Evil urges
Εφόσον κατάγεσαι απ' το Kentucky, να μερικές ενδείξεις με ποιους έχεις να ανταγωνιστείς σε δημοτικότητα ώστε να θεωρηθείς επιτυχημένος για celebrity. Από Προέδρους, τον Abraham Lincoln. Άστο καλύτερα... Από bourbon, πίνεις δεν πίνεις, το Jack Daniels. Καμία ελπίδα, να αρχίσεις να συμβιβάζεσαι και με την τρίτη θέση... Από ηθοποιούς, τους George Clooney και Johnny Depp... Λυπάμαι, αλλά δε διεκδικείς πλέον έστω μια θέση στο βάθρο... Από αθλητές, έναν αλλά τι έναν, τον Muhammad Ali. Έχε χάρη που ο βίος του δεν έχει διεισδύσει τόσο στις νέες γενιές και μπορείς τώρα να κουνιέσαι... Από μουσικούς/ συνθέτες, την Loretta Lynn και την country της... Δύσκολα για τον Jim James και τους My Morning Jacket του να πολεμήσουν για ένα καλό πλασάρισμα... Που ειρήσθω εν παρώδω, καλύτερα κάποτε να τους πει Jim James Band να του φύγει και το κόλλημα...
Στο δίσκο τώρα: Παρόλο που το έφτιαχναν για τρία ολάκερα χρόνια, το "Evil Urges" δεν είναι αυτό που θα ανακόψει το μοιραίο, δηλαδή το ενδιαφέρον που κατρακυλά... Ως εκ τούτου δεν είναι κι ό,τι πιο χρήσιμο ήθελε η καριέρα του συγκροτήματος αυτόν τον καιρό... Οι My Morning Jacket που έδιναν το 1999 το "The Tennessee Fire" μάλλον μετά από πέντε δίσκους, με τον παρόντα στα πωλητήρια, είναι μια μπάντα που πρέπει να ξεχάσουμε... Οριστικά εκτιμώ, αφού το ανακάτεμα southern rock, Cheap Trick, Jim Steinman και pop κομμένη από 10cc, Allman Brothers και Bee Gees, και ραμμένη τόσο μεταξύ της όσο και με τα υπόλοιπα στοιχεία, την οποία παρουσιάζουν με στόμφο στο "Evil Urges", δεν έχει επαφές πια με το ανεπιτήδευτο, είναι προϊόν ενός ή πολλών παγιδευμένων μυαλών που σκέφτονται υπερβολικά πολύπλοκα...
Αν περάσω εν τάχει ό,τι έχουν πετύχει ο James κι η εκάστοτε παρέα του όλα αυτά τα χρόνια, όλα τα άλμπουμ των My Morning Jacket είχαν μερικά πολύ δυνατά τραγούδια, άλλα κι όλα μερικές συνθετικές γκέλες που πραγματικά απορούσες πώς και τις ηχογραφούσαν μαζί με τα προηγούμενα. Ηρεμήστε ή ανησυχήστε: ακριβώς το αυτό συμβαίνει και με το φετινό τους...
Τα "Librarian" και "Touch Me I'm Going To Scream Pt.2" είναι τα δύο εξαιρετικά τραγούδια εδώ, το δεύτερο χάνει λίγο με το τραβηγμένο του τελείωμα, που πρέπει να ρισκάρουν και να τα προμοτάρουν ως τα επόμενα singles, αλλά άπαξ και το κάνουν θα έχουν λαμβάνειν τους κατοπινούς μήνες... Από την άλλη, τι τα ήθελαν αυτά τα "Highly Suspicious", "Aluminum Park", "Remnants" και το "Good Intentions" που μετράνε ως κανονικό τρακ; Λόγος για να κάνουν τώρα ρεκόρ του ατομικού τους ναδίρ δεν υπήρχε... Και να τα έκοβαν από το τελικό tracklisting δεν υπήρχε μείζον θέμα, θα έχαναν και δέκα λεπτά από τη διάρκεια του cd και κάτι θα γινόταν. Ή μήπως θα γινόταν;
Εκ κατακλείδι, το "Evil Urges" ασφαλώς δεν είναι το δίσκος των My Morning Jacket που θα κάνει τη διαφορά. Τέτοιος μάλλον δε θα υπάρξει, απλή συλλογιστική. Παρουσιάζεται ως ο καλύτερός τους, αλλά δεν είναι -στα πρώτα τους χρόνια, τα ας τα πούμε ανυποψίαστα, χρειάζεται να ψάξουμε γι' αυτόν- κι η αύρα που θα αφήσει πίσω του θα οφείλεται σε συγκεκριμένα του κομμάτια. Ακόμη και το εξώφυλλο μου θυμίζει κάτι καραμπινάτες αμερικανιές τύπου Pearl Jam στα κάτω τους, κι αυτό δεν το καταθέτω ως στοιχείο υπεράσπισης ασφαλώς... Άλλος ένας φετινός δίσκος, λοιπόν, που αξιακά, δικαίως περνάει ή θα περάσει στο ντούκου... Μετά απ' όλα αυτά ποιος ασχολείται με το βαθμό. Στο παρά, ένα...
Lend an ear to: Librarian
