The pains of being pure at heart
Επ' αφορμή του καλωσορίσματος της νέας - αν μετράω καλά τέταρτης ή πέμπτης - γενιάς συντακτών του Mic.gr (γεια χαρά παιδιά, Άρης... χάρηκα!...) και καθότι τούτο είναι το τρίτο review στην ευρύτερη κατηγορία post indie/ shoegaze revival που γράφω μέσα σε μία εργάσιμη εβδομάδα, θα το συνδυάσω με συμβουλές/ παραινέσεις/ οδηγίες χρήσης προς τον νέο και -ελπίζουμε- γεμάτο όρεξη συντάκτη που θέλει να κλείσει και αυτός τη δική του δεκαετία άκοπης, ένδοξης και κερδοφόρας μουσικογραφοσύνης στο -όπως θα διαπιστώσει- πιο ανάδελφο μουσικό site της χώρας:
Track-by-track ο δεκάλογος του καλού και έμπιστου συντάκτη λοιπόν:
1. Contender: γράφεις όσα περισσότερα review μπορείς έστω και αν δεν σε εμπνέει το πρώτο τραγούδι για να συνεχίσεις παρακάτω. Δεν παρασύρεσαι από τα κατά καιρούς ανεπίκαιρα αφιερώματα του Ξαγά. Θα έρθει η ώρα τους. Εδώ υπάρχει ένα hype και πρέπει να το καλύψουμε. Διαφορετικά θα την πατήσουμε όπως με τους Oasis που κάναμε οχτώ χρόνια για να τους αφιερώσουμε μια λέξη.
2. Come Saturday: όταν θεωρείς ότι έχεις ήδη εξαντλήσει την άποψη σου πάνω στο θέμα σε προηγούμενα review άλλων και καλύτερων μάλλον δίσκων, μην τα παρατάς. "Φορτώσου" τεχνηέντως πάνω σε έναν άλλον συντάκτη με το κλασσικό "όπως θα έλεγε και ο....", "αυτό μου θυμίζει μια φράση που....". Εγώ το κάνω συνέχεια με τον Πατώκο και πιάνει. Το Mic έχει άφθονη ύλη και εύκολα προσβάσιμη για να σε βοηθήσει.
Παράδειγμα: Το 2009 μάλλον δεν θα είναι η χρονιά των The Pains Of Being Pure At Heart. Τουλάχιστον οι A Place To Bury Strangers στάθηκαν συμβατοί με τις προσδοκίες. Τούτοι εδώ έδωσαν ένα πολύ μέτριο album που αν και είναι μόλις το πρώτο τους, ακούγεται βαρετό και ήδη ξεπερασμένο (γερασμένο ήθελα να πω, αλλά αφήστε καλύτερα).
Αλλάζουμε μόλις τρεις λέξεις, αναπαράγουμε έναν κλασικό και περιεκτικό Πανότα του μακρινού 2003 και καθαρίσαμε.
3. Young Adult Friction: Γράψε και κάτι δικό σου μην αρχίσουμε και καρφωνόμαστε... Όταν καθαρίζουν τον ήχο τους και απαλλάσσονται από το άγχος της gender επιβεβαίωσης θυμίζουν με σπουδαίο τρόπο ότι η ουσία του indie είναι στο στυλ και όχι στο μεγαλείο της σύνθεσης.
4. This Love Is Fucking Right: Δώσε λίγο προκλητικό τόνο τώρα μπας και τσιμπήσει κανείς και σκιρτήσει η καρδιά σου με το πρώτο hate mail που θα λάβεις ή το πρώτο κράξιμο στο νεκρό board που καλείσαι να αναστήσεις. Έτσι χτίζονται οι φήμες : Τι να περιμένει κανείς από μια γαμημένη γενιά που έμαθε τους Jesus & Mary Chain μέσα από το Psychocandy;
5. The Tenure Inch: τώρα χαλάρωσε λίγο και θυμήσου ότι γράφεις στο site που ΑΛΛΟΙ έχουν χαρακτηρίσει ως το ελληνικό pitchforkmedia.com. Φιλοσόφησε σκωπτικά: στο κενό ανάμεσα στις σπασμένες χορδές του Andy Gill και στα αιωνίως όμοια χτυπήματα στην κάσα του David Lovering κρύβεται η αλήθεια όσων αμφισβητούν τον ρόλο του rock 'n' roll ως μουσική τεχνιτών και καλών μαστόρων. (τον Lovering τον θυμόμαστε "χτυπώντας" τυχαία στη database του Mic, που είναι πάντα δίπλα μας!)
