Engel
Δώρο με την κριτική : μίνι δισκογραφικός οδηγός
Όμορφη μουσική, μα τους αγγέλους. Ποιος να το φανταζόταν, ότι απ' όλους εκείνους τους αμέτρητους dark agers που μας τριγύριζαν μια εποχή προ Χριστού, θα παρέμεναν δημιουργικοί μέχρι και σήμερα οι δυο δίδυμοι από το Sheffield. Κι όμως. Βέβαια τόσο καιρό χωμένοι στα γυάλινά τους κάστρα δεν βρήκαν την αναγνώριση που αξίζουν. Ειδικά που την τελευταία δεκαετία τόσοι ακροατές στρέφονται στην οργανική μουσική με αιθέρια - «ρομαντικά» στοιχεία.
Οι ΙΤΝ γράφουν όμορφα σάουντρακς που δεν ντύνουν καμμια γνωστή ταινία, και μάλλον ευτυχώς, γιατί θα αδικούνταν. Απορώ όμως που δεν τους έχουν ανακαλύψει, όπως έκαναν με τον Graeme Revell, τον Craig Armstrong ή την Lisa Gerrard. Το προτιμώ έτσι, να πλάθουν επενδύσεις για την ταινία που φτιάχνει το κεφάλι μας όταν ονειροπολεί, αναμιμνήσκει, μελλοντολογεί, και που είναι κάθε φορά διαφορετική. Και ταιριάζουν και γάντι βελούδινο με την ανάγνωση λογοτεχνημάτων - κατά προτίμηση φάνταζυ, ΕΦ ή ό, τι άλλο τραβάει το μάτι σας.
Και μιλάμε για ένα ήχο προσωπικό και αναγνωρίσιμο : έγχορδα από συνθετητές, στρατιωτικό snare drum, ευκίνητες μελωδικές ροές. Από τη μια ψηφιακές ενορχηστρώσεις, από την άλλη πλούτος που μόνο από μια πλήρη ορχήστρα θα έβγαινε. Από το στυλ αυτό δεν ξεφεύγει ούτε το "Engel", που, όπως πολλές κυκλοφορίες τους, βασίζεται σε ένα κόνσεπτ (εδώ πρόκειται για το ομώνυμο Γερμανικό multimedia game). Δυο από εδώ είναι και επανεκτελέσεις ωραίων εμβατηριακών τρακς (π.χ. το "To the faithful", από το "L' esprit"). Sorry, λεπτομέρειες μεταξύ φανς.
Αντίλογος; Που νομίζεις ότι ακούς μια καλοκουρδισμένη μηχανή που παιανίζει μόνη της - αυτή είναι όμως η μοίρα των περισσότερων electroids. Επίσης το ότι επαναλαμβάνονται - δεκτό, αν και σε μερικά πρόσφατα LP άλλαξαν ρότα προς πείραμα και μίνιμαλ, κι επίσης το ότι κάποιες ανεπαίσθητες αλλαγές γίνονται σ' όλη την πορεία τους. Έτσι προστέθηκαν και τα κλασσικά απαγγελτικά vox της Dolores Marguerite C. Δοκίμασαν και προς το ρυθμικότερο, με ένα off-shoot (Les Jumeaux =Οι δίδυμοι), χωρίς ιδιαίτερα αποτελέσματα. Μένουν όμως κατά βάση σταθεροί σε ένα νεοκλασσικιστικό ήχο και, επιτρέψτε μου την υπερβολή, εικαστικό. Σου «παρουσιάζουν» εικόνες (ζωγράφοι), εμπνέουν στιχουργήματα (ποιητές), παραμένουν κυνηγοί της μουσικής αρμονίας (μουσουργοί). Αυτό νομίζω μένει από τους ITN : μια σειρά δίσκοι φουλ στις καλές τέχνες. Το "Engel" δεν αποτελεί εξαίρεση.
Ο μικρός δισκογραφικός οδηγός:
1983 : "When cherished dreams come true", MLP (Paragon). Θα ξαναβγεί το 86 και θα περιληφθεί και το "Prelude".
Οι κυκλοφορίες τους στη Sweatbox : Με το ένα πόδι στo electro dark pop, με το άλλο στο ethereal.
"Twins" (1986), "Stormhorse" (1987), "Koda" (1988). Το τελευταίο προοιωνίζει την αλλαγή : ήχος προς το επικότερο ("Rites") / λυρικότερο ("17th parallel").
Οι ηχογραφήσεις τους στη 3rd Mind : Ο ήχος γίνεται οριστικά αυτό που λέμε μια σειρά πιο πάνω.
"L' esprit" (1989), "Sense" (1991), "Duality" (1992). Ωραίοι δίσκοι.
1993 : "An ambush of ghosts". Soundtrack του ψυχοδράματος του Everett Lewis με την Genevieve Bujold.
1994 : "Anatomy of a poet". Ο μείζων συγγραφέας του φανταστικού κύριος Colin Wilson διαβάζει τα ποιήματά του και η μπάντα ψάχνει την κατάλληλη μουσική. Ένα κόσνεπτ πάνω στην καταστροφική φύση των δημιουργών.
Στο δικό τους label : In The Nursery (ITN) Corporation.
1995 : "Scatter". Επιλογή από τα προηγηθέντα. Το "White Robe" παίζεται στο trailer του Interview with a vampire.
1996 και 1997 : Les Jumeaux : "Feathercut" και "Cobalt" αντίστοιχα.
1996 : "Deco". Εμπνευσμένο από τη φερώνυμη καλλιτεχνική κίνηση. Επιστροφή στη γλυκύτητα.
1998 : "Lingua". Έρευνα πάνω στα διάφορα φωνητικά στυλ και τις απανταχού γλώσσες. Όλα ενώνονται κάτω από τη δική τους μουσική «γλώσσα». Ενδιαφέρον.
2000 : "Groundloop". Συγνώμη, αδιάβαστος.
Έλα σπίτι να δούμε μουσική. Από το 1996 και έπειτα βγάζουν κι ένα μεγάλο πρότζεκτ με τίτλο "The Optical Music Series", που αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη αισθητική, καλλιτεχνική και μουσική άποψη. Εδώ εντάσσονται τα «σάουντρακς» "Cabinet of Dr Caligari" (1996), "Asphalt" (1997), "Man with a movie camera" (1999), "Hiddle Wakes". Το
πρώτο και τρίτο είναι πολύ αφηρημένα, στα άλλα συγκεντρώθηκαν.
Compilations : "Prelude" (Normal, 1989), "Counterpoint" (Sweatbox, 1989), "Composite" (ITN, 1997), "Exhibit" (ITN, 2000). Όλα με arty εξώφυλλο, όπως και κάθε κυκλοφορία τους. 24th envelope ?
Live : "Praha 1" (Cats Heaven, 1996).
