Trouser jazz
Ο τύπος ξεκινά με τα εξής πλεονεκτήματα: Ψηφίστηκε από το περιοδικό International Dj Magazine σαν ο «πλέον δημιουργικός dj». Το single "Get a move on", από το προηγούμενό του άλμπουμ έγινε περιζήτητο από διαφημιστικές εταιρείες για μουσική επένδυση. Η Madonna δηλώνει fan του. Στο προηγούμενό του άλμπουμ κόλλησε η ετικέτα «πετυχημένο ντεμπούτο». Είναι ικανά εχέγγυα όλα αυτά για δεύτερη ευθύβολη μουσικοδημιουργική προσπάθεια;
Ο Mr. Scruff είναι η προέκταση του Andy Carthy, ο οποίος ξεκίνησε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ζωγραφίζοντας σκίτσα. Η σχέση του με τη μουσική προέκυψε μέσω του djing, που ήταν ο προθάλαμος για τη σύνθεση. Το "Trouser jazz" είναι το δεύτερο άλμπουμ στην Ninja Tune, ενώ έχουν προηγηθεί και κάποιες άλλες δισκογραφικές απόπειρες, όπως το «Mr. Scruff» του 1997.
Και στο "Trouser jazz", όπως και στο "Keep it unreal" και στα dj sets ο Mr. Scruff διατηρεί την ίδια φιλοσοφία: Ευρύτητα πνεύματος και ποικιλία επιρροών. Τα δύο αυτά βέβαια αππό μόνα τους ή σε συνεργασία, δεν γεννούν την ομορφιά. Ούτε προάγουν την μουσική. Χρειάζεται ο προπονημένος χειριστής, που θα τα βάλει στη μαγική τροχιά, θα τους ψιθυρίσει τις μυστικές λέξεις για να ανοίξουν τους φλοιούς τους, να περισυλλέξει την κατάλληλη στιγμή το απόσταγμα της ευφορίας τους και σαν σύγχρονος αλχημιστής θα εντοπίσει την εκρηκτική αναλογία τους και θα θέσει σε κίνηση τη μετουσίωσή τους σε ήχους.
Τα έχει αυτά τα χαρίσματα ο Mr. Scruff; Δεν μπορείς να κρίνεις παρά μόνο εκ του αποτελέσματος. Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα. Σε ποιο πλαίσιο ανάλυσης θα ξαπλώσεις το αποτέλεσμα για να το εξετάσεις και να αποφανθείς; Διότι αν επιλέξεις το πλαίσιο της αγχολυτικής ελαφρότητας τότε το "Trouser jazz" είναι υπέρλαμπρο αστέρι. Αν όμως το διαφοροποιήσεις και περάσεις στο πλαίσιο «η μουσική εξημερώνει και ανελίσσει τον άνθρωπο», τότε άντε γεια άντε γεια......!
Η ανατομική διάγνωση του "Trouser jazz" αποκαλύπτει jazz, funk, soul, breakbeat, raga, ολίγη από disco, αφρικάνικους ρυθμούς στο "Valley of the sausages" (το καλύτερο track του cdιού), samples, hip-hop και πολλά άλλα ιχνοστοιχεία. Συγκριτικά με το "Keep it unreal" τα φωνητικά είναι περισσότερα, γεγονός που συνθετικά αναδεικνύει το "Trouser jazz", ενώ το τελευταίο track το "Ahoy there!" είναι ένα ευχάριστο μουσικό θαλασσινό παραμύθι και ένας υποχθόνιος τρόπος ανατροπής όλων όσων προηγήθηκαν.
