Welcome to the wonderful world
Αναφέρονται παντού ως σχήμα του Scott Mc Cloud των Girls Against Boys και New Wet Kojak. Θα σας συστήσω λίγο το δεύτερο μέλος τους και θα καταλάβετε πολλά από το παρασκήνιο.
Ο Ιταλός λοιπόν συνθέτης / παραγωγός (Mauro) Teho Teardo κυκλοφόρησε στο δεύτερο μισό των eighties μερικά albums ως M.T.T. (από τα αρχικά του ονόματός του). Γενικώς πειραματικά από ό,τι θυμάμαι. Ακολούθησαν το 1989 οι Meathead και πολύ αργότερα δύο projects: οι Matera με τον Mick Harris (των Scorn) και οι Here (με τον Jim Filer Coleman των Cop Shoot Cop). Σ' αυτό το τελευταίο συμμετείχαν αρκετοί επιφανείς της νεοϋορκέζικης σκηνής, ανάμεσά τους η Lydia Lunch και ο Scott Mc Cloud. Είναι ίσως η δουλειά του με το περισσότερο ενδιαφέρον, δυσανάλογο ωστόσο της προβολής της.
Οι Operator τώρα είναι ένα εξ' ολοκλήρου electro project. Το 'Welcome To The Wonderful World' που παρουσιάζουμε εκδόθηκε από το παριζιάνικο label της Remae και ηχητικά κρύβει σαφέστατους ευρωπαϊκούς προσανατολισμούς. Ίσως σε αυτούς τελικώς να οφείλεται που η πατρίδα του Scott Mc Cloud ακόμα το αγνοεί. Εδώ μέσα όλα δουλεύουν με τις παραμέτρους της γερμανικής σχολής κάτι που σημαίνει ήδη πολλά για τις φόρμες των συνθέσεων. Όπως η ραφιναρισμένη αγριάδα, η μινιμαλιστική, αλά Alan Vega, ερμηνεία με λίγους στίχους που επαναλαμβάνονται κυκλικά πάνω σε ένα έντονο, αλλά αδιαφοροποίητο ρυθμικό υπόβαθρο ('Cruel Thing', 'Duet', 'Welcome', 'Let Myself Go', κ.ά.). Όταν που και που ο Scott Mc Cloud θυμάται τις punk-rock ρίζες του βγαίνουν και κάποια λίγα άλλα στοιχεία, όπως η αλλαγή μετά από κάθε couplais του εναρκτήριου 'I Need Money Bad' ή το 'She's Cool'.
Όπως ωστόσο συμβαίνει με όλους σχεδόν τους αντιθετικούς ανθρώπους δεν πρέπει να περιμένουμε πολλά μόνον και μόνον επειδή αυτοί νόμισαν πως πέρασαν πίσω από την κουρτίνα των θαυμάτων. Πρωτίστως απαιτείται οι ίδιοι να πιστέψουν σε αυτά. Και στα δέκα tracks του cd τέτοια δείγματα δίνονται ελάχιστες φορές που τελικώς χάνονται στην υπόλοιπη μονοτονία και στις παραξενιές της. Κρίμα που με αυτό τον τρόπο δεν θα φτάσει σε περισσότερο κόσμο το κορυφαίο 'Hey Pink Sunglasses', ένα τραγούδι που αφήνει πίσω του το σύνολο του album. Το ακολουθεί το 'Map'.
Χωρίς να χρειάζεται να ντρέπονται, ακόμα και οι πλέον εξέχοντες και μεγαλύτεροι, έρχονται στιγμές που είναι ανέτοιμοι για να εκπληρώσουν τους ίδιους τους στόχους τους και αναλώνονται σε περιαυτολογίες και φλυαρίες κάθε είδους. Περιττές στο φινάλε.
