Orc

Αυτοί είναι οι Oh Sees κάπου ανάμεσα στο παλιό και το νεότερό τους. Με καλογυαλισμένη 70s progressive παραγωγή, κρατώντας ταυτόχρονα την πιο άμεση heavy punk ψυχεδέλεια του πρόσφατου παρελθόντος τους. Οι Oh Sees με όλα τα υπέροχα κολλήματα του κεντρικού, μοναδικού ήρωα John Dwyer, τα πληκτράκια του side project του Damaged Bug, τα μεταλίζοντα ξεσπάσματα, ακόμα και βιολί έχει προσθέσει ο άτιμος για να πετύχει την επιθυμητή ατμόσφαιρα (το ακούς στο μακροσκελές μεν, απολαυστικό δε Keys to the Castle). Αλλού πάλι, πιο mellow, θα ψιθυρίσει τους στίχους του ηδονικά, ενώ δεν θα ξεχάσει και το κλισεδιάρικο πλέον διαστημικό instrumental σπάσιμο του δίσκου (το βρίσκεις στο Paranoise).

Οι Oh Sees εξελίσσονται, αλλάζουν το όνομά τους μία ακόμη φορά, από το τελευταίο Thee Oh Sees, για να σηματοδοτήσουν αυτή τη μεταβολή και να γιορτάσουν την 20ετή παρουσία του John Dwyer στις μουσικές σκηνές με το 19ο (!) album τους. Οι δυο ντράμερ, δυναμικότατοι, σολάρουν και συμπληρώνονται ολοένα και καλύτερα όσο προχωράνε, ενώ το μπάσο ακούγεται σαν μπάσο χωρίς να ξενίζει πια εμάς που παραμέναμε μέχρι τώρα πιστοί στην αναπληρωματική, ιδιαίτερη, kraut μπασοκιθάρα του παλαιού μέλους Petey Dammit. Πετυχαίνουν, ολοκληρώνοντας υπό μία έννοια τη μεταμόρφωση της μπάντας που ξεκίνησε με τον δίσκο Drop του 2014, να μην μας λείπει και τόσο πλέον η υπέροχη τριάδα Brigid, Petey, Mike που συνόδευε παντού μέχρι τότε το «μεγάλο αφεντικό».

Κι αν η θεματολογία παραξενεύει, concept φαντασίας γύρω από ορκ, φέρετρα και κάστρα, τι σημασία έχει; Η μουσική οδηγεί μόνη της, με υπέροχη κυματοειδή ροή, ενώ οι στίχοι ακολουθούν ως συνοδευτικές εικόνες. Κάπως έτσι ήταν πάντα με τους Oh Sees, το θεματικό αντικείμενο ανεξάρτητο. Κάπως έτσι από τις εποχές της πυκνής χρήσης ναρκωτικών και αντίστοιχων ιστοριών περάσανε στις σημερινές ήρεμες συνοδευόμενες από αλλοπρόσαλλες παραστάσεις (μήπως παλιότερα στη θολούρα δεν έγραφε στίχους με το μυαλό στον Μινώταυρο;).

Ο, πάντα μεν υπερβολικός και πολύς, Henry Rollins χρησιμοποιεί ως φαν τον τίτλο ‘The Best Rock Band You've Never Heard οf’ για το άρθρο του στο Esquire, δικαιωματικά, ενώ σε μια άλλη από τις πρόσφατες συνεντεύξεις του John Dwyer που διαβάζω εδώ, ο μουσικός λέει στον δημοσιογράφο Tim Anderl του New Noise Magazine, “Really, all I do is make art … and I enjoy it”. Τίποτα περισσότερο. Και γι’ αυτό πετυχαίνει θα πρόσθετα.