Heartland
Έχετε πρόβλημα με τους έντεχνους; Γιατί δεν ακούτε μια δόση από Όουεν Πάλετ, μόνο του κατά προτίμηση και από το Heartland, το πιο πρόσφατο πόνημά του; Η φέρελπις εντεχνίλα έρχεται από τον Καναδά και έρχεται μόνη της σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε συνήθως μέχρι τώρα. Ο ηλεκτρικός βιολιστής έχει βάλει το όνομά του στα credits κάμποσων φίλων και συνεργατών. Πάρτε ανάσα: Hidden Cameras, Beirut, Pet Shop Boys, Grizzly Bear, The Mountain Goats κ.α. Τώρα, ξαναστήνει το δικό του ψευδώνυμο, το Final Fantasy για να βγάλει ένα δίσκο που βασικά τον υπογράφει με το όνομά του για να αποφύγει διάφορα εμπορικά προβλήματα, αλλά από όποια πλευρά να τον ακούσει κανείς, είναι καταδικός του.
Το Heartland είναι ένας ευχάριστος δίσκος. Εκτός από την οργανική δεξιοτεχνία του δημιουργού του, διαθέτει και ενδιαφέροντα φωνητικά, οπερετικά σε αρκετές περιπτώσεις που ακολουθούν το γενικώς μεγαλεπήβολο μουσικό μέρος. Δεν πρόκειται όμως για καμία απόμακρη δημιουργία παρανοϊκής ιδιοφυίας που θα αναγνωριστεί μετά θάνατον, όσο και αν οι στίχοι του Πάλετ κυκλοφορούν στο λυκόφως μεταξύ ιδιαιτερότητας, παράδοξου και αφηρημένου. Ούτε είναι και κλασικός ποπ δίσκος της εποχής του, μια φυσική μετεξέλιξη της μουσικής παρλάτας των Pet Shop Boys. Είναι κάπου στη μέση, καθώς υπάρχουν και οι άνθρωποι που πιθανώς θα τους τη δώσει στα νεύρα ο σκληρός ναρκισσισμός του Πάλετ, που χωρίς το χαλινάρι των γκρουπ στα οποία συμμετέχει ως guest κατά καιρούς, συχνά απογειώνεται.
Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι που θα βρουν σημείο αναφοράς, είτε στη στυλιζαρισμένη οπερετική εκδοχή της ποπ που παίζει, είτε στους αλλόκοτους στίχους που με μια πιο προσεκτική αυτιά γίνονται ενδιαφέροντες, είτε στον ελαφρύ μουσικό σαρκασμό των κλασικών κλιμάκων. To Oh Heartland, Up Yours!, το Lewis takes off his shirt και το Keep the dog quiet θα ακολουθούν για καιρό το δημιουργό τους. Θα γίνουν και σημεία αναφοράς στη μουσική του καριέρα, η οποία μέχρι την επόμενη σόλο παρουσία της, μάλλον θα γίνει πιο έμπειρη και πιο προσιτή.
