Δαιμονία Νύμφη, Alex, Μνήμα, Πύργος Αθηνών
Τέσσερις δίσκοι, τέσσερις ίδιες βαθμολογίες, τέσσερα εντελώς διαφορετικά είδη, από το εύρος της σύγχρονης εγχώριας παραγωγής. Της Χριστίνας Κουτρουλού
Δαιμονία Νύμφη - Witches' Lullaby EP (Self-Released)
Το "Witches' Lullaby" το συναντήσαμε αρχικά ως κομμάτι του άλμπουμ Macbeth, πίσω στο 2016 που οι Δαιμονία Νύμφη ανέλαβαν το soundtrack για την ομώνυμη παράσταση του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας. Τώρα η ιδέα του αυτονομήθηκε, δίνοντας σκυτάλη σε ένα νέο πρότζεκτ με τίτλο «Τα Νανουρίσματα του Κόσμου», με το παρόν ΕΡ να καταγράφει τα αποτελέσματα.
Με βάση το δια χειρός Σπύρου Γιασαφάκη αρχικό μοτίβο επιχειρείται εδώ, σε δεύτερο χρόνο, το ξαναζωντάνεμα του "Witches' Lullaby" μέσω των ψιθύρων και των διαθέσεων πέντε γυναικείων φωνών –της Εύης Στεργίου του σχήματος και τεσσάρων διεθνών καλεσμένων. Έτσι, παρ' όλο που η κεντρική μελωδία παραμένει σταθερή (κάνοντάς σε να σκεφτείς ότι σε όλες τις άκρες του κόσμου βρίσκουμε τελικά κοινές αναμνήσεις), τα καινούρια κομμάτια διαφοροποιούνται χάρη στα όσα κουβαλούν οι πρωταγωνίστριές τους. Η Hatis Noit, λοιπόν, δίνει την αίσθηση της επεξεργασίας των θεωρήσεών της, αλλά και μια μικρή αγωνία στα σκληρά ψιθυρίσματά της. Εν αντιθέσει με την Priscilla Hernandez, η οποία αφήνεται σε κάτι πιο αφηρημένο, με τονισμούς πιο γλυκιάς υφής, που ανά σημεία φτάνουν σε μια μικρή εξύψωση. Αλλά και οι Rey Yusuf & Victoria Couper ακολουθούν μια φυσική ροή, με τη «σταγόνα» και τις φωνές που ακούγονται στο βάθος να δημιουργούν όχι μόνο εικόνες, αλλά κι ένα μικρό, ενστικτώδες άγχος. Η Εύη Στεργίου, τέλος, ρυθμίζει μια πιο έντονη μελωδία, ανακαλύπτοντας τη μεταφυσική πλευρά του σκοπού της.
Η οπτική των Δαιμονία Νύμφη εμπεριέχεται στην κουλτούρα των νανουρισμάτων αφού λειτουργεί άλλοτε σαν αυταπάτη της ηρεμίας κι άλλοτε σαν παραπλανητικό τραγούδι, εκμαιεύοντας την εσωτερική ανάγκη μιας αλλαγής: ενός νέου ξεκινήματος, μιας απελευθέρωσης από το τώρα. Μνήμες και σκέψεις, συνειρμοί και συναισθηματικές εντυπώσεις διαπερνούν τις αισθήσεις και ξεθάβουν τη νοσταλγία.
7/10
Alex - 2001 EP (Lost Apes Ent.)
Η Alex μας είχε προκαλέσει το ενδιαφέρον ήδη από τις εμφανίσεις της σε κομμάτια των Lost Apes. Το πρώτο της EP έρχεται λοιπόν για να δώσει μια πιο γεμάτη γεύση για τις ικανότητες και τις προοπτικές της διαδρομής της. Αποτελούμενο από 5 κομμάτια, το 2001 μοιάζει με σύνοψη της αισθητικής και της διάθεσής της ως προς τι θέλει να εκπροσωπήσει στο hip hop. Από το εξώφυλλο ακόμα, μάλιστα, αισθάνεσαι τόσο την απροσαρμοστία της, όσο και μια προσδοκώμενη (και καλοδεχούμενη) αγουράδα. Αφήνοντας πίσω την ένταση που έβγαζε σε προηγούμενα κομμάτια, η οποία διακρινόταν από έναν τόνο υπερβολής, βρίσκει εδώ στιβαρά πατήματα, με το εναλλασσόμενων εκφράσεων flow να σου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον. Η χρήση των αγγλικών λέξεων κυλά με απόλυτα φυσική ροή –πράγμα ιδιαίτερα σπάνιο στον χώρο– ενώ οι συμμετοχές των Astos, Kungfujezuz και Lobo έχουν μόνο να δώσουν στο τελικό αποτέλεσμα, έστω κι αν θα ήθελες τελικά να ακούσεις ακόμα πιο πολύ την Alex στα σόλο της. Με λίγη δουλειά παραπάνω σε επίπεδο flow και ρίμας, ίσως και να συναντάμε το όνομά της συχνά στο μέλλον.
