Νόημα

Όταν έφθασε το συγκεκριμένο CD στα χέρια μου πριν λίγο καιρό, ήμουν πολύ περίεργος και επιφυλακτικός για το περιεχόμενο, διότι δε γνώριζα τίποτα για τον δημιουργό που μου εμπιστεύτηκε το έργο του. Γρήγορα όμως κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν ώριμο και καλλιεργημένο άνθρωπο που έχει μελετήσει και επηρεαστεί από πολλούς σημαντικούς Έλληνες και ξένους τραγουδοποιούς, δίνοντας μεγάλο βάρος στη θεματική των στίχων κι έχοντας ως πηγή έμπνευσης ανθρώπινες αξίες και κοινωνικούς προβληματισμούς. Σύμφωνα με το βιογραφικό του, γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, σπούδασε Νομικά στη γενέθλια πόλη και Κοινωνιολογία στην Ιταλία, ενώ συνεργάστηκε ως επιστημονικός σύμβουλος με θεσμούς και φορείς που διαχειρίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Τα τελευταία χρόνια ζει με την οικογένειά του στη Βιέννη, όπου υπηρετεί στον Οργανισμό Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ενώ ταυτόχρονα συνθέτει και δημιουργεί τραγούδια που μιλούν για τη δύναμη του έρωτα, τα ταξίδια σε μακρινούς τόπους, την αλληλεπίδραση με διαφορετικούς ανθρώπους και την επαφή με άλλους πολιτισμούς.

Μόλις το 2023 έκανε το δισκογραφικό του ντεμπούτο μελοποιώντας Καβάφη, το οποίο θα χαρακτήριζα παράτολμο, καθώς φανερώνει ψήγματα θάρρους και αυτοπεποίθησης. Η προσέγγιση στο έργο του μεγάλου Αλεξανδρινού έγινε με σοβαρότητα και σεβασμό, ενώ οι αισθαντικές ερμηνείες και οι λιτές ενορχηστρώσεις, το κάνουν προσιτό και κατανοητό σε ευρύτερα ακροατήρια.

Ο Παύλου στο «Νόημα» παρουσιάζει δέκα τραγούδια σε δικούς του στίχους και μουσική, έχοντας την πολύτιμη βοήθεια του Σέργιου Βούδρη στις ενορχηστρώσεις και του Σταύρου Γεωργιόπουλου στον ήχο, ενώ το εικαστικό μέρος έχει την προσωπική του σφραγίδα και φροντίδα, όπως αποτυπώνεται στις όμορφες φωτογραφίες και το κομψότατο εξώφυλλο. Το ξετύλιγμα του ηχητικού κουβαριού γίνεται με το αμφίσημο «Η Ψυχή Ταξιδεύουσα» ή «Everywhere And Nowhere», μία σύνθεση με πομπώδη και δυναμικό χαρακτήρα, με στίχους που αναδεικνύουν έναν υπαρξιακό προβληματισμό. Η επίδραση του Mike Scott και των Waterboys θεωρώ ότι είναι εμφανής, ενώ η εναλλαγή ελληνικής και αγγλικής γλώσσας στο ρεφρέν θα μπορούσε ν’ αποφευχθεί, καθώς η ίδια σύνθεση επαναλαμβάνεται στο κλείσιμο του δίσκου ερμηνευμένη εξ ολοκλήρου στα αγγλικά. Η επόμενη σύνθεση «Τη Ζωή Μου Εγώ», είναι αυτή η οποία με εντυπωσίασε περισσότερο, γιατί η ερμηνεία έχει ξεκάθαρες αναφορές στον αξέχαστο και αντισυμβατικό Νικόλα Άσιμο, με την κιθάρα να κινείται σε flamenco μονοπάτια και την παρουσία γυναικείων δεύτερων φωνητικών να εξισορροπεί με έξυπνο τρόπο τις εντάσεις. Το «Όσο Μπορώ» είναι μια εύθυμη ερωτική μπαλάντα σε βαλς ρυθμό και ερμηνεία επηρεασμένη από το στυλ του αξεπέραστου Δήμου Μούτση της δεκαετίας του ογδόντα. Τα «Τρένα Της Δύσης» παραπέμπουν στα μεταναστευτικά κύματα των μεταπολεμικών δεκαετιών, τα οποία επαναλαμβάνονται δυστυχώς τα τελευταία δέκα-δεκαπέντε χρόνια, στερώντας τη χώρα από πολύτιμο και αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό εξαιτίας της ανικανότητας των πολιτικών. Με το «Γυάλινα - Τα Καλύτερα Είναι Μπροστά» επιστρέφει στην ερωτική μπαλάντα, θυμίζοντας εδώ τις περιπαικτικές και σκωπτικές ερμηνείες του Βαγγέλη Γερμανού. Η σύνθεση «Του Ανθρώπου Η Οικογένεια» καταπιάνεται με το ευαίσθητο θέμα του οικογενειακού θεσμού, κάνοντας ταυτόχρονα νύξεις σε θέματα παιδείας και νοοτροπίας, ενώ η συμμετοχή της Παιδικής Χορωδίας Έδεσσας υπό την καθοδήγηση της Θεοδώρας Γκουράνη αναδύει τα χαμένα συναισθήματα της παιδικής αθωότητας και ανεμελιάς. Το «Πατρίδα Ξένη» είναι μια εξομολόγηση του καλλιτέχνη για τους λόγους που τον οδήγησαν να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς. Ο τίτλος «ΠΑΟΚ - Σαλονίκη» πιθανότατα θα κάνει πολλούς να ξινίσουν, ωστόσο ο δημιουργός εκφράζει με γλαφυρό τρόπο τη νοσταλγία για την πόλη του, ενώ καθένας μπορεί να βάλει στη θέση των δύο παραπάνω λέξεων την ομάδα ή την πόλη της αρεσκείας του. Στο «Νόημα» κάνει έναν απολογισμό της πορείας της ζωής του, προσπαθώντας να συνειδητοποιήσει το γρήγορο πέρασμα του χρόνου.

Η ολοκλήρωση της ακρόασης με άφησε με μια γλυκόπικρη γεύση και ανάμεικτα συναισθήματα. Γλυκιά, γιατί το συνολικό αποτέλεσμα αντανακλάει διαχρονικά πολιτισμικά πρότυπα και ηθικές αξίες, ξεπερνώντας σε μεγάλο βαθμό τις προσδοκίες και τους ενδοιασμούς μου, αλλά ταυτόχρονα πικρή, γιατί τα θέματα που πραγματεύεται μου υπενθύμισαν τον λάθος δρόμο που πορεύονται οι ανθρώπινες κοινωνίες, αφήνοντας στην εξουσία παρανοϊκούς ανθρώπους, οι οποίοι νοιάζονται μόνο για την ικανοποίηση των προσωπικών τους ακόρεστων φιλοδοξιών.

Πρέπει να τονιστεί ότι η καλλιτεχνική δραστηριότητα του Μίλτου Παύλου δεν αποσκοπεί σε ατομικό οικονομικό όφελος και τα ενδεχόμενα έσοδα προορίζονται για δωρεές σε οργανισμούς που υποστηρίζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων.