Ambient lounge 1

Η κυκλοφορία του πρώτου και δη διπλού Ambient Lounge (soft mixed & faded by Stephane de Lucia) αποδεικνύει περίτρανα ότι ο όρος παύει πιά να εκφράζει αυτό που εξέφραζε όταν βγήκε από τον καταψύκτη. Δηλαδή εδώ δε μιλούμε για καθαρή Lounge με τη στενή έννοια αλλά ένα ευρύ φάσμα που περικλείει πλέον όλα τα παρακλάδια του δέντρου της ηλεκτρόνικα. Οι ρίζες του έχουν πλέον μπερδευτεί τόσο πολύ (για να μην πω διαπλακεί και τρέχουμε) που χάνει ο engineer τον jockey κι ο producer τον remixer. Όλα τα επιδραστικά δυναμό της υπερμουσικής αυτής είναι εδώ και θα καταντήσει βαρετό να επαναλάβουμε πόσο πολύ, παλιές και νέες μουσικές, έχουν όλες μερίδες λιονταριού στην τεράστια αυτή συλλογική πίτα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον πάντως είναι η επιστροφή πολλών αυτιών στα εργοστάσια που επηρέασαν αυτούς τους ήχους. Βέβαια εντάξει, κάποιοι από μας δε περιμέναμε σάουντρακ τύπου Jackie Brown για να ξανακούσουμε Womack and Womack, ούτε αγωνιούμε για το ρημέικ του Shaft για να θυμηθούμε τον Ιsaac. Μας έκαναν όμως να ξαναψάξουμε τη γλυκερή σόουλ (όπως εδώ A Forest Mighty Black), ChuckMangioneικές τρίπλες (Yulara), «μιλητά» μαύρα fusion (όπως των/της Nitin Sawhney), τα αναρίθμητα jazz είδη, τούς παλιούς μαιτρ του easy listen, τα «μυθικά» πλέον κλαμπ των 70ς και τα λοιπά και τα λοιπά. Ο πρώτος δίσκος έχει γνώριμο και βαρύ πυροβολικό (Groove Armada, St. Germain, Nightmares in Wax), πανάλαφρο στον ήχο όμως, μην ανησυχείτε. Περιλαμβάνει ακόμη ορισμένους μόνιμα αστεράτους (όπως οι Dzihan & Kamien και Llorca), τον αφροδισιακό ύμνο μην-κάνετε-πως δεν-τον-ξέρετε Comme Toujours των Lemongrass και άλλα αργορυθμικά βιάγκρα όπως το bedrock ambient mix των Humate ή το ρετουσάρισμα των Thievery στο Under my sensi των Boozoo Bajou. Στο δεύτερο δίσκο ξαναβρίσκουμε το γνωστό ρεμίξ των Massive στο Face a la Mer των εξαφανισμένων Negresses Vertes, το Glass Bead Game των Thievery - ούτως ή άλλως ένα από τα μαργαριτάρια του προηγούμενου δίσκου τους, τους Muki, τους Index ID. Από γνωστούς και αγαπητούς mainstream trip - hoppers οι Smoke City ( με ξαναζεσταμένο όμως το With You από το LP τους) κι ένα μιξ των Moodorama (θυμηθείτε το όνομα) στους Czech, όπου και η πάντα αγαπητή φωνή της Katarina Gorecki. Ο Sven Vath στα γνώριμα λιβάδια του, οι Jazzanova δίνουν εδώ και 2-3 συλλογές το ίδιο κομμάτι αλλά halali και οι Sven Van Hees το Serrano Anthem, έναν ύμνο στην αγαπημένη μας σοκολάτα. Ως κερασάκι εδώ το αποπλανητικό No Jive των De Phazz στο καλύτερο, αν και ορθόδοξο, ρεμίξ που γνώρισε. Δίσκος σωστή λαϊκή αγορά - έχει όλα τα καλά που πρέπει να περιλαμβάνει το τραπέζι σας γιατί η καλή λούντζε δεν είναι μόνο για χαλάρωμα ή σεξ (κάποια πρόσφατα μου είπε ότι...) αλλά και όταν ικανοποιείς και άλλα αισθητήρια, όπως ας πούμε τα γευστικά. Χωρίς πλάκα, αυτή η μουσική μπορεί να σε συνοδεύει στα πάντα. Για πρώτη επαφή με όλα αυτά τα φρούτα, τούτο το δυομισάωρο πανέρι είναι ό-τι πρέ-πει.