως, ο Pierce είναι ο λάθος άνθρωπος να διασκευάσει το 'Mallo Cup' των Lemonheads. Απόδειξη το πόσο παράταιρο ακούγεται μέσα στο 'What It Means to Be Left-Handed'.