Do community service

1.Let's take a trip..
To trip hop έγινε το καταφύγιο πολλών λογιών προσφύγων. Των άνεργων τζαζιστών που μέσα σε μια νύχτα διαπίστωσαν ότι έχουν και πάλι ζήτηση τα φλύαρα γουργουρίσματά τους, αρκεί να τα στήριζαν πάνω σε downbeat θεμέλια, των soul-wo-men που διαπίστωναν πως αρέσει και στα νέα ακροατήρια το άλγος της κατάμαυρης ψυχής τους, αρκεί να ξεfunkιάσει λίγο και να τσουλάει στο ρελαντί, οι σινεφίλ κοπτοράπτες που ανακάλυπταν ότι το sampler είναι το πιο χρήσιμο εργαλείο από καταβολής μουσικής κι αφού ο John Barry δεν έδινε δεκάρα αν κακόπεφταν σε αδέξια χέρια τα καταξιωμένα του σκοραρίσματα..., οι ghetto defenders που αποφάσισαν πως ήρθε η ώρα να κουλάρουν λίγο, οι indie popies... εντάξει, η συνέχεια είναι προβλέψιμη και η σύνδεσή της με το γκρουπ που δεν έχει κανένα Monk και κανένα (ή μήπως καμία) Canatella στη σύνθεσή του, είναι αναπόφευκτη.
2.You trip me up...
Τους τοποθετούν όλοι στο trip hop για λόγους που εύκολα αμφισβητούνται. Είναι απ' το Bristol (κι εγώ είμαι απ' τη Θεσσαλονίκη αλλά δε λέω με), ήταν φίλοι των Massive Attack (που όμως δεν τους έκαναν να λοξοδρομήσουν σε μαυριδερά μονοπάτια, ούτε τους έκαναν την τιμή να τους περιμαζέψουν (unfinished sympathy) στην Melankolik τους όταν έβαλε λουκέτο η εταιρεία Cup of tea που τους ανέδειξε μαζί με άλλα ωραία έως πολύ ωραία γκρουπ. Τους Statik Sound System, τους Purple Penguin, τους Red, τους Receiver, τους Spaceways, τους Barcode, τους.. τους... ) Χρησιμοποιούν όλη την σύγχρονη εργαλειοθήκη (μην τα απαριθμούμε τώρα) για το χτίσιμο του ηχοτείχους τους + κιθάρες που καμιά φορά (λένε) δανείζονται ριφ των Slayer. Όμως, αν με ρωτήσετε, δε θα σας πω πως οι πρώτες ηχητικές και συνειρμικές σχέσεις που εμφανίζονται στο αργόστροφο μυαλό μου είναι οι massive tricky dummy's, αλλά γκρουπ του εναλλακτικού στερεώματος απ' το ένδοξο παρονθόν: divine comedies, julian copies, the fallen and the chumbas, the pixie becks, the blake field freeze mice go-bet for the smiths.. O indie δούρειος ίππος (γειά σου Δήμητρα) στις τάξεις των τριπαρισμένων moody bluesmen.
3.The crystal ship...
Εκπέμπουν αθωότητα και κρυστάλινη καθαρότητα (όπως στα γκρουπ της Sarah) οι συνθέσεις των δύο μάγων Simon Russell και Jim Johnston. (Είπα καθαρότητα και πριν πάτε στο ράφι με τους δίσκους των Felt και των Durutti Column, ξε-καθαρίζω: και heavy γίνεται ο ήχος ώρες ώρες, και βαριές κιθάρες και παραμορφώσεις έχει, και φορτωμένη παραγωγή. Και χορεύεται στην ολότητά του). Ρίχνουν στο αναποδογυρισμένο τους ημίψηλο τη μελαγχολία σου και την αντικαθιστούν με ψυχική ανάταση στο πιτς φυτίλι. Όπως έλεγε κι ο Λάμπρος για τον JJ Johanson, η μελαγχολία μερικών είναι εντελώς ανάλαφρη κι οι Monk & Canatella ανήκουν σ' αυτή την κατηγορία.
4.Me, myself and I...
Τους αγάπησα απ'τις πρώτες ακροάσεις των φοβερών ρυθμελωδιών τους στις συλλογές της Cup of Tea και βέβαια με την κυκλοφορία τους πρώτου τους άλμπουμ "Care in the community" τους άφησα να γράψουν με ανεξίτηλα γράμματα στο guest book της ζωής μου. Το "Do (ξανά η λέξη) community (συμπτωματικά;) service", τέσσερα χρόνια μετά κι ενώ τους είχα για 'πεθαμένους', ήταν το καλύτερο δώρο. (Καλύτερο κι από αποκλειστική συνέντευξη;-εκδ).
5.I'm your fan λοιπόν...