Silence

Ανώφελο να ρωτάς όσα δεν έχουν απάντηση!!!
Ακούγεται σαν "προφητική" φράση από αρχαία τραγωδία και δη του Αισχύλου.

Εταιρεία Προώθησης Θορύβου. Το όνομα φανερώνει προχωρημένες αντιλήψεις και κρύβει ατέλειες και μπόλικο αυθορμητισμό. Φανερώνει συμβολισμό και κρύβει ιδεαλισμό. Και κάποιο χιούμορ. Τρεις νέοι μουσικοί φλερτάρουν ανοιχτά με την ανεξάρτητη ροκ. Είναι φίλοι κι αδερφοί. Ο Γιώργος Μπαντούκ Αποστολάκης μανουβράρει κιθάρες ηλεκτρικές και τραχιά φωνητικά. Ο αδελφός του Αλέξης χτίζει κρουστά και τύμπανα. Το ίσο -τη βασική γραμμή- κρατά ο φιλάδελφος Θοδωρής Κονκουρής, το πλέον χαμηλού προφίλ τρίτο μέλος της παρέας.

Κυκλοφορούν και οπλοφορούν μέσω της AnoKato records του Γιώργου Τσακαλίδη, η οποία για μια τουλάχιστον δεκαετία ήταν "η οδός η μία και ωυτή" για τα ροκ σχήματα της πόλης και της χώρας "ως ιδίαν έχοντες φρόνησιν", αλλά χωρίς το αυτεξούσιο. Πρώτη κυκλοφορία το ελπι[δοφόρο] "Silence", τίτλος σε πλήρη αντιδιαστολή με το αντικείμενο. Βλέποντας το καρτουνίστικο εξώφυλλο δικιολογούμε την προτροπή του τίτλου και το "βάρβαρο" περιεχόμενό του. Αλλά όχι οπωσδήποτε και το άρτγουερκ.

Οι μπρούτες ενορχηστρώσεις και το ακατέργαστο υλικό συναντούν μια νεανική ορμή και την ανεξάρτητη χαρντ ροκ σκηνή. Οι αποκλίσεις από άσμα σε άσμα είναι ελάχιστες, αλλά διακριτές, με διάσπαρτα μπόλια από το art rock, τη new wave, τη funk και ένα φιούζιον ξυλόφωνο να διαφοροποιούν τις συνθέσεις. Η φωνή εκτρέπεται διαρκώς προς μια άγρια ροκ-μπλουζ χροιά και βρίσκει συμπαράσταση στα δυο τελευταία κομμάτια όπου επιβάλλει καθοριστικά το στιλ της. Το μόνο όργανο που ανθίσταται και κρατά χαρακτήρα είναι εντέλει το μπάσο.

Ως ήχος, οι NPCo έχουν δικό τους στίγμα, σβελτάδα, σπιρτάδα, νεύρο και σπιντάντες ταχύτητες, ιδιότητες που κατέστησαν τα lives τους ζωντανές περιπέτειες και εκρηκτικές ατραξιόν. Η κλιμάκωση είναι κάτι άγνωστο γι' αυτούς, αφού όλα τα κομμάτια είναι εξίσου δυναμικά και τρεχάτα σα να μην υπάρχει επόμενο και χωρίς να είναι σύντομα ή πανκ. Ένα άλλο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό είναι ότι αρκετά ριφ παραπέμπουν σε μεταγενέστερες μπάντες της αλλοδαπής, σα να τις έχουν επηρεάσει με τρόπο τηλεπαθητικό ή αστρολογικό [τρε σικ].

Δίνουν έτσι εκ των υστέρων -αν και ξεπερασμένοι πια- μια εικόνα ιδιότροπου γκρουπ που προηγείται της εποχής του. Γι' αυτό και εξακολουθούν να συγκινούν τους νεοροκάδες νοσταλγούς. Ελπίζω μόνο να μην υποκύψουν και αυτοί στη μόδα της επανασύνδεσης.