Tamer animals

Τι σχέση μπορεί να έχει κάποιος που ζει την ΔυΝηΤική πλευρά της Ελλάδας με κάποιον που ζει και εκφράζεται καλλιτεχνικά στο βαρύκεντρο των ΗΠΑ; Φαινομενικά καμία. Πως λοιπόν οι Other Lives δολώνουν με το "Tamer Animals" και χαλαρά τσιμπάω; Μάλλον περνάω φάση πανικού και χρήζω μουσικής αγωγής με δόσεις ηρεμιστικών - μουσικών.

Η πρώτη κυκλοφορία των κυρίων ήταν, ως Kunek το 2006 με το άγαρμπο "Flight of the Flynns". Ακολούθησε το ομώνυμό τους το 2009. Ένα άλμπουμ που, μετά από κάθε άκουσμα, μου δημιουργεί μια ακατάσχετη επιθυμία να βάλω στα καπάκια Red House Painters. (Άτιμη 4AD μας έχεις καταστρέψει).

Με το "Tamer Animals" λοιπόν ο Jesse Tabish και η παρέα του δεν πρωτοτυπούν αλλά βελτιώνονται. Για τον πρώτο δίσκο έγραφε 2 χρόνια. Για αυτόν τους κλείδωσε στο στούντιο και τους χρειάστηκαν μόνο 15 μηνάκια. Αποτελεσματικό.

Η ατμόσφαιρα παραμένει folk αλλά η ενορχήστρωση εμπλουτίζεται με κλακέτες, φαγκότα (κι ας το κοκκινίζει το Word) και βιολιά. Αν δεν έχεις ανάγκη χαλάρωσης ψαρεύεις "As I Lay My Head Down" (που λιτανεύει ηλεκτρικά), "For 12", "Tamer Animals" (το πιο σκοτεινό και επομένως το διαμαντάκι κατ' εμέ) και "Dust Bowl III" και είσαι μιααα χαράαα. Τα υπόλοιπα, αν δεν σε ρίξουν για γλυκό ύπνο, μπορεί να σου κάνουν soundtrack για την ιστορική τελευταία ατάκα του Λούκι Λουκ. Μόνη παραφωνία -αν και πρώτο- το "Dark Horses" που με φέρνει στα όρια του εκνευρισμού.

Σε γενικές γραμμές πρόκειται για έναν δίσκο που δεν σε αφήνει εύκολα να πλάσεις τις εικόνες σου (άδικο για έναν 'ταξιδιάρικο' δίσκο). Από την αρχή του ως το τέλος του πλημμυρίζει αμερικάνικη ύπαιθρο. Ο τίτλος άλλωστε δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Τελικά έχουν και οι γελαδάρηδες αισθήματα;