7/10
Μνήμα - Gathering Sorcery To The Eternal Portals Of The Past pt. II EP (Crown and Throne Ltd.)
Μοιάζει πια με δεδομένο ότι οι Μνήμα θα βγάζουν αρκετά δισκογραφικά δείγματα κάθε χρονιά, συνεχίζοντας να πορεύονται σε ένα black metal διάβα με noise προεκτάσεις. Το Gathering Sorcery To The Eternal Portals Of The Past pt. II είναι (μέχρι στιγμής) το τρίτο τους EP για το 2021, έχοντας ωστόσο τη ματιά του στο παρελθόν. Δεν είναι μόνο ο τίτλος δηλαδή, που παραπέμπει στο Gathering Sorcery To The Eternal Portals Of The Past pt. I του 2018: και οι ίδιοι χαρακτηρίζουν το καινούριο ΕΡ ως συνέχεια εκείνης της δουλειάς. Τώρα, αν στην τελευταία ακούσαμε μια καταιγιστική προσέγγιση, με κοχλάζοντα riffs και ψιθύρους στο background, εδώ τα πράγματα αλλάζουν. Έτσι, συγκριτικά με το τότε ξερζάλισμα των σωθικών, συναντάς πλέον μια μεγαλύτερη επιμονή στον τόνο, που χάνεται και βρίσκεται εντέχνως καθώς δημιουργείται κι ένα πιο ρυθμικό/μελωδικό μοτίβο, το οποίο ξεπετάγεται στη noise εκδοχή του. Υπάρχει δηλαδή η αίσθηση της αποδοχής αυτή τη φορά, με μια μεγαλύτερη εκτόνωση της έντασης και της αποπνικτικής εντύπωσης του πρώτου μέρους, με λαρυγγισμούς και ήχους που μοιάζουν σαν νεκρών ομιλίες.
7/10
Πύργος Αθηνών - 210 EP (Self-Released)
Μπορεί για αρκετούς ο Πύργος Αθηνών στους Αμπελόκηπους να θυμίζει κακές εποχές της Ελλάδας, αλλά και μια εκτρωματική αισθητική, ωστόσο φαίνεται ότι αποτελεί και σημείο έμπνευσης. Ή καλύτερα αναφοράς, καθώς ο ομώνυμος καλλιτέχνης έρχεται με το πρώτο του αυτό EP να δηλώσει ξεκάθαρα την τοποθεσία κίνησής του. Κάτι βέβαια που τονίζει και στον τίτλο, με το τηλεφωνικό πρόθεμα της Αθήνας. Μινιμαλιστικά σύνθια, στεγνά και επαναλαμβανόμενα, με ρυθμικές εντάσεις που καλύπτονται από φωνητικά χαμένα σε ρομποτικής/autotune ρυθμίσεις. Τα οποία κρίνονται ως πολύ σωστή επιλογή, αφού προσθέτουν στο αποτέλεσμα κάτι το ινδριγκαδόρικο. Το 210 περιέχει ποίηση πόλης, χωρίς να είσαι σίγουρος αν μιλά ανθρώπινο πλάσμα ή αν ακούς τη ζωή από τα μπετά και τα τσιμέντα –έτσι δηλαδή όπως τη ζουν εκείνα ή όπως νομίζουμε εμείς ότι θα ήθελαν ίσως να τη ζουν, εάν μπορούσαν. Εξάλλου οι αθηνέζικοι άσφαλτοι γνωρίζουν περισσότερα για την πόλη που πολλοί προσπαθούν να ερμηνεύσουν, να τραγουδήσουν ή/και να επικοινωνήσουν μαζί της.
7/10