First Album
Τι μουσική ακούει το καρτούν "Hello Kitty";
Το ρωτάς; Η πολυαγαπημένη γιαπωνέζικη φιγούρα ακούει φανατικά γιαπωνέζικη ποπ, πλην όμως τον τελευταίο καιρό έχει βρει τη χαρά της με το cd της Miss Kittin, με την οποία ταυτίζεται κυρίως λόγω συνωνυμίας. Ζούμε άλλωστε σε δύσκολους καιρούς και οι ναζιάρες γατούλες πρέπει να αλληλοϋποστηρίζονται, δε νομίζεις; Όταν η "Hello Kitty" πρωτοάκουσε τη συγκεκριμένη δουλειά διοργάνωσε ένα μεγάλο πάρτι για να το γιορτάσει, κάλεσε τους διάσημους φίλους της, έφαγαν χαβιάρι και ήπιαν άφθονη σαμπάνια... κρίμα μόνο που δεν μπόρεσε να παρευρεθεί και ο Frank Sinatra... βλέπεις, ο αμερικανός crooner έχει αποδημήσει στα ουράνια προ πολλού. Άλλο τώρα που ζούσε και βασίλευε όταν η Miss έγραφε για τον dead «Frank Sinatra» και ξεκαρδιζόταν στα γέλια.
Παραμένουμε στην εταιρία του dj Hell και κάνουμε ζουμ στη Γαλλίδα Miss Kittin a.k.a. Caroline Herve η οποία, παρέα με το φίλο και συμπατριώτη της The Hacker, κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους άλμπουμ (ντεμπούτο κοινό βέβαια, γιατί τα προσωπικά projects δίνουν και παίρνουν- πρόσφατο δείγμα η συμμετοχή της Miss στο «Madame Hollywood» του Felix Da Housecat). Το θηλυκό γράφει τους στίχους και ερμηνεύει, ενώ το αρσενικό κάνει την παραγωγή... α! όλα κι όλα... δίκαια πράγματα. Τα σεξιστικά πρότυπα δεν έχουν λόγο εδώ πέρα. Το γινόμενο; Ένας δίσκος-αφιέρωμα στην electro/new wave/disco σκηνή του '70 -'80, τυλιγμένος προσεχτικά με μια παχιά techno γκρι ζελατίνα που αρμόζει στη νέα χιλιετία.
Τα ακούσματα είναι εμφανή και συχνά με τρόπο επιτηδευμένο, καθώς χρησιμοποιούνται σαμπλαρίσματα από εδώ και από εκεί διαγράφοντας την περιοχή αλλά παράλληλα διασκεδάζοντας τις εντυπώσεις, όπως για παράδειγμα στο εξαιρετικό "Stock Exchange", που δανείζεται ένα μικρό sample από το "Blue Monday" των New Order ή στο "You and Us", που πατάει πάνω στο «Fade to Grey» των Visage. Και αν η electronic disco του '70 ανήκει στον Giorgio Moroder, αν το νεο-ρομαντικό κύμα του '80 αντιπροσωπεύεται από ονόματα σαν τους Ultravox, Soft Cell, Human League ή τον πρόσφατα χαμένο Fad Gadget, ή ακόμα αν οι Kraftwerk σήκωσαν τη σημαία της γερμανικής new wave, η νέα εποχή έχει χρέος όλα αυτά να τα επιβεβαιώσει, να τα αναδείξει και σαφώς όχι να πέσει στη λούπα να τα αναμασήσει, πράγμα που ευτυχώς δε συμβαίνει σ' αυτήν την περίπτωση.
Στα συν, επίσης, τα επεξεργασμένα φωνητικά της Miss Kittin που βγάζουν μια βρώμικη, γοητευτική ψυχεδέλεια, καθώς και η άκρως χορευτική διάθεση που αναβλύζει από όλο το cd και ειδικά από τα «Walk on By» και «Stripper». Πολύ καλή δουλειά, σαφώς πιο εμπνευσμένη συνθετικά από εκείνη των Fischerspooner, δίχως να υπολείπεται καθόλου στυλ και αισθητικής άποψης. Και θέλω να πιστεύω ότι έχει, έστω και καθυστερημένα, την συγκατάθεση του Frank Sinatra.
