Owl Rave
Μαύρη είναι η νύχτα στα Twin Peaks. Του Πάνου Πανότα
Σε μεγάλο βαθμό, η διάγνωση που έγινε πριν δυόμισι δεκαετίες πως η τριπλέτα David Lynch, "Twin Peaks", Angelo Badalamenti θα αποκτήσει γρήγορα τις διαστάσεις ιδιότυπου ιστορικού φαινομένου στην ποπ κουλτούρα του μέλλοντος, ήταν προφητική. Και για όσους την ασπάστηκαν, μόλις βρέθηκε ένα υπό όρους φρέσκο παράδειγμα για να την βγάλουν απ' την σκόνη, οι Owl Rave απ' το Innsbruck της Αυστρίας. Ή έστω απλά να την ξαναθυμηθούν με τον γοητευτικό τρόπο που μόνον η μουσική μπορεί ενίοτε να δώσει.
Τους Owl Rave τούς ξεκίνησε κάπου το '14 ο Gregor Huber, ο άνθρωπος πίσω απ' τα ντεκ των Todesstern, ως ατομικό του πρότζεκτ κρεβατοκάμαρας. Φρονίμως ποιών δε, πήρε την απόφαση να μην ακολουθήσει την καλογερική. Έτσι ανέβηκαν στο όχημα ακόμη τρία μέλη:
Ο επίσης απ' τους Todesstern Markus Dolp στη φωνή, του οποίου τα ειδικά, hardcore-ικα χαρακτηριστικά (τραγουδάει και στους Bug) τού επέτρεψαν το τρολάρισμα που ακούμε στα "A Knife For Every Heart" και "Fright Car". Η Antonia Steiner για ανάλογα καθήκοντα με τον προηγούμενο κι ασφαλώς για λόγους μέτρου ("Amy") κι αισθαντικού περιγράμματος ("Find Me"), αυτή αναφέρει τις The Shirley MacLaines στο βιογραφικό της. Και τέλος η Anna Ladinig που ανέλαβε τα βίντεο του οπτικού μέρους. Διότι οι Owl Rave εξαργυρώνουν επί σκηνής ολόκληρη την χαμηλών φώτων, υπερφυσική τέχνη τους με ένα γραμμάτιο που θέλουν να μένει στην μνήμη οποιουδήποτε τους παρακολουθήσει ζωντανά.
Δεν είναι μονάχα τα πραγματικά υποκείμενα, οι εμπλεκόμενοι μουσικοί δηλαδή, που λες κι απομονώνονται στον κόσμο των Owl Rave. Τα πάντα υφίστανται τέτοιες σκοτεινές αναγωγές στο δίσκο τους. Σκόπιμα και μελετημένα λες, δημιουργείται εντός του τελευταίου η επιφάνεια πάνω στην οποία αφήνεται μετά η μικροφυσική να κάνει τις μετατροπές της. Το "Owl Rave" έχει αυτό το κάτι που αναδύεται από ένα μουσικό άλμπουμ όταν μέσα του συναντιούνται δανεισμοί που μεταξύ τους στερούνται ισοτιμίας κι ένας υπερισχύει των υπολοίπων.
Όμως το συγκρότημα δεν αναπαράγει κάποιο θέαμα δίχως να το επεξεργαστεί ή χωρίς να το φέρει σ' ένα είδος καινούργιου περιβάλλοντος εξίσου απειλητικού με εκείνο που έδωσε την έμπνευση εδώ. Από την γραφή του, καθίσταται ξεκάθαρο ότι ο Huber μοντάρει εκ νέου μα κι αρκούντως παράδοξα την ουσία του μύθου των επιρροών του, παραθέτοντας σαν ευχολόγιο τα συστατικά της απόκοσμης, μυστηριώδους ατμόσφαιρας του "Twin Peaks" μα κι επιτρέποντάς τους συγχρόνως να πάρουν το ειδικό βάρος που απαιτείται από καθαυτή την έννοια της παρούσας συμμετοχής τους, που κρίνεται ως αυτόνομη μα κι ως παραβατική.
Ύστερα απ' τα παραπάνω, πρόκειται για μια λειτουργία σχεδόν προφανή το τι ακριβώς συμβαίνει κατευθείαν με το εξαιρετικό εναρκτήριο "Wellness At One Eyed Jack's" και σε πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό. Που δεν σε αφήνει να ανασάνεις ωσότου να φτάσει να τελειώσει το "In Sarah's Dream", η δεύτερη κορυφαία στιγμή του άλμπουμ, και τέλος το "Find Me", σαράντα δύο λεπτά αργότερα.
Παρότι, επομένως, δεν προκύπτουν απαντήσεις σ' όλα τα ερωτήματα, κατά το γνωστό μουσικοκριτικό κλισέ, ακούγοντας το "Owl Rave", κυρίως το πόσο ακούσια επετεύχθη τα ορχηστρικά κομμάτια να επικρατούν σε δύναμη των τραγουδιών του, αυτός είναι απ' τους σπουδαιότερους δίσκους για να ξεκινήσετε με το μουσικό '16 - για να το πούμε όσο ευσύνοπτα γινόταν.
