The moon and Antarctica

Τώρα αισθάνομαι καλύτερα. Πάνω που η χρονιά κλείνει τον κύκλο της με τις καλές κιθαριστικές κυκλοφορίες να αναλογούν σε ένα ελάχιστο κομμάτι από τη δισκογραφική πίττα (το κέικ, το τσουρέκι κ.ο.κ.), έρχονται οι Modest Mouse για να τραβήξουν τα βλέμματα σε ένα είδος που λυμαίνεται από ανούσιους κιθαριστικούς μονολόγους και χιλιοειπωμένες συνθετικές ιδέες. Όχι οτι οι Modest Mouse είναι ριζοσπαστικοί ή επαναστατικοί. Κάθε άλλο. Αντίθετα τριγυρίζουν σε δρόμους περπατημένους και ήδη αγαπημένους από τους λάτρεις του Αμερικάνικου εναλλακτικού ροκ. Ωστόσο εδώ κάτι συμβαίνει, κάτι που είναι απρόσμενα πολυποίκιλο και άκρως ερεθιστικό. Η σύνθεση κλασική, κιθάρα, τύμπανα, μπάσο. Η μπάντα τριμελής (ο ιδανικός αριθμός για rock n' roll, που θα έλεγαν και οι Dead Moon), απίστευτα δεμένη και πλήρης ενορχηστρωτικά με frontman που δεν επιβάλλεται αλλά ξεχωρίζει (έχει και τη φάλτσα φωνούλα που με τρελαίνει). Άσε που γράφει και ωραία (και πολλά) στιχάκια. Τον λένε και Ισαάκ (άσχετο αλλά αυτά τα επαρχιώτικα ονόματα - αν και αυτοί είναι πρωτευουσιάνοι, από την Washington δηλαδή...- πολύ μου αρέσουν, μου θυμίζουν τον Eυγένιο από τη δεκαεξάρα ιπποδύναμη). Οι συνθέσεις μία και μία (σε σύνολο 15 η μια θα έμεινε μόνη της...) άλλοτε εκρηκτικές και άλλοτε κατατονικά μελαγχολικές. Που δε στριφογυρίζουν ανούσια γύρω από ένα μοτίβο αλλά παίζουν με την folk παράδοση (χωρίς μπάντζα και τουμπερλέκια, μόνο με τις κιθάρες τους), τα θορυβώδη ξεσπάσματα και τη μελωδική noise pop (δηλαδή θα ακούσετε και το πιανάκι σας και το βιολάκι σας και τα πληκτράκια σας και οτι ποθεί η ψυχούλα σας). Μεγάλο ατού (που προσωπικά με κέρδισε εξ'αρχής): Τα τέσσερα πέντε post punk διαμαντάκια (ναι, ναι καλά διαβάσατε) που απογειώνουν πραγματικά το δίσκο, σε σηκώνουν από την καρέκλα και σε τιμωρούν που δε θυμάσαι καν πόσο καιρό έχεις να ακούσεις το 'The modern dance' (αν δεν με ξαναδείτε στο MIC θα με έχει διώξει ο εκδότης για αυτή μου την ύβρη - συγχώρα με εκδότα, ένα συνειρμό είχα, δε θα το ξανακάνω!). Όσο για τους πιο παλιούς και 'χωμένους' indieαφερόμενους, προχωρήστε άφοβα. Η συγγένεια των Modest Mouse με συγκροτήματα όπως οι Rodan, οι Unwound, οι Slant 6, οι Truckstop και λοιπούς κιθαροβασανιστές είναι σχεδόν εξ'αίματος (άντε ν'ανάψουν τα αίματα...) οπότε ετοιμαστείτε για νέες μέρες δόξας!
Τελικά είχε δεν είχε μας το έκανε πάλι το δωράκι της η Matador (o πολυεθνικός ταχυδρόμος Sony δεν πρέπει να σας βάλει καν στην ξεπερασμένη διαδικασία της εξίσωσης ανεξάρτητο-ποιοτικό και τούμπαλιν. Άσε που και 'ανεξάρτητοι' που ήταν οι Modest Mouse τι καταλάβαμε;). Έκανε το φθινόπωρό μας πιο πλούσιο, ξεκουνηθήκαμε και εμείς από τις post-intellectuel-μουσική=φιλοσοφία θέσεις μας.
Καταλαβαίνετε γιατί αισθάνομαι καλύτερα τώρα;