Eight

Η ποιότητα αναγνωρίζεται αλλά δεν ορίζεται και δεν μπορεί να μετρηθεί. Αυτή την ατάκα διάβασα πριν από λίγο καιρό και η φλασιά που έφαγα, έλεγε: «Ναι αυτό κολλάει, αυτό κολλάει, αυτό είναι που ψάχνεις για τους New Model Army». Βέβαια μπορεί να σου κάτσει σαν μεγαλόσχημη και ανούσια η ατάκα, αλλά.... καλύτερα να στα πω από την αρχή για να βγει και κάποιο νόημα: Με το που έσκασε το νέο της κυκλοφορίας του "Eight", του όγδοου άλμπουμ των New Model Army -και πιο συγκεκριμένα του Justin Sullivan, του μόνου που απέμεινε από την αρχική σύνθεσή τους- έψαξα για τα συμπαρομαρτούντα, δηλαδή συνεντεύξεις, κριτικές για το δίσκο, απόψεις των fan, δηλώσεις κλπ., για να διαπιστώσω κατά πόσο και με ποιο τρόπο, αυτός ο κακομούτσουνος σταυροφόρος-ιδεολόγος μπορεί να συγκινεί ακόμη, μετά από τόσα χρόνια επιβίωσης στην μουσική αρένα. Παράλληλα έκανα και την ειδική θεραπεία που επιβάλλεται σε τέτοιες περιπτώσεις: Από το πρωί που έπαιρνα την πρώτη δόση καφείνης, μέχρι που έλεγα καληνύχτα, τα ηχεία παλλόταν στο ρυθμό των τραγουδιών του «Eight». Όλη όμως αυτή η τελετουργία αποδείχθηκε άσκοπη, καθώς τα συναισθήματα, οι ιδέες, το ταρακούνημα και τα συμπεράσματα είναι ίδια σε μορφή και ένταση από την πρώτη ακρόαση. Το άλμπουμ είναι ένας χείμαρρος οργής, αγανάκτησης, αμφισβήτησης, πόνου και απογοήτευσης. Σχεδόν σε όλα τα τραγούδια βρίσκεις την μοναξιά του αγωνιστή, την κοινωνική αποσάθρωση, την εικονική πραγματικότητα που επιβάλλει η τηλεόραση και τα υπόλοιπα ΜΜΕ, την αδυναμία του έρωτα να υπερκεράσει την αισθηματοβόρα καθημερινότητα, την βεβαιότητα ότι και στις μέρες μας υπάρχουν ιδέες και οράματα για τα οποία αξίζει να πολεμάς, την ακύρωση της ευκολίας ότι μία βροχή θα ξεπλύνει την βλακεία από τους δρόμους και την άποψη ότι η ζωή δεν είναι μια μονοδιάστατη βόλτα στην χλιδή και στις αστραποβολούσες ασημαντότητες αλλά εξοργιστικά αλλού. Μουσικά το "Eight" κινείται ανάμεσα στην ωμότητα του "Vengeance" και την πολυπλοκότητα του "Strange Brotherhood", χωρίς όμως αυτή τη φορά να υπάρχει το κυνήγι της τελειότητας στην παραγωγή. Μάλιστα στην εισαγωγή του αριστουργηματικού "You weren't there" ακούγεται ένα φύσημα που επικαλύπτει το, ούτως ή άλλως, κακοηχογραφημένο θέμα των keyboards, αλλά όπως λέει ο Sullivan, η παραγωγή δεν ήταν το ζητούμενο και έγινε με σχετικά απλά μέσα. Ρυθμικά, υπάρχει εναλλαγή σε κάθε σύνθεση και χαρακτηριστική είναι η απουσία του στιβαρού μπάσου. Η ηχητική δόμηση στηρίζεται κυρίως στην κιθάρα και στα πλήκτρα, ενώ οι φωνητικές μελωδίες συναρτούν το μεγαλείο τους με την ερμηνεία του Sullivan. Και για να αποφευχθούν οι παρεξηγήσεις: Το ότι και το "Eight" κινείται στα ίδια μουσικά και στιχουργικά θέματα που βρίσκεις και στις προηγούμενες δουλειές των New Model Army δεν συνεπάγεται αναμάσημα! Απλά έχουν κάνει την χρονική υπέρβαση, ο χρόνος τους σεβάστηκε και κυλά κάτω από το έργο τους χωρίς επαφή και αυτοί υπηρετούν την ιδέα του διαφορετικού! (EIGHT)