Μουσικές Ταξιαρχίες
Αυτός ο δίσκος βρίσκεται στην δισκοθήκη μου γιατί πριν από δεκατρία χρόνια το τότε τοπ μουσικό έντυπο τον είχε ανάμεσα στους 15 ελληνικούς ροκ δίσκους σταθμούς. Τον Πανούση τον ήξερα, τον είχα ξανακούσει από τα ξαδέρφια μου αλλά και πάλι δίσκος του δεν υπήρχε στο σπίτι, μόνο ο πατέρας μου άκουγε την ραδιοφωνική του εκπομπή. Γενικά η όλη αντιμετώπιση μου απέναντι του ήταν ως ένας ακόμη διασκευαστής. Βλέποντας το εξώφυλλο του δίσκου εντυπωσιάστηκα και με την πρώτη ευκαιρία τον απέκτησα. Ακόμη θυμάμαι την φάτσα της θείτσας που καθόταν απέναντι στο λεωφορείο και είχε φρικάρει με την καλλονή στο εξώφυλλο. Στο πρώτο παίξιμο του εντυπωσιάστηκα και πάλι. Διπλά αυτή την φορά. Πρώτον επειδή τα τραγούδια τα ήξερα όλα εκτός από τον τεκέ. Δεύτερον γιατί ο δίσκος είχε κυκλοφορήσει παραπάνω από μια δεκαετία πριν και όμως ακουγόταν φρεσκότατος.
Κυκλοφόρησε το 1982 και τον τίτλο διαχρονικός δεν του τον έχουν δώσει για πλάκα. Με στίχους που σατιρίζουν την τότε ελληνική κοινωνία σε διασκεδάζει εκ πρώτης και μετά σε βάζει σε σκέψεις. Αγγίζει κοινωνικά θέματα τα οποία όχι μόνο υπάρχουν ακόμη αλλά τα τελευταία 25 χρόνια η Ελληνική κοινωνία δεν κατάφερε ποτέ να τα αποβάλει. Όσους πολιτικούς λόγους και δελτία ειδήσεων να παρακολουθήσεις δεν θα σε αγγίξουν τόσο όσο τα λόγια του Πανούση. Χτυπάει τον Έλληνα γερά και στο σημείο που τον πονάει, στο βόλεμα! Από την στιγμή που αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι σου λένε σε αυτή την χώρα δεν ακούς και τίποτα άλλο : "Να μεγαλώσεις να πας φαντάρος να βρεις μια καλή δουλειά/κοπέλα/λεφτά και να ταχτοποιηθείς!" Την μεγαλύτερη πλύση εγκεφάλου και παράλληλα το μεγαλύτερο έγκλημα το κάνει η ίδια σου η οικογένεια με συνήγορο ένα εντελώς διεφθαρμένο κρατικό/ιδιωτικό και κοινωνικό μηχανισμό. Έτσι είσαι "Παιδί του Σωλήνα" πριν γεννηθείς και ο μπαμάς (συνδυασμός των λέξεων μπαμπά και μαμά) σου πρωταγωνιστεί στις "Εκλογές". Τα πανεπιστημιακά σου χρόνια συχνάζεις στην "Disco Tsoutsouni" και μετά το στρατό απλά "παίρνεις το χαπάκι σου" τραγουδώντας το "Ερωτικό".
Ο δίσκος αυτός είναι η ζωή σου και δεν σ' αρέσει κανείς να στην περιγράφει έτσι ωμά. Το σύστημα σου αντιδράει και ως άλλος "ακατονόμαστος" μηνύεις τον δημιουργό αιώνια χαρακτηρίζοντας τον ως επιπόλαιο και πολύ 'ελαφρύ' για τα γούστα σου. Ως γνήσιος Έλλην έχεις την επανάσταση μέσα σου, την μαγκιά του Ελληνισμού και αντιδράς σ'αυτόν τον υπερφίαλο καλλιτέχνη που τολμά να προσβάλει ιερές αξίες όπως η οικογένεια, η εκκλησιά και το κράτος και τα γεμιστά της μαμάς σου. Το κατεστημένο είναι η ζωή σου και ένα τέσσερα επί τέσσερα το όνειρο σου. "Στα είκοσι πέντε έχεις γεράσει" και ο Θανάσης έχει φύγει για πάντα διακοπές στην μετατσουναμική Ταϊλάνδη (λιγότερο χάος επικρατεί εκεί απ'ότι στην χώρα μας).
Μουσικά ο δίσκος είναι αρκετά πλήρης. Η διασκευή στο ρεμπέτικο 'Ο Τεκές" είναι απίστευτη τόσο στην σύλληψη όσο και στην εκτέλεση. Τα υπόλοιπα κομμάτια συνδυάζουν μουσικά είδη όπως το δημοτικό τραγούδι, τη funk καθώς και την reggae δημιουργώντας ολοκληρωμένες μουσικές εκτελέσεις στηρίζοντας τους στίχους στους οποίους προαναφερθήκαμε. Η ερμηνεία του καλλιτέχνη χαρακτηριστική και αναλλοίωτη εδώ και τόσα χρόνια ακούγεται σαν τον φίλο που σου την λέει στα ίσα κάνοντας παράλληλα χαβαλέ.
Ανάλαφρο και υπέρβαρο παράλληλα, ένα αριστούργημα βγαλμένο από την αιώνια ανωριμότητα των δημιουργών του. Δυστυχώς η συγκίνηση ήταν τόση που μου ήταν αδύνατο να διαχωρίσω το συναίσθημα από την στείρα μουσική εξέταση.
