Out there in the dark
Σίγουρα δεν παίζει κι ο McGee; Απ' ότι λένε, δεν παίζει, αλλά είναι παρών εδώ, μύρισε εδώ και ώρα ΜακΓκίλα. Πρόκειται για τη νέα του εταιρεία, την Poptones records, με τις γνωστές αγνές προθέσεις περί προώθησης του καλού ανεξάρτητου ήχου και τα λοιπά και τα λοιπά. Δεν κουράστηκε λοιπόν ο επαγγελματίας μέντορας να δίνει κυριολεκτικά και μεταφορικά τα φώτα του σε νεοσύστατες μπάντες. Εμάς πάλι δεν μας πειράζει καθόλου, γιατί παραμένει έμπιστος και ικανός για τα καλύτερα. Ωπ, ψυχεδελικά εξώφυλλα; Λοιπόν, μη στενοχωριέστε, δεν πειράζει που δανείσατε όλους τους δίσκους των Byrds στη μικρούλα για νάχει αφορμή να σας τηλεφωνήσει (γνωστή μπανανόφλουδα των αρσενικών ροκ φανς). Καλύψτε προσωρινά το κενό με τους 'εξωφρενικά κεράσια' και χαμογελάστε με νόημα. Έτσι τη θέλω την καθημερινή μου power pop: πιατίνια να φτερουγίζουν, φωνητικά να ψευτοκαραμελίζουν και τάστα να ψυχεδελίζουν αναίμακτα και μελωδικά. Το μπητ των Kinks μαζί με την αυθάδεια του νεανικού γκαράζ και το φρέσκο κρυστάλλινο ήχο των Revolving Paint Dream. Δηλαδή έχουν καλές συστατικές επιστολές. Α, πολύ θάθελα όλοι όσοι μου λένε πως τα τελευταία χρόνια σκλήρυνα και ψύχρανα να με έβλεπαν πως έκανα ακούγοντας το "Easy come, uneasy glow". Όλα τα τραγούδια υπογράφονται από τον Matthew Smith. Και είναι και από το Detroit, την Πτολεμαϊδα της Αμερικής, αν είναι ποτέ δυνατόν. Ευτυχώς υπάρχει ακόμα θεσούλα στο 2000 για σούπερ φλάουερ τάουερ σάουερ πάουερ ποπ. (Σίγουρα όμως δεν παίζει κι ο McGee;)
