Sonik kicks

Ο Πωλ Γουέλερ έχει περιέλθει πλέον στην κατηγορία των μουσικών που δυνητικά, θα μπορούσαν να στελεχώσουν κυβέρνηση προσωπικοτήτων.

Έχει μεγάλη παρακαταθήκη στη μουσική, επενδυμένη με ένα εξαιρετικό στυλάκι, έχει πρόσφατους καλούς δίσκους, έχει μουσικές που επένδυσαν τηλεοπτικά σήριαλ, έχει τα πάντα. Εκτός από έναν πολύ καλό νέο δίσκο.

Κάπως έτσι επιλέγονται και οι προσωπικότητες στην πολιτική. Έχουν πρόσφατη συνήθως μια εκλογική αποτυχία αρκετά τρανταχτή για να τον απομακρύνει από την κεντρική πολιτική σκηνή ή κάποια εθελουσία έξοδο στην οποία έχουν βάλει κάποιον αστερίσκο περιμένοντας εκείνη την πρόταση που θα τους ξαναβάλει στο παιχνίδι.

Ο Γουέλερ πάντως συνεχίζει να έχει την wildcard ότι τις μουσικές επιλογές τις κάνει συνειδητά. Αν ακούσει κανείς σε σειρά τα τρία τελευταία άλμπουμ του, πιθανώς να μην πιστέψει αμέσως ότι βγήκαν μέσα σε χρονικό διάστημα 4 ετών.

Το Sonic Kicks όμως είναι ανακόλουθο από μόνο του. Πρώτα-πρώτα δεν υπάρχουν υπερηχητικά που κλωτσάνε arses όπως πιθανώς περιμένει κάποιος από έναν πρώην Jam και νυν εστέτ μουσικό που επιλέγει τέτοιο τίτλο για το άλμπουμ του. Αντίθετα, υπάρχουν πολλά synth κομμάτια που λειτουργούν περισσότερο ως απορροφητικοί τοίχοι, παρά αντανακλούν ενέργεια και κάμποσες λούπες που προσωπικά, μου δημιούργησαν την εντύπωση ότι κάτι έπαθε το στερεοφωνικό και δεν παίζει καλά.

Από την άλλη, υπάρχουν ικανοποιητικές στιγμές στις οποίες ο καλλιτέχνης ξέρει πάντα να καταφεύγει σε αυτές όταν αντιλαμβάνεται ότι τα πράγματα ζορίζουν και η έμπνευση για πειραματισμούς, τέτοιους κιόλας που περιέχει το Sonic kicks, μπορεί σε άλλες περιπτώσεις να ονομάζονται και παλιμπαιδισμός. Εκείνο που σώζει κάπως την κατάσταση είναι ότι υπάρχει η διαχεόμενη η αίσθηση που γλίτωσε τον Γουέλερ στις κακές του στιγμές, από το να γίνει ένας ώριμος Μπράιαν Φέρι, με αφανείς επάνω του τις γηριατρικές φροντίδες. Κανείς προφανώς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τις διαθέσεις του Γουέλερ, κάπου όμως στην πορεία το παρακάνει με τις βοηθητικές ρόδες. Εδώ και μερικά χρόνια, αντιμετωπίζει σοβαρά τον κίνδυνο να γίνει το ισοδύναμο του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στην Αλβιώνα.