Being Human Being

Η παλιότερη, πρώτη συνεύρεση του Ελβετού τρομπετίστα με τον Μεξικανό ηλεκτρονικάριο καρποφόρησε έναν σύντομο -μα ουσιώδη επί της επιτευχθείσας μεταξύ τους χημείας- δίσκο το '08 για την Blue Note. Στα ανατρεξίματά μας πίσω στα 00s ωστόσο ποτέ δεν επισκεφτήκαμε το "Mexico" (αυτός ήταν ο τίτλος του). Τουλάχιστον σε σχέση με μερικές αμιγώς σόλο κυκλοφορίες των δύο ανδρών, το "Martes" του Murcof, ως ένα από τα σημαντικότερα άλμπουμ της προηγούμενης δεκαετίας, και το "Arkhangelsk" του Truffaz, ως το σπιτικό ενός άφθαρτου ως τα σήμερα τραγουδιού, του "Red Cloud" με τον Ed Harcourt.

Το "Being Human Being" όμως έχει τις δικές του ρίζες, καθότι γεννήθηκε μέσω ισχυρής σχέσης ομωνυμίας των μουσικών συντελεστών με τον σχεδιαστή και ζωγράφο Enki Bilal. Πρόκειται, στην ολότητά του, περί περφόρμανς. Όπου η μουσική συμπράττει με τα αφηγήματα ενός σκληρού κόσμου που μοιάζει να τελεί υπό κατάρρευση του Bilal. Σκέφτηκε άραγε κανείς την έκδοσή του κατευθείαν σε dvd;

Διότι σ' έναν δίσκο όπου αποτυπώνονται μονάχα ήχοι δεν χρησιμεύουν οι προτζέκτορες. Ο ρόλος του Γάλλου περιορίστηκε στο artwork. Κι ως εκ τούτου ο δίσκος "Being Human Being" πλέον καθίσταται κάπως μη εξισωτικός με την πρωτογενή ιδέα του πρότζεκτ καθαυτή. Ανασυστήνοντας συγχρόνως και την αρραγή του παρόντος ως σύλληψη δίχως την οπτική του διάσταση. Τις αντιθέσεις δε που προκαλεί ήδη απ' το (σπουδαίο) άνοιγμα του "Origin Of The World", εξακολουθεί να τις επαληθεύει και κατόπιν, καθώς αυτός κυλάει.

Πρώτα καταθέτοντας τον απολογισμό του νωρίτερα απ' το αναμενόμενο. Το δεύτερο μόλις τρακ, το "Warhol", είναι το εξαιρετικότερό του συνολικά. Δεκαπέντε λεπτά στα οποία γίνεται εμφανές πως ο Fernando Corona υπήρξε ο απόλυτος χειριστής της ατμόσφαιρας. Για να ακούσεις κάτι ανάλογο θα χρειαστεί να περιμένεις το "Being Human", όπου ο τεσσάρων τετάρτων ρυθμός, όσο ακολουθείται, οι μπασογραμμές και το εν γένει καθοδηγητικό μοτίβο καταμαρτυρούν ως πατέρα τους πάλι τον Murcof. Τι στο καλό, θα περάσει κι όγδοος Οκτώβρης απ' το "Cosmos" για να δώσει προς εκτύπωση το "Oceano";

Σε αρκετούς απ' τους λοιπούς τίτλους πάντως η θορυβώδης μικροηλεκτρονική του Corona μεταπίπτει σε συνοδευτική, όντας και λίγο χαμηλά στη μίξη. Αφήνεται έτσι η τρομπέτα του Erik Truffaz να γίνει το κύριο οδηγητικό νήμα και φέρνει το αποτέλεσμα εντός της σύγχρονης ηλεκτρονικής τζαζ σινεματικού ύφους. Λες κι ο στόχος δεν ήταν τελικά να μάθουμε κάτι καινούργιο εδώ, αλλά μόνον το να μάθουμε το παλιό αλλιώς και που κι αυτό τις μισές φορές θα βασιζόταν σε ιδέες και φράσεις απλές μα ικανοποιητικές απ' τον Truffaz.

Οπότε διόλου τυχαία αναφέρεται πρώτος στο εξώφυλλο. Κι η παραπάνω επώμιση σπάει μονάχα με το κλαρινέτο της Nina Truffaz στο "And Nina" και με το βιολοντσέλο της Catherine Depleuche στο "The Eye". Άντε, υπολογίστε και την εμφατική χρήση τούμπας για να καταστεί έστω εν μέρει παρατηρήσιμος ο εφιαλτικός βιομηχανισμός του "Chaos".

Όπως και να είχε το ζήτημα, το "Being Human Being" εκτελεστικά διέτρεξε συχνά τον κίνδυνο να αραιωθεί. Μπροστά στα κριτήρια ακριβείας μιας τόσο απαιτητικά πολυμορφικής σύλληψης όσο αυτής που εν προκειμένω δούλεψαν οι τρεις εμπλεκόμενοι. Όντως. Άπαξ ωστόσο κι η φαντασία εξασφάλισε μέσα του τα αναγκαία ερεθίσματα για να οργιάσει, κάλυψε και κάθε κενό απ' όπου κι όπως αυτό πήγε να εμφανιστεί. Και τώρα είναι έτοιμη για το οτιδήποτε. Αλλά κυρίως για τους εκφυλιστικούς εφιάλτες του Enki Bilal που ήθελε τόσο να 'χε δει. Επιτέλους.