The Bad Fire

Κάθε δίσκος των Mogwai είναι είδηση, μικρή ή μεγάλη, πάντως είδηση, για ένα κοινό που τους παρακολουθεί σταθερά από τη δεκαετία του ‘90 έως τις μέρες μας. Ο καθένας, κι εδώ στο MiC, έχει έναν δικό του αγαπημένο δίσκο από τη δισκογραφία τους. Προσωπικά είναι το ‘Come On Die Young’ του 1999, από το οποίο, πάλι προσωπικά, η ιστορικός ή ο δισκοθέτης του μέλλοντος θα δυσκολευθεί να διαλέξει το ‘Kappa’ ή το ‘May Nothing But Happiness Come Through Your Door’ ή το ‘Ex-Cowboy’ για να αντιπαρατεθεί στο ‘Sad Mafioso’ των Godspeed You! Black Emperor, όταν του ή της ζητηθεί να διαλέξει ένα μόνο κομμάτι από αυτό που ονομάστηκε post rock. Άλλοι έχουν διαλέξει το ‘Young Τeam’ ή το ‘Rock Action’, ή ακόμη και το πρώτο τους single ‘Summer’. Άλλες ενίοτε ακόμη και μεταγενέστερα lps.

Το δε κοινό τους ανέβασε στο Νο 1 του αγγλικού chart με τον προηγούμενο δίσκο τους ‘As The Love Continues’ του 2021. Δεν έχουμε να πούμε κάτι γι’ αυτό. Μόνο ότι αν το ‘Fanzine Made Of Flesh’ από τον τελευταίο τους δίσκο, αυτό το ποπ αριστούργημα, δεν ανέβει στο Νo 1 του Top of the Pops, δεν υπάρχει θεός, και το ξέρουμε.

Έτσι κι αλλιώς ξέρουμε ότι η επιτυχία δεν είναι συνώνυμη της καλλιτεχνικής καταξίωσης. Οι Mogwai γνώρισαν πρόσφατα την πρώτη, αλλά τη δεύτερη την έχουν από την αρχή, σχεδόν αδιάψευστα έως σήμερα. Θα μου πείτε: πες μου ένα κομμάτι από κάθε τους δίσκο, πλην του αγαπημένου σου. Μισό, να ανοίξω discogs. Οκ, δεν θυμάμαι τίποτε, αλλά δεν έχει σημασία. Το ‘Hardcore Will Never Die, But You Will’, μου είχε κάνει κάτι όταν βγήκε. Μπορεί βέβαια να είναι κι ο πιασάρικος τίτλος του, όπως το συνηθίζουν οι Mogwai.

Από την άλλη, βρε αδελφέ, τώρα που ακούω ή ξανακούω όλη τους τη δισκογραφία, δεν πετάς τίποτε. Είναι σαν να ακούς σουίτα σε σολ μινόρε, στο διηνεκές. Θα μπορούσε οι Mogwai να είναι τεχνητή νοημοσύνη, πριν ακόμη καν αυτή εφευρεθεί. ‘Η μπορεί κάποιο μοντέλο τέτοιας νοημοσύνης του μέλλοντος να τους χρησιμοποιήσει. Μακάρι.

Ας πάρει το ‘Hi Chaos’ του τελευταίου τους δίσκου, που αναπαράγει τη δισκογραφία τους, ας το αναλύσει, ας το επανασυνθέσει σε χίλιες δύο μορφές, και ας μας παρουσιάσει ακόμη χίλια δύο άλμπουμ Mogwai, όπως ότι έχουν βγάλει μέχρι τώρα. Αυτοί μπορεί να έχουν πεθάνει, αλλά το hardcore θα ζει. Εξάλλου μάλλον ο τίτλος εκείνου του άλμπουμ τους αναφερόταν στους Pulp, καθώς πλέον είχαν πάρει τη στροφή προς την pop. Όμορφη στροφή, όπως αποδεικνύεται από τον τελευταίο αυτό δίσκο τους, που κατ΄εμάς, πάλι προσωπικά, είναι ο καλύτερος πριν τον επόμενό τους και αυτόν που αναφέραμε στην αρχή.

Εκτός από το ‘Fanzine Made Of Flesh’ (ορκίζομαι να μην το ξεχάσω, αν και εφήμερη ποπ), μας παραδίδουν και άλλα μικρά ποπ διαμαντάκια (όπως το ‘Hammer Room’ ή το ‘Lion Rumpus’ – αυτά τα γράφω εδώ γιατί σίγουρα θα τα ξεχάσω).  Τώρα πάλι το ποπ μην το πάρετε τοις μετρητοίς. Οι Mogwai δεν θα παίξουν σε κλαμπς, δύσκολο να μπουν σε πάρτυ, μακάρι να τους ακούσετε σε κάποιο ψαγμένο μπαράκι. Θα σαζαμάρετε σίγουρα, δεν ξέρω αν το συγκρατήσετε. Εκτός κι αν είναι το ‘Kappa’ (αποφάσισα, τουλάχιστον για σήμερα).

Βαθμός για τη συνολική δικογραφία τους…