Αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν
If there were no workaholics and junkies
if my granny had a pair of scooter-wheels
she would be a motorcycle...
Με την ευγενική κοροϊδία του Τζίμη Πανούση. Και τη δική μου βεβαίως βεβαίως. Διότι είναι γνωστό τοις πάσι πως ο Τζιμάκος χειρίζεται την αγγλικήν με την ίδια ευχέρεια που παρλάρει και την ελληνική διάλεκτο. Συνεπώς οι Μουσικές του Ταξιαρχίες δεν είναι ένα αμιγώς ελληνόφωνο σύνολο, αλλά σκαμπανεβάζουν χωρίς κλυδωνισμούς ανάμεσα σε δάνεια και αντιδάνεια, υποσκάπτοντας και νοθεύοντας κάθε "καθαρή" ελληνόφωνη ροκ λίστα και κάθε ανάλογης λογικής συνείδηση και συλλογισμό. Το ίδιο άνετα καταφέρνουν να ισορροπούν και μουσικά, ανακατεύοντας ρυθμούς είδη και κουπλέ, δημιουργώντας μια νέα μουσική τάξη πραγμάτων. Με αταξία, αταραξία και συνέπεια προς το χάη και το ερέβη γύρωθε τους.
Τι να πρωτοπώ γι' αυτό το δίσκο; Το ένα κομμάτι πιο προφητικό απ' τ' άλλο. Το άλλο πιο υβριδικό απ' εκείνο. Τα επινοούμενα και τα υπονοούμενα είναι όλα τους πρωτοπόρα και - φευ [sic] - όλο και πιο αληθή. Η λήθη και οι ηλίθιοι δεν τ' άγγιξαν. Στο δίσκο αυτό οι ΜΤ αναγκάστηκαν να υποστούν τη λογοκρισία στον τίτλο του πρώτου κομματιού και στους στίχους του τελευταίου. Δεν άντεχαν να κρύβονται στα σπίτια των φίλων και των γνωστών όπως είχε γίνει με το πρώτο τους LP, προσπαθώντας ν' αποφύγουν τα αυτόφωρα και τα διαρκή περί τύπου. Δεν χαρίστηκαν όμως σε κανέναν και δε μαλάκωσαν διόλου την επαναστατική γραμμή τους. Ίσα ίσα. Φούντωσαν από οργή και οίστρο.
Γιατί θαρρείς ότι δεν κόβω τα μαλλιά μου; / Γιατί κρεμάω μπιχλιμπίδια χαϊμαλιά;
Έχουμε πόλεμο, μην το ξεχνάς μωρό μου / και πρέπει να 'χουμε σαφή διακριτικά.
Μα όσο υπάρχουν απλωμένα στα μπαλκόνια / των πολυκατοικιών / άσπρα σεντόνια / δε φοβάμαι...
Εδώ γίνεται ολοφάνερη η καλλιτεχνική αξία και υπεροχή του Πανούση έναντι των υπολοίπων μελών που ναι μεν είναι μουσικάντες καλοί, λειτουργούν όμως ως η μπάντα του μεγάλου performer και stand up ρωμιού. Εδώ προδιαγράφεται αχνά η μετέπειτα πορεία του από τα "Κάγκελα παντού" μέχρι τα "Ola skata". Εδώ επίσης κάνει και την παρθενική της εμφάνιση η μεγάλη βάρδα Μαντώ στο αγγλόφωνο πρώτο μέρος του "γιαγιά πατίνι (Motorcycle-Granny)".
Αν δεν υπήρχανε οι Κνίτες κι η ηρωίνη
αν η γιαγιά μου δηλαδή είχε ρουλεμάν
θα ήτανε πατίνι.
