Cause and effect
13 ηλεκτρονικά σχήματα ρεμιξάρουν στιγμές από την - πλησιάζει κι αυτή την εικοσαετία - ιστορία των ΙΤΝ (οι πάσχοντες απο αμνησία μπορούν να θυμηθούν την πορεία τους ψαχνοντας το κομμάτι της κριτικής για το Engel). Και φτάσαμε νωρίς νωρίς στην πρώτη αντίρρηση. Αν και ηλεκτρονικότατη, η σαουντρική μουσική των ITΝ δεν επιδέχεται ρεμίξ. Όταν φορτώνεται, αυτή η ήδη ούσα φορτωμένη, με πρόσθετα ηχηρά έγχορδα, ντραμς και μπητς, τότε μοιάζει ένα βαρυφορτωμένο κι επικό συνονθύλευμα που άντε να φέρνει στο νου κάτι σημερινά epic dark της συμφοράς. Κι όταν δεν θυμίζει αυτά, παραπέμπει σε ξεπερασμένα ηλεκτρονικά των 80ς. Ξεσκονίστε καλύτερα τους δίσκους των Tubeway Army, τις μυριάδες συλλογές του είδους και της εποχής, τις κυκλοφορίες του John Foxx και των συγκροτημάτων του.
Τόσο οι «παλιοί» And also the trees και Attrition (σχήματα μακρόβια που δεν έφτιαξαν όμως ποτέ ένα άλμπουμ που να μείνει), όσο και οι πρόσφατοι ethereals Chandeen, Faith and the muse (ισχύει η προηγούμενη παρένθεση) μαζί με τους Ivan Lusco, Assemblage 23, Haujobb, Electronicum, Seize, A_Robot, Steve Bennett, Flesh Field και τους ιδιους τους ITN που ... αυτορεμιξάρονται, κατορθώνουν να φτιάξουν ένα σύνολο που δύσκολα ακούς απ' την αρχή ως το τέλος. Εξακολουθώ να απολαμβάνω τους ΙΤΝ όπως απολαμβάνω και ορισμένα σάουντρακ ή άλλα «ενιαία» έργα που επιζητούν την ίδια λειτουργικότητα μιας μουσικής κλασσικής ή δωματίου. Γι' αυτό και θεωρώ πως αυτός ο χαρακτήρας αναιρείται με τις πρόσθετες στουντιακές εγχειρήσεις.
Στο ζύγισμα του υλικού τουλάχιστον βγαίνουν τζάμι : Από την πρώτη τους περίοδο βάζουν ένα (από το "Prelude"), από τη ρομαντική δεύτερη δυο από τα "L'esprit" και "Duality" κι ένα από το "Sense" (1990-92) και από την τελευταία τους περισσότερο άμπιεντ κι ατμοσφαιρική δυο από το "Groundloop" κι από ένα απ' τα "Deco", "Lingua" και το περσινό και πλέον πρόσφατό τους "Engel" (1996-2001). Από την ίδια εποχή κι ένα από "Feathercut" των Les Jumeaux, το off-project τους. Ισορροπημένη λοιπόν η μοιρασιά.
Kαι για να ολοκληρώσουμε τις αντιρρήσεις : οι ΙΤΝ διασκεύασαν το "Love will tear us apart", κρίνοντας απαραίτητο και το ... ρεμίξ της διασκευής και φυσικά το να συμπεριληφθεί εδώ. Ένα κομμάτι που, πώς να το κάνουμε, είναι από εκείνα που δεν επιδέχονται διασκευή, όχι λόγω σεβασμού και λοιπών θεωρητικολογιών, αλλά επειδή το πρωτότυπο εξάντλησε κάθε δυνατότητα μουσικής επέκτασης. Κάθε διασκευή του προκαλεί τουλάχιστον σε μένα ξεκαρδιστικό γέλιο.
