Τελευταία, η μεγάλη των ninja σχολή (βλ.Ninja Tune) είδε κάμποσους από τους καλούς της μαθητές (βλ.Herbaliser, Bonobo) να απιστούν και να διαλέγουν τη συνεργασία με άλλες εταιρείες για λόγους και αφορμές των οποίων το παρασκήνιο αγνοούμε. Είδε όμως πολύ πρόσφατα και έναν από τους παλιούς και αφοσιωμένους ακόλουθούς της να φέρνει στην κυκλοφορία ένα πόνημα με τον τίτλο Ninja Tuna. Ήτο άραγε κάποιου είδους κρυπτογραφημένο statement αγάπης και πίστης του Andy Carthy προς τα αφεντικά του ή μήπως απλά ένα λογοπαίγνιο που περιελάμβανε κάποιο από τα προσφιλή του θαλασσινά; Άγνωστον προς το παρόν, ελπίζουμε όμως ότι η μουσικό-ιστορική σκαπάνη του μέλλοντος θα ρίξει άπλετο φως στη σκοτεινή υπόθεση...
Και το πρόβλημα είναι πως ο λαμπρός επιστήμων που θα φέρει τη σκαπάνη, θα εστιάσει στα υποτραπέζια δρώμενα που μόλις αναφέραμε μιας και σχετικά με τα μουσικά δρώμενα έχουμε μια από τα ίδια!
Είναι πλέον δεδομένο ότι ο κύριος Σκραφ είναι τύπος των κομματιών και όχι των άλμπουμ. Σας διαβεβαιώνω, είναι αρκετά έως πολύ δύσκολο (εξαρτάται από τα επίπεδα υπομονής) να ακούσεις ένα άλμπουμ του από την αρχή ως το τέλος. Ό,τι ακριβώς ίσχυε για το "Keep It Unreal"του 1999 ή το "Trouser Jazz" του 2002 ισχύει απολύτως και για το "Ninja Tuna".
Εκεί που υπήρχαν τα "Get A Move On" και "Honeydew" ή τα "Here We Go" και "Ug" βάλτε τώρα τα "Music Takes Me Up" και "Donkey Ride". Τόσο απλά . Άσε που αν δεν σκάγανε μύτη η (κάτι σαν το συμμετέχει κι ο Γιώργος Νταλάρας) Alice Russell και ο Quantic να συνεισφέρουν το κάτι τοις τους στα άσματα-highlight του cd, μου μπαίνουν αμφιβολίες για το τελικό αποτέλεσμα.
Κατά τ' άλλα δεν υπάρχει κάτι περισσότερο από ανάλωση σε καρτούν μπλιμλικοαυνανισμούς, lounge και chill-house παλαιών αρχών για trendy εστιατόρια στου Ψυρρή και άντε και κανά δυο-τρία κομμάτια άνω του μετρίου (Kalimba, Stockport Carnival, Nice Up The Function). Σε ένα από αυτά ριμάρει κι ο Roots Manuva.
Εν κατακλείδι και επί τη αφορμή θα ήθελα να ήξερα τι έχουν πάθει όλοι και καλούν την Alice Russell να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Εντάξει είναι φωνάρα, "τα σπάει" κλπ, αλλά το πολύ το κύριε ελέησoν το βαριέται κι ο ...Ευφραίμ! Και καλά που ως τώρα όλες της οι guest παρουσίες στέφονται με πλήρη επιτυχία, όταν θα σταματήσει αυτό να δούμε τι θα γίνει... Για να δείξουμε κάποια αυτοσυγκράτηση!
Για τον Mr Scruff δε λέγαμε όμως;