Inspiration information, vol. 3
Η σύμπραξη ενός πραγματικά καινοτόμου και δημιουργικού μουσικού από το παρελθόν, όπως ο Mulatu Astatke, με τα εκπληκτικά φιντάνια του ντάμερ Malcolm Catto που ακούνε στο όνομα Heliocentrics, μόνο βγαλμένη από θεωρητικούς φαντασιολάγνους αυνανισμούς θα μπορούσε να είναι, μέχρι σήμερα, που αποτελεί απτό γεγονός.
Για την ακρίβεια όχι εντελώς σήμερα, μιας και της ηχογράφησης προηγήθηκαν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις, που προφανώς οδήγησαν και στη στούντιο αποτύπωση του τρίτου μέρους της προϋπάρχουσας σειράς Inspiration Information.
Συνήθως όπου υπάρξουν μεγάλες προσδοκίες, γιατί μόνο τέτοιες θα γεννούσε η συνύπαρξη μουσικών αυτού του επιπέδου, δεν υπάρχουν ημίμετρα. Ή το αποτέλεσμα θα φυσάει σκορπώντας δημιουργική ευφορία ή στην καλύτερη να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός "χρυσή μετριότητα".
Ευτυχώς πάντως και για εμάς και για τους εμπλεκόμενους, επί της παρούσης, το τελικό ηχητικό αμάλγαμα, όχι μόνο απέχει έτη φωτός από το να χαρακτηριστεί απογοητευτικό αλλά αντιθέτως, αποτελεί ένα σύγχρονο δείγμα, πλήρως αντιπροσωπευτικό, του πόσο δημιουργική μπορεί να είναι η συμπόρευση διαφορετικών γενεών, τεχνοτροπιών, καταγωγών και υποβάθρων όταν η αφετηρία είναι κοινή.
Και πράγματι τι σημασία έχει η διαφορά όλων όσων προανέφερα, όταν τόσο ο Astatke όσο και οι Heliocentrics καταθέτουν έκαστοι την ψυχή τους στα 14 αρκετά ετερόκλητα κομμάτια της ηχογράφησης. Ο έμπειρος Αιθίοπας βιμπραφωνίστας-περκασιονίστας δεν υπερκαλύπτει τις ιδέες των απογόνων του και οι δεύτεροι δεν βιάζονται να τα πουν όλα με μιας τώρα που τους δόθηκε η ευκαιρία. Τουναντίον, καθένας αφήνει τον απαραίτητο χώρο στον άλλο με αποτέλεσμα να παραλαμβάνουμε κλασικά ethio-jazz κομμάτια όπως το Cha Cha όπου υπερτερεί η παράδοση ή νευρικά breaks με στριφνά πνευστά όπως το Fire In The Zoo όπου το παρόν βροντοφωνάζει. Η δε πανδαισία ήχων του εισαγωγικού Masengo με τα παραδοσιακά φωνητικά που σε ξενίζουν καθώς τζαζ πιάνα αυτοσχεδιάζουν και κιθάρες εμφανίζονται από το πουθενά σε στέλνουν αδιάβαστο.
Το παιχνίδι βέβαια δεν σταματά καθ' όλη τη ροή του άλμπουμ γι' αυτό μην εκπλαγείτε αν βρεθείτε να αναρωτιέστε αν έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα, ακούγοντας το Esketa Dance πχ που μας φέρνει κοντά στους σημερινούς εξ Αμερικής afrobeat θιασώτες ή το Addis Black Widow στο οποίο οι ταμπέλες old-school και nu-school απλά δεν κρεμιούνται ποτέ γιατί καμία δεν είναι αρκετή.
Το όλο μεγαλείο όμως έρχεται -όπως πάντα- τις στιγμές εκείνες που η οποιαδήποτε τάση για περαιτέρω ανάλυση πάει περίπατο, το αυτί τεντώνεται και αφήνεσαι αμέριμνος να ακολουθείς. Τα An Epic Story και Anglo Ethio Suite που κλείνουν το άλμπουμ, υπενθυμίζουν και υπερτονίζουν με τον καλύτερο τρόπο τη μουσική εμπειρία που προηγήθηκε. Ποιος παίζει τι, πότε γεννήθηκε και πού σπούδασε, αποτελούν μόνο πληροφορίες για την Wikipedia και τίποτα περισσότερο.
Αυτό είναι λοιπόν το πρώτο σπουδαίο άλμπουμ της χρονιάς που ήδη μπήκε στον τρίτο μήνα της. Ευελπιστούμε οι ιντριγκαδόρικες και ευφάνταστες μουσικές συνυπάρξεις να συνεχιστούν. Το λιγότερο θα κέντριζαν την περιέργεια, το περισσότερο θα προκαλούσαν μουσικές απολαύσεις παρόμοιες του παρόντος ακούσματος. Καθόλου άσχημα.
