Come into our house
Στο νούμερο 42 της Strange Attractors, συναντούμε τον Nick Castro για τρίτη φορά μέσα σε τρία χρόνια, για δεύτερη φορά στην ίδια εταιρεία και με (δεύτερη) διαφορετική συνοδευτική μπάντα.
Η επιδρομή των φολκ καλλιτεχνών δεν έχει τελειωμό τις τελευταίες 4-5 μουσικές σεζόν. Έχει αρχίσει να με κουράζει αυτό το ζήτημα πλέον. Υπερπληθώρα καλλιτεχνών που μόνο στη μειοψηφία τους, η ποιότητα τους είναι άναλογη με την ποσότητά τους. Περιπτώσεις όμως σαν του Castro, έχουν να μας προσφέρουν φοβερές στιγμές, και σε ορισμένες περιπτώσεις, έως και συγκλονιστικές. Με τους Poison Tree (μέλη των Espers μαζί με τη Josephine Foster) πέρσι μας παρουσίασαν το πανέμορφο 'Further from Grace'. Νιώθω ενοχές που το ανακάλυψα φέτος, έστω στις αρχές του χρόνου και δε μπόρεσα να το συμπεριλάβω στα καλύτερα της περσινής χρονιάς. Χαίρομαι όμως που το καινούργιο του album 'Come into Our House', με τους Young Elders (μέλη των Cul De Sac, In Gowan Ring, Current 93) να το συνοδεύουν αυτήν την φορά, το άκουσα on time.
Πιστεύω πως οι Young Elders, όπως ήταν φυσικό, έχουν κατορθώσει σχεδόν να μετατρέψουν ενορχηστρωτικά τις εκτελέσεις του Castro και να τους προσδώσουν μια αρχέγονη και μυστικιστική χροιά. Τείνουν προς τη ψυχεδέλεια του '60, τον εύηχο πειραματισμό και είναι λιγότερο φολκ από τα αναμενόμενα πλαίσια. Η ανατριχιαστική διασκευή του 'One I Love' του Jean Ritchie από τα Απαλάχια Όρη, με τη φωνή της Wendy Watson να οδηγεί την κούρσα (Σημείωση : αναζητείται η αρχική εκτέλεση, όποιος τη διαθέτει, παρακαλώ ας με ενημερώσει) αλλά και οι επιλογικές εκτελέσεις των δύο 13λεπτων 'Lay Down Your Arms' και 'Promises Unbroken', είναι απλά συγκλονιστικές.
Ενώ οι Espers στον Ατλαντικό, αρχίζουν να πιάνουν τις ηλεκτρικές κιθάρες φέτος, ο Castro στην άλλη πλευρά της Αμερικής, στον Ειρηνικό, είναι πιο ακουστικός και φολκ από ποτέ. Πρώτη φορά σε δίσκο του, μπορούμε να διακρίνουμε τόσο μεγάλη πολυσυλλεκτικότητα ιδεών και πλουραλισμό προσμίξεων. Μη επιφανείς αφρικάνικοι ρυθμοί, κέλτικες συνοδευτικές αρπίζουσες μελωδίες, ανατολίτικα περάσματα, μας χαρίζουν έναν πανέμορφο φολκ δίσκο φέτος, χωρίς να του επισυνάψουμε φυσικά τον όρο έθνικ.
