The river made no sound
Ως μέλος των Labradford ο κιθαριστής Mark Nelson - τουλάχιστον στα βασικά του τελετουργικού - υπήρξε σαφής (χα!! Σαφής; Στους Labradford;;). Στο project των Pan - American και ειδικά σε αυτό το τρίτο τους εγχείρημα, το μυαλό του βάλθηκε ασυστόλως να στήσει έναν κόσμο άνευ διαστάσεων, όπου η κατάσταση και οι παράμετροί της θα εννοούνται μόνον. Ο χρόνος του ρολογιού, ο άλλος του σύμπαντος, τα συμβάντα και οι εξελίξεις, οι ανθρώπινες φωνές, επιτεύξεις, φιλοδοξίες, αδυναμίες, ρόλοι, τα γενικώς πραγματικά και τα ειδικώς πραγματοποιηθέντα. Όλα! Ακόμη και οι τοίχοι του δωματίου, ο έναστρος ουρανός, τα σύννεφα, οι μεσόπορτες των αλχημιστών, οι x, y και z άξονες του γεωμετρικού χώρου, ακόμη και η ύλη καθαυτή. Μια άσκηση για την συμπεριφορά του οργανισμού μας σε μηδέν δεδομένα, σε μια ξαφνική αντίρροπη αλλαγή των κανόνων και της αντίληψης.
Άηχος ποταμός, ακίνητος όμως όχι. Σαν κολλημένο slow motion. (Λες να ακούγεται καλύτερα με τα ακουστικά;) Είναι η, ανύπαρκτη τελικά, αντιστασιακή εξέγερση του minimal ambient στην κορύφωσή της. Πώς να ερμηνεύσω αλλιώς ό,τι κατάλαβα, την διαρκή αναμονή πραγμάτων που θα μπορούσαν να έρθουν, αλλά δεν; Και αυτό, διότι σε αυτό το υπνωτικό ταξίδι ο Mark Nelson κάνει κατά αντιστοιχία μια ηχητική συγγραφή των όσων ο Edwin Abbott περιέγραψε με λέξεις στην νουβέλα του 'Επιπεδοχώρα'. Μηδενός απεχόντων των πατέρων - Brian Eno, Steve Reich, όλοι της ελαχιστοποίησης - για να μην πλατειάζουμε! Αναμονή ... ύπνωση ... αναμονή ... ύπνωση ... αναμονή ... Μήπως έχει, έστω μια, πρακτική διαφορά αν ταξιδεύεις με υποβρύχιο, αντί για διαστημόπλοιο;
Προσοχή στην απαράμιλλη γοητεία των σιωπηλών τόνων, είτε είναι αυτοί του 'Plains' που ανοίγει το album, είτε του 'For A Running Dog' που ακολουθεί, είτε του 'Settled', είτε του 'Redline' ... Είναι μέγαιρες που κατεβάζουν τους παλμούς της καρδιάς ένα επίπεδο λίγο πριν την ευθεία γραμμή του νεκρού. Και είναι τόσο πιθανό να σε προδώσουν στο τέλος, που η όποια παντρειά μαζί τους μοιάζει με σχέση παρατεταμένης ανασφάλειας. Δύναται το ίδιο εύκολα να ζήσεις με αυτούς μια ολόκληρη ζωή, όσο και να τους ψάχνεις ξαφνικά ξυπνώντας ένα πρωί, όταν απροειδοποίητα αυτοί θα ταξιδεύουν προς τα πέρατα των γαλαξιών. Από εκεί που, όλοι εμείς, λέμε ότι προήλθαν εξάλλου. Από τα παραμύθια, δηλαδή!!