6. Stay Alive: έσχατες συνήθειες νεότερων συντακτών, που καλό είναι να ακολουθούνται με μέτρο, δεν είναι άσχημη ιδέα για τη μέση του κειμένου σου. Ακατάσχετη παράθεση λογοτεχνίζουσας σουρεαλιστικής σκέψης: λυσσομανάει ο άνεμος, μα στην καρδιά μου νιώθω μόνο πόνο και κάτω από το μαξιλάρι μου αιωνίως αποξηραμένες γλαδιόλες μεταδίδουν το άρωμα της χαρμανιασμένης κιθάρας. Κάτι τέτοια μόνο για τα τριάντα πρώτα review όμως.
7. Everything With You: έγινε μαλακία παραπάνω και κάπου το "έχασες"... δώσε δυο-τρεις πληροφορίες να στρώσει το κείμενο. Τρίτο κύμα shoegaze αναβίωσης από νεουρκόπαιδα με απόλυτα cool όνομα, ερασιτεχνική διάθεση και επαγγελματικό στυλ. Η Peggy, ο Kip, ο Alex και ο Kurt εκφράζουν με ιδανικό τρόπο την ασεξουαλική στροφή του πιο ενδιαφέροντος ροκ του σήμερα.
8. A Teenager In Love: Με το παραπάνω όμως σε βλέπω για μεταγραφή στο Avopolis, για δώσε λίγο νεύρο... λίγες λέξεις ακόμη μείνανε: Αυτό το γαμημένα εθιστικό τραγούδι περιμένατε σε όλο το δίσκο. Αυτό θα σας καταναλώσει το περισσότερο αλκοόλ σας στο επερχόμενο Primavera Sound! Για κάτι τέτοια τραγούδια έβαλε 5 ο Καραμπεάζης στο τελευταίο των Franz Ferdinand.
9. Hey Paul: Καλά τα πήγες παραπάνω. Εν γένει εκτιμώ την αναίτια κολακεία, οπότε προσπερνάω την ένατη συμβουλή και σε αφήνω ελεύθερο να εκφραστείς.
10. Gentle Sons: Πριν κλείσουμε κάθε review έχουμε στο νου μας κάτι ξεχωριστό. Τα συγκροτήματα παρακαλάνε για ένα τραγούδι που θα το ακούσει κανένας διαφημιστής, θα του το εκμισθώσουν και θα κονομήσουνε περισσότερο από ότι αν γίνει πλατινένιο το άλμπουμ. Εμείς απλά ζητάμε από τη δισκογραφική να περιλάβει τη θανατηφόρα ατάκα μας στην τυχόν επικείμενη διαφημιστική καταχώρηση του άλμπουμ: Οι The Pains Of Being Pure At Heart προσπαθούν απεγνωσμένα να ζήσουν την μεγάλη rock 'n' roll καριέρα, την ίδια στιγμή που βαδίζουν σταθερά το μονοπάτι των εγκληματικά αγνοημένων της μουσικής ιστορίας, που από εφήμερο hype τους μετατρέπει χωρίς να το καταλάβουν σε ξεχασμένο σημείο αναφοράς.
Και κάπως έτσι περνάμε ήδη στο επόμενο άλμπουμ για το οποίο πρέπει να σκαρφιστούμε κάτι μάλλον πιο έξυπνο...
Welcome To The Machine! (Και μην ξεχνάτε να σεβαστείτε πολύ την ενδεκάτη εντολή!)
