Παρά τις προσπάθειες των συναδέλφων του ξένου μουσικού τύπου να εντάξουν τους Nightwish σε κάποιο από τα μεταλλίζοντα παρακλάδια του σύγχρονου γοτθικού, ατμοσφαιρικού, ήχου, φαίνεται ότι αυτές μάλλον πέφτουν στο κενό και αυτό διότι σε αντίθεση με σχήματα με παρόμοιες καταβολές (βλέπε The 3rd and the Mortal, The Gathering, κ.α.) οι Nightwish παραμένουν πεισματικά αφοσιωμένοι στον κλασσικό μεταλλικό ήχο, γεγονός που μάλλον λειτουργεί μόνο ως μειονέκτημα. Όλες οι συνθέσεις που περιέχονται εδώ χτίζονται πάνω στη δυνατή rhythm section με κορμό τις κιθάρες και τα πλήκτρα. Το ατμοσφαιρικό στοιχείο, το οποίο έχει γίνει πόλος έλξης για τους Nightwish, δίνεται από την, ομολογουμένως, θαυμάσια φωνή της Tarja. Αυτή και μόνο ανεβάζει τα τραγούδια κατά μια κλάση υψηλότερα. Όμως στο πρόσφατο 'Wishmaster' (το τρίτο τους album), δυστυχώς δεν ξεχωρίζει ιδιαίτερα κάποια σύνθεση, παρόλες τις όποιες μικρές ή μεγάλες διαφορές ανάμεσά τους. Αφήστε που κάπου συνεχώς έρχονταν στον νου η υποψία μιας άκαρπης και επικίνδυνα κλισαρισμένης επαναληψιμότητας.
Θα έλεγα κρίνοντάς το συνολικά ότι είναι σαφώς κατώτερο από το προκάτοχο περσινό 'Oceanborn' (στην ίδια εταιρία), το οποίο παραμένει περισσότερο αντιπροσωπευτικό της δουλειάς τους και πληρέστερο ως album. Έτσι αναπόφευκτα το 'Wishmaster' χάνει στις συγκρίσεις και αυτό πιστεύω ότι καθορίζει τελεσίδικα την μοίρα του.