Folktronic

To Folktronic δεν έρχεται μόνο του. Συνοδεύεται (ή συνοδεύει) τη multimedia παράσταση Folktronia, με χαρτονένια δεντράκια, slides και one man performance από τον καλλιτέχνη. Η Folktronia είναι μια φανταστική χώρα και τα τραγούδια του album η παραδοσιακή της μουσική. Σας θυμίζουν τίποτε όλα αυτά;

Ο Momus είναι αναμφισβήτητα ένας έξυπνος καλλιτέχνης που ζει στο κέντρο της παγκόσμιας σκηνής και λαμβάνει από τους πρώτους τα μηνύματα της εποχής μας. Η αναβίωση της country και της folk μουσικής δεν ήταν δυνατό να τον αφήσει αδιάφορο. Σ’ αυτή τη δουλειά του λοιπόν πιάνει αυτά τα δύο είδη, τα διυλίζει και τα ξαναχτίζει από το μηδέν με τα εργαλεία που του προσφέρει η σημερινή μουσική τεχνολογία. Ο υπολογιστής παίρνει τη θέση της κιθάρας και η σαρκαστική αποστασιοποιημένη οπτική τη θέση της, συχνά απλοϊκής, βιωματικής αφήγησης.
Το αποτέλεσμα εκ πρώτης όψεως είναι απολαυστικό. Electronica Americana! Από το 'Appalachia' που ανοίγει το album συνοψίζοντας όλη του την ουσία (ειρωνία, παιχνίδι με τα κουμπάκια, λατρεία της pop art σε όλες της τις μορφές) ως το 'Pygmalism' που το κλείνει με την ίδια διάθεση, όλα του τα κομμάτια είναι η χαρά του ψαγμένου και αφοσιωμένου μουσικόφιλου μια που βρίθουν αναφορών σε πρόσωπα και καταστάσεις που τον απασχόλησαν κατά τη διάρκεια της τριβής του με το σπορ. Κατά τη γνωστή ρήση, ο Momus αποδεικνύεται μεγάλος καλλιτέχνης μια που κατακλέβει ανερυθρίαστα και ασύστολα από παντού. Από Donovan και Woody Guthrie μέχρι Devo και φυσικά Residents αλέθει το μίξερ. Το αγγλοαμερικάνικο χιούμορ του κατά κανόνα είναι εύστοχο (το 'Finnegan The Folk Hero', που μου φάνηκε σαν απάντηση του Momus στο 'Japanese Cowboy' των Ween, είναι χαρακτηριστικό δείγμα) αλλά συχνά γλιστράει προς το εξυπνακίστικο στα όρια του σαχλού ('Τhe Penis Song', καμιά σχέση με των Monty Python) αλλά ποτέ βαρετό. Με δυο λόγια, σύγχρονο άκουσμα για διανοούμενους της ποπ κουλτούρας.
Και εδώ προκύπτει το «αλλά». Καλά όλα αυτά, αλλά αφόρητα εγκεφαλικά. Στο αποστειρωμένο εργαστήριο ήχων και λέξεων του Momus τα αισθήματα μοιάζουν να μην έχουν θέση. Πράγμα που δίνει στο Folktronic ημερομηνία λήξης ανάλογη με αυτή της φτηνής και εφήμερης εμπορικής μουσικής, όσο άδικο και να είναι αυτό. Γιατί στο τέλος της μέρας κλείνεις τα μάτια και ζητάς μουσική που θα σε πάρει από το χέρι για το ταξίδι στο απροσδιόριστο, και οι εξυπνάδες και οι διανοουμενίστικες ακροβασίες δεν έχουν καμιά θέση σ’ αυτή την περιπέτεια. Και γιατί όταν μετά από χρόνια κοιτάξεις πίσω θα θυμηθείς αυτά που σε συγκίνησαν και όχι τα άλλα που σε εντυπωσίασαν αλλά δεν σε άγγιξαν.