Pale glitter
Μέσα στην υπερπληθώρα κυκλοφοριών κάθε είδους, η φλέβα στην οποία επιμένω περισσότερο να χτυπώ, ρισκάροντας (και χάνοντας) ώρες ακουσμάτων είναι η ηλεκτρονική. Σε αυτό το πνεύμα επέλεξα τυχαία τους Miwon. Σημεία των καιρών μου να σκέφτομαι πως καλύτερα ένας μέτριος ηλεκτρονικός δίσκος από έναν συμπαθή ροκ.
Με το πρώτο άκουσμα έμεινα απλά χλιαρός, πράγμα αναμενόμενο. Με τα επόμενα άλλαζα σταδιακά θερμοκρασία, κι αν δεν έφτασα στην επιθυμητή δεν έχω κανένα λόγο να τους ξεπετάξω με 3 λόγια. Καταρχήν πρόκειται για ένα σχήμα που φτιάχτηκε από ένα άτομο, τον Hendrik Kroz, ενεργό μέλος της Βερολινέζικης σκηνής εδώ και καιρό. Έχει δηλαδή συμμετάσχει σε δεκάδες laptop battles της ολοζώντανης σκηνής του, άλλο αν ντεπουτάρει τώρα δισκογραφικώς. Η μόνη προηγούμενη κυκλοφορία του ήταν ένα δωδεκάιντσο (Brother Mole) που ο Andrew Weatherall ρεμίξαρε για ένα από τα πρόσφατα Fabric live του. Bρίσκεται και εδώ και με τα αντρικά του φωνητικά ακούγεται σαν να κατρακυλά στον κατήφορο των Royksopp.
Ούτε το βρώμικο electro-funk τύπου Two Lone Swordsmen (Spiralize) είναι του γούστου μου αλλά σχεδόν όλα τα υπόλοιπα 10 μέρη του δίσκου είναι τρυφερά, ζεστά, μινιμαλιστικά και αφηρημένα.
Μου αρέσουν ας πούμε τα κομμάτια που σε ξαφνιάζουν σε ένα οποιοδήποτε σημείο τους, όπως το Semafora που διαρκεί 6 λεπτά με ένα αναπάντεχο πιάνο να προστίθεται στο 4.30, ένα θόρυβο σαν κύμα που σκάει σε βράχο να ακούγεται στο 1.20 και μια εσωτερική μελωδία να ανοιγοκλείνει κατά βούληση. Ή επιλογές που κάπως ξαφνιάζουν, όπως το δεύτερο remix που προστίθεται ως κλέφτης παράστασης εδώ. Πρόκειται για κομμάτι των Εσθονών dream-pop Pia Fraus και αυτό το No Need For Sanity υπερτερεί του πρωτοτύπου χωρίς καν να του μοιάζει. Μπορείς ακόμη και να στροβιλιστείς στην πίστα του δωματίου σου με τα 4/4 Pale Glitter και το (ως Underworld) Hush.
Είπα 4/4 και είναι υπόγεια φανερή η παράδοση των Γερμανών τεχνοποιών από τους οποίους προέρχεται ο Miwon. Μπόρεσε όμως να δει και αυτός πέρα και κάτω από αυτήν, όπως άλλωστε έκανε ο ομογάλακτος Murcof με την πανέμορφη περσινή του Remembranza. Βέβαια δεν μπορεί να ξεφύγει τα κολλητικά μικρόβια του σκοτεινού πειραματισμού (When Angels Travel) ή της micro-sampled λούπας (Flakes) - που όμως το μουρμουρητό μιας γυναικείας φωνής το διορθώνει σε Lali Puna - ή το κλείσιμο του ματιού στον Carl Craig. Για το τέλος δεν διστάζει να φτιάξει στο πι και φι πλήρη oldschool house κομμάτι με U2 κιθάρες.
