Rituals

Όταν η έμπνευση αρνείται να σου κάνει τη χάρη, ψάξε την εσύ. Σε καλές εμπειρίες του παρελθόντος κι ενάντια στα πρόσφατα σημεία και τέρατα. Από την κριτική απόσταση που προσφέρει η τετραετία λοιπόν, το "Tamer Animals", η προηγούμενη δουλειά των Other Lives (του '11), φαντάζει ανάμεσα στις πιο ιδανικές επιλογές δίσκου σκούρας, σινεματικής ποπ για τη δεκαετία που βαδίζουμε. Δεν γράφεται π.χ. κάθε μέρα κι ένα "Old Statues".

Όμως, κατά το διάστημα που μεσολάβησε συνέβησαν κάμποσα. Και το πνεύμα του "Rituals" έρχεται να τα αποτυπώσει σε μια σειρά από εμφανείς αλλαγές για το συγκρότημα. Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για νέο ξεκίνημα. Το οποίο όπως ήδη γνωρίζαμε, κι ασχέτως του πώς, πάντοτε είναι ισχυρό από μόνο του ως οιστρογόνο αίτιο για να το ακολουθήσουμε. Τι περιέχουν επακριβώς οι περί του λόγου αλλαγές; Δεν αισθανόμαστε να μας αφορά ντε και καλά μια ερώτηση διατυπωμένη έτσι επιτακτικά μα θα δώσουμε συνέχεια και θα την απαντήσουμε:

Καταρχήν τη συρρίκνωση της μπάντας σε τρίο μετά την παύση των Jenny Hsu και Colby Owens απ' αυτήν. Το τελευταίο συνδυάστε το και με την κάπως διαφορετική μουσική κατεύθυνση, τούτη τη φορά προς μία πιο ψυχεδελική ποπ, που ωστόσο ο μπροστάρης Jesse Tabish τη χειρίζεται με άνεση, βοηθούμενος απ' τον Joey Waronker (των Atoms For Peace) στην παραγωγή, προς ένα αποτέλεσμα με ωραία ραφιναρισμένο ήχο. Οι Hsu και Owens υπήρξαν βασικοί στη δομή της μουσικής πρότασης που ακούσαμε απ' τους Other Lives στους δύο πρώτους τους δίσκους, όπως παρόμοια ήταν και στο προγονικό αυτών σχήμα των Kunek. Απ' την στιγμή που δεν αναπληρώθηκαν στο τρέχον λάιν απ, η ηχητική μετατόπιση των Other Lives ίσως και να ήταν εντέλει μονόδρομος.

Κατόπιν, στα τραγούδια του "Rituals" ενσωματώνονται επιμέρους επιδράσεις απ' τους Radiohead. Υπήρξε βέβαια συναναστροφή αφού τα δυο γκρουπ περιόδευσαν για λίγους μήνες μαζί, αλλά ό,τι εννοούμε εν προκειμένω δεν μπορεί να περιοριστεί σε εκείνο το γεγονός καθαυτό. Κύρια φαίνεται στον τρόπο που ο Tabish επιχειρεί να αντιπαραταχθεί στις εδραιωμένες φόρμες κι ερμηνείες, κάνοντας ό,τι μπορεί με το φαλτσέτο του για να προσφέρει υψηλά φωνητικά pitch σαν του Thom Yorke. Αλλού τα καταφέρνει, αλλού όχι και τόσο. Τέταρτον, είχαμε τη μεταφορά της έδρας απ' το Stillwater (Oklahoma) στο Portland (Oregon).

Μολαταύτα, οι Other Lives συνεχίζουν να έχουν τις στιγμές τους. Το "Rituals" συνολικά έχει σαν δίσκος μία αξιομνημόνευτη αφηγηματικότητα. Όλως παραδόξως την διατηρεί ακμαία ακόμη κι όταν οι δημιουργοί του μοιάζουν να προσπαθούν να αναχαιτίσουν εντός της το στιλιστικό παστίς εντυπώσεων από Fleet Foxes, The Beach Boys και The Flaming Lips που λειτουργεί εδώ σαν λούπα, στήνεις το αφτί και το βρίσκεις παντού.

Ως η κορωνίδα των όσων γράφτηκαν παραπάνω έρχεται το "Easy Way Out", ένα αριστοτεχνικό κομμάτι, κι ύστερα τα "Untitled" και "For The Last", τραγούδια που σφραγίζουν συμπιεσμένα την όποια παρακαταθήκη αφήνει εφεξής ο παρών δίσκος στο μουσικό κόσμο (και που θυμίζουν περισσότερο τον παλιό εαυτό των Other Lives).

Εκ των ενόντων, επομένως, το "Rituals" δεν γίνεται να διαφύγει του προσδιορισμού του ως άλμπουμ σε σχέση με το προκάτοχό του. Το συμπέρασμα πως δεν αποκτά τόσο έντονα χαρακτηριστικά χώρου προς εξερεύνηση όσο το "Tamer Animals" είναι καθοριστικό. Ωστόσο σε κάθε περίπτωση είναι ένας σπουδαίος, τρίτος δίσκος για τους Other Lives που αυθυποστηρίζεται απ' το υλικό που περιέχει όσο χρειάζεται για να 'ναι τέτοιος. Έστω κι αν αυτό γίνεται βασικά υπό το πρίσμα της επικαιρότητας. Έστω κι αν ταυτόχρονα καταλαβαίνουμε πως τα περασμένα μεγαλεία πιθανόν να μην ξανάρθουν γι' αυτούς, τουλάχιστον με την αίγλη που τα γνωρίσαμε άλλοτε.