Carnival of souls

Το 'Fairytales Of Slavery' (του 1994 στην Mute Rec.), ήταν ένα θαυμάσιο album, το οποίο σήμερα, έστω και καθυστερημένα, εκτιμάται δεόντως από αισθητά περισσότερους σε αριθμό από την εποχή που κυκλοφόρησε. Συνάμα, υπήρξε η κορυφαία στιγμή στην μέχρι τότε προσφορά των Miranda Sex Garden. Η αδικαιολόγητη διάλυσή τους, που ακολούθησε συντόμως μετά την περιοδεία προώθησής του, δεν συμβάδιζε με το καλό κλίμα ενός συγκροτήματος στην παραγωγική ακμή του, προκαλώντας εύλογα την απορία αρκετών. Αμέσως μετά, η βασική ερμηνεύτρια και μόνη από την πρώτη τους σύνθεση, Katharine Blake, συγκρότησε τους Mediaeval Baebes, σχήμα που διατηρεί μέχρι σήμερα. Φαίνεται όμως ότι όλο και κάποια τραγούδια κρατούσε στο συρτάρι της και έτσι μετά από την πεντάχρονη απουσία τους, η πρόσφατη επανασυγκρότηση των Miranda Sex Garden (με νέο line-up), σηματοδοτείται από την κυκλοφορία ενός ολοκαίνουργιου album και μάλιστα στην δική τους δισκογραφική εταιρεία.
Ένα μόνο ελάττωμα διαπιστώνω, αρκετό όμως για να χαρακτηριστεί το 'Carnival Of Souls' κατώτερο από το προκάτοχό του, το οποίο δεν είναι άλλο από την έκδηλη αγωνία να γεμίσει την χρονική διάρκεια των σαράντα τριών λεπτών, μη αποφεύγοντας έτσι κάποια ολισθήματα (αν μπορούν να χαρακτηριστούν ως τέτοια), όπως δηλαδή τα δύο περιττά incidentals, βγαλμένα από κάποιο σημειωματάριο με ιδέες και προσχέδια ή ένα-δύο τυπικά τραγούδια.
Από την άλλη έχει να παρουσιάσει όλα τα χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου των Miranda Sex Garden που ξέραμε, μαζί με ευχάριστες καινοτομίες που τους εντάσσουν στην πραγματικότητα της νέας χιλιετίας. Αυτή η πλευρά είναι ασφαλώς η σημαντικότερη του 'Carnival Of Souls' και αυτή που τελικά μένει σε μένα. Το έξοχο single 'Tonight' (πράγματι πολύ επιτυχημένη η επιλογή του) είναι το πιο αντιπροσωπευτικό και ενδεικτικό παράδειγμα : μία jazz-cabaret γραμμή στο μπάσο, πνευστά, κιθάρες στημένες με την γνώριμη συνταγή των Portishead και πολύ καλή ερμηνεία. Αν κάποιος ραδιοφωνικός d.j. στοιχημάτιζε πάνω του θα κέρδιζε πολλά.
Ο ποιητικός, ατμοσφαιρικά αναδιπλωμένος, ρομαντισμός, πρωτίστως των 'Sleeping Beauty' και 'Without Trace', συγκινεί. Το 'All There Is' είναι η ιδανική συνέχεια του κλασικού 'Cut' από το προηγούμενο album. Το instrumental 'Escape From Kilburn' ταιριάζει, σε συμφωνία με τον τίτλο του, σε κάποια περιπετειώδη κινηματογραφική σκηνή απόδρασης. Το βαρύ, με σχεδόν μεταλλική δομή, 'Ever & Ever' κινείται αξιοπρεπώς σε τελείως διαφορετικά και πρωτόγνωρα μονοπάτια και η διασκευή του 'Caravan' του Duke Ellington συνεχίζει την αξιόλογη παράδοση του συγκροτήματος που τους θέλει να κάνουν προσεχτικές επιλογές από συνθέσεις άλλων και το σπουδαιότερο να τις αποδίδουν με προσωπικό style (εκείνο το 'My Funny Valentine' θα με στοιχειώνει για πολλά χρόνια ακόμη).
Η επανασύνδεση των Miranda Sex Garden μοιάζει να βάζει τις ίδιες παλιές παραμέτρους σε νέα βάση, ανοίγοντας ένα καινούργιο κεφάλαιο στην μέχρι τώρα ιστορία τους και από πολλές απόψεις αυτή η επιστροφή θα χαροποιήσει πολλούς. Εγώ δηλώνω ένας από αυτούς.
(Καλά ο Nick Marsh που συμμετέχει ως καλεσμένος είναι ο ίδιος των Flesh For Lulu; Μην μου πεις!!)