Hotel
Το πρόβλημα με το Moby είναι ότι όλοι περιμένουν από αυτόν περισσότερα από αυτά που μπορεί να δώσει. Δεν είναι άμοιρος ευθυνών για αυτό ούτε ο ίδιος, ούτε η εταιρία του, αλλά στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα και καλά καλλιτεχνικό και εμπορικό φαινόμενο για τα 00s καβάλα στο πολιτικά ορθό και καλλιτεχνικά ανήσυχο κύμα, αδικούν ένα γνήσιο διασκεδαστή και μηχανή παραγωγής pop επιτυχιών για τους ακροατές που πέρασαν βαθιά μέσα από την ανεξάρτητη σκηνή και ...επέζησαν. Για μας δηλαδή.
Βγαίνοντας από αυτή τη διαδικασία απενοχοποίησης, το ξενοδοχείο λάμπει. Καλογραμμένα σουξέ που κατακλέβουν ό,τι αγαπήσαμε από τα 80s για να κολακέψουν τον ελιτίστικο ναρκισσισμό μας σαν μουσικόφιλων. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που κάνουν οι Madrugada δηλαδή, από το fan club των οποίων πήρα ένα ευγενέστατο email που με έκανε να ντραπώ για τις εξυπνάδες που έγραψα (όχι για την άποψή μου για το δίσκο, η οποία δεν αλλάζει) και να σκεφτώ ότι έχουν πολύ καλύτερους ακροατές απ' ότι τους αξίζει, μόνο που οι αναφορές του Moby είναι πιο πολύ του γούστου μου, και αυτός το κάνει καλύτερα. Όσο για το ambient μέρος της παραγωγής, που είναι όλος ο δίσκος - δώρο και μερικά κομμάτια από τον "κανονικό", είναι αξιοπρεπώς αδιάφορος, όπως άλλωστε το 95% του είδους.
Αυτό είναι λοιπόν ο Moby. Μια Kylie για πιο υποψιασμένους ακροατές, μείον το ότι η Kylie είναι φαντασίωση του κάθε straight, πράγμα που δε νομίζω να είναι ο Moby για τις γυναίκες. Ακούγοντάς τον χαλαρά με διάθεση καλοπέρασης, κάνει καλή παρέα. Από το κόσκινο της σκέψης δεν περνάει. Χρειάζονται κι αυτά.
