From tomorrow

Όνομα που να περιγράφει τον ήχο του τόσο πετυχημένα έχω να θυμηθώ από τους Low. To "Oscillation" όντας λιγότερο αφαιρετικό, έχει και σαφείς μουσικές παραπομπές, σε τίτλους των Silver Apples και των Stereolab.

Ο συνδυασμός ψυχεδέλειας και space rock των Oscillation είναι παλιάς κοπής, με την αγάπη για τους Pink Floyd να μην κρύβεται (βλέπε το 'Corridor, Pt. 2'), και τις Spacemen 3 επιρροές φανερές (βλέπε το 'Corridor, Pt. 1'). Αυτές βέβαια δεν τις απέφυγαν και πολλοί από όσους ασχολήθηκαν με το space rock ιδίωμα μετά τα 80s.

Για shoegaze και kraut διαβάζω εδώ κι εκεί στην περιγραφή του ήχου των Oscillation. Παρότι δεν λείπει το fuzz από τις κιθάρες, μην δίνετε και μεγάλη βάση στις παραπομπές για shoegaze. Ως προς το kraut, μπάσο και τύμπανα τηρούν άψογα τους μετρονομικούς ρυθμούς, οπότε... ok.

Πιστοί στην παράδοση, οι Oscillation βγάζουν έναν από τους καλύτερους space rock, και γενικότερα, έναν από τους καλύτερους psych δίσκους των τελευταίων ετών, και μάλιστα αποφεύγοντας κάθε είδους υπερβολή. Τα τραγούδια είναι άμεσα αλλά όχι και ακατέργαστα και η παραγωγή δεν προσπαθεί να τα στρογγυλέψει. Τα πάντα είναι σοφά ισορροπημένα στη βαριά ψυχεδέλεια του 'From Tomorrow', που σε κερδίζει με την απλότητά του (όχι τόσο "μονότονη" απλότητά όσο των επίσης εξαιρετικών Wooden Shjips, που χτίζουν κομμάτια με ένα μόνον riff). Σύμφωνη και με τη γενική "οικονομία" του cd και η "μετρημένη" διάρκεια, κάτω από 40 λεπτά.

Κάπου στο Bandcamp των Oscillation διάβασα για "new mental and spiritual zones", κομμάτι της psych παράδοσης υποθέτω, όπως και το ανατολίτικων επιρροών 'Descent'. Οι Oscillation παραμένουν πάντως μακριά από το μυστικισμό των Dead Skeletons, και κρίνοντας από τον ορθολογισμό του εγχειρήματος 'From Tomorrow', νομίζω πως αν τους ρωτούσα θα απολογούνταν κάπως έτσι, όπως οι στίχοι του Lou Reed από το 'Sword of Damocles' (για το θάνατο μιλούσε, που εν τέλει δεν είναι και πολύ διαφορετικό):

But there are things that we can't know / maybe there's something over there / Some other world that we don't know about / I know you hate that mystic shit / It's just another way of seeing...

Άλλωστε και η space-rock Hilda (Παπαδημητρίου) έχει δηλώσει τελευταία πως "η μουσική μας αποσπά από το φθαρτό μας σώμα και μας εκτοξεύει στο Διάστημα σαν διάττοντες αστέρες".

Who am I to disagree...

Ούτε και με το Χρήστο Δασκαλόπουλο που πριν λίγο έλεγε στο ραδιόφωνο ότι είναι "πάρα πάρα πάρα πολύ καλοί live", οπότε όσοι πιστοί...