Tronik*πλάσμα
Οι Μίκρο, επέστρεψαν με την τρίτη ολοκληρωμένη δισκογραφική τους δουλειά μετά το καινοτόμο "Τέλος Του Κόσμου" -κανείς δεν είχε ασχοληθεί με την ηλεκτρονική ποπ μέχρι τότε αν εξαιρέσουμε κάποια χαρούμενα διαλείμματα των Στέρεο Νόβα- και το πιο ώριμο "e-mail". Και καθώς αυτοί ετοιμάζουν βαλίτσες για να παίξουν στην Αγγλία, εμείς ας περιπλανηθούμε στον κόσμο του καινούριου τους δίσκου με τον hi-tech τίτλο tronik*πλάσμα.
Να υπογραμμίσω ότι το κείμενο και η 'κριτική' γράφεται με πλήρη επίγνωση της κατάστασης στην ελληνική δισκογραφία και την κρίση που αυτή περνάει. Σε άλλες συνθήκες το νέο άλμπουμ των Μίκρο θα μου φαινόταν πολύ χαζοχαρούμενα ποπ. Αν λάβουμε υπ' όψη τις δυνατότητες του συγκροτήματος, ίσως να μη μου άρεσε κιόλας. Όμως σε τέτοιες στιγμές, που οι δισκογραφικές κάνουν το παν για να πουλήσουν δεν μπορούμε να είμαστε εκλεκτικοί και ελιτιστές και να απορρίψουμε αυτό που είναι πολύ κοντά στα ακούσματά μας και δεν είναι και κακό. Το παραπάνω σαν μια μικρή εξήγηση -γιατί ως γνωστόν οι καλοι λογαριασμοί...
Στο μουσικό μέρος τώρα. Οι Μίκρο είναι από τα συγκροτήματα που δημιουργούν εικόνες -εκφραστές μιας γενιάς και μιας κοσμοθεωρίας που σκέφτεται με εικόνες. Έτσι και σ'αυτό το άλμπουμ η κύρια εικόνα είναι αυτή ενός ήρωα video game που κερδίζει όλους τους πόντους, ανεβαίνει τις πίστες και πανηγυρίζει. O ήχος είναι φρέσκος, ανάλαφρος, sexy, χαρούμενος, ηλιόλουστος, ανοιξιάτικος, χορευτικός, mainstream... με λίγα λόγια: pop. Pop, που στριφογυρίζει μέσα στο δωμάτιο, κάνει γκελ στους τοίχους και καταφέρνει τα πιο διστακτικά πόδια να κινηθούν ρυθμικά.
Τα τραγούδια θυμίζουν, αλλά δεν αντιγράφουν. Το ίδιο και οι στίχοι. Το πρώτο single ήδη έχει γίνει λαϊκή επιτυχία, και παίζεται απ' όλα τα ραδιόφωνα ανάμεσα στις βλαχομπαρόκ ντίβες της πίστας με τα επίθετα που αρχίζουν από Β. Το "Flip-flop" είναι το νέο κομμάτι τους που διάλεξε η Telestet για την καινούρια καμπάνια της... και θυμάσαι τι έγινε πέρσι με τα τραγούδια από διαφημίσεις κινητών -τα έχουμε γράψει και στη στήλη, μην επεκταθούμε... Τέλος, προσωπική μου προτίμηση είναι το "Η Σειρά Σου" με αισιόδοξους στίχους, παρακινητική μουσική, ευέλικτη και έξυπνη ενορχήστρωση.
Τελικά, είναι ένα συμπαθητικό ποπ άλμπουμ που ακούγεται μονορούφι και είναι ότι πρέπει να περάσεις ευχάριστα περιμένοντας στο μποτιλιάρισμα ή πίνοντας τον καφέ σου... Αυτά...
