Now it's time
Κυνικοί όλου του κόσμου ενωθείτε: έχοντας κυκλοφορήσει τρία solo albums που πέρασαν μάλλον απαρατήρητα, η Paula Frazer αποφάσισε να αναστήσει το όνομα των Tarnation, με το οποίο έγινε γνωστή, σε μια προσπάθεια να εξαργυρώσει τη σχετική επιτυχία των τελευταίων και την ακόρεστη δίψα των νοσταλγών τoυ ήχου της παλιάς 4AD. Είναι βέβαια πλαισιωμένη από μπάντα, αλλά το ίδιο ίσχυε και για τους solo δίσκους. Έτσι, το ότι το εξώφυλλο φέρει το όνομα Tarnation δεν είναι και πολύ διαφορετικό από το γνωστό αυτοκόλλητο που λέει "συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας". Είναι άλλωστε δύσκολοι καιροί. Γιατί να χάνουμε αγοραστές που κάποτε αγάπησαν το "Mirador" (1997), αλλά δεν έμαθαν ποτέ ότι η τραγουδίστρια των Tarnation λεγόταν Paula Frazer και ως εκ τούτου δεν ασχολήθηκαν ποτέ με τους solo δίσκους της; Κι ανάποδα: γιατί να χάσουμε όσους (λίγους) έμαθαν την Frazer χωρίς να έχουν ακούσει Tarnation; H λύση: υπογράφουμε το νέο δίσκο με το όνομα Paula Frazer & Tarnation, σαν συνεπείς οικονομολόγοι σε κλασική άσκηση μεγιστοποίησης κέρδους.
Όσο όμως κι αν η επαναχρησιμοποίηση του ονόματος Tarnation είναι μια καθαρά εμπορική πρακτική, αυτό που ενοχλεί δεν είναι το ότι έγινε τώρα, αλλά γιατί δεν έγινε νωρίτερα: διότι όταν μιλάμε για την Paula Frazer έχουμε να κάνουμε με μια τραγουδοποιό και ερμηνεύτρια σπάνιας στόφας, η οποία υπακούει στα κελεύσματα της πηγαίας έμπνευσής της δίχως να ασχολείται ποσώς με το image της ή τις επιταγές της μουσικής βιομηχανίας. Το παρουσιαστικό της είναι αυτό της κοπέλας της διπλανής πόρτας, το ντύσιμό της ελάχιστα πιο μοντέρνο από αυτό της Μαρίας της Άσχημης, κοκκινίζει και χαμηλώνει το βλέμμα με το παραμικρό κοπλιμέντο, μην έχοντας την παραμικρή συναίσθηση του ότι έχει μεγαλουργήσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν μέσα στις ηχογραφήσεις της. Η σελίδα της στο myspace είναι τόσο διακριτική που προφανώς φτιάχτηκε μόνο και μόνο επειδή έχουν κι όλοι οι άλλοι. Δε διστάζει να πιάσει δουλειά που πληρώνει μόλις λίγα δολλάρια την ώρα όταν βλέπει ότι δεν μπορεί να ζήσει από τη μουσική της, και γενικά, είναι ένας απλός πολίτης αυτού του κόσμου. Με τη σημαδιακή λεπτομέρεια ότι εκείνη έχει παραδώσει στον υπόλοιπο κόσμο μια χούφτα από ανθολόγια πρωτοκλασάτης ποίησης και δυσθεώρητου λυρισμού. Στο υποθετικό rock λεξικό θα ήταν το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του όρου "αντι-σταρ". Κι όμως... αν η Neko Case κάνει καριέρα στην πλάτη της με τη μόνη ειδοποιό διαφορά ότι έχει εντυπωσιακά κόκκινα μαλλιά και εξωστρεφές "attitude", είναι το πλέον δίκαιο για την Frazer να προσπαθήσει κι εκείνη να κάνει τη φωνή της να ακουστεί σε ένα ευρύτερο ακροατήριο, έστω κι αν αυτό θα σημαίνει απλά ότι θα έχουμε το ίδιο περιεχόμενο σε άλλο περιτύλιγμα (=ότι, δηλαδή, θα έχουμε ένα ακόμα solo album της που συνυπογράφεται και με το όνομα Tarnation).
Κοντεύω τις 500 λέξεις και δεν έχω γράψει τίποτα ακόμα για το ίδιο το album. Οι μυημένοι ξέρουν τι να περιμένουν, εδώ έχουμε έναν κλασικό Paula Frazer δίσκο, το κλίμα είναι αρκετά κοντά στα "Gentle Creatures" και "Mirador", και αυτό που κυριαρχεί είναι η γνώριμη αισθαντικότητα που εκφράζεται ως έντονος εαρινός παροξυσμός μέσα από τίτλους όπως το ανατριχιαστικά όμορφο "August's Song" ή το "Nowhere". Όσοι δε γνωρίζουν το παρελθόν της Frazer, εδώ θα βρουν μια τραγουδοποιό που γνωρίζει να γίνεται ακραία ρομαντική και άρρωστα νοσταλγική, έτσι όπως καταπιάνεται με αέρινους και σκοτεινούς country ήχους (κάποιοι έβαλαν σε αυτό την ταιριαστή ετικέτα "goth country"), αλλά και παλαιομοδίτικη pop. Πέρα και πάνω από όλα, η Frazer διαθέτει ένα ερμηνευτικό χάρισμα που μπορεί να συγκριθεί μονάχα με εκείνο της θρυλικής Patsy Cline, ένα παραμυθένιο ηχόχρωμα που ξεδιπλώνει την ευγένεια και την ποιότητά του με κάθε νότα. Ακούστε το "August's Song" καθώς η Paula τραγουδάει "the taste of the wind makes you hungrier still... and the time that passes takes you further away...", και είναι σαν να μπορείς να δεις ένα καθαρό καλοκαιρινό πρωινό (αυγουστιάτικο για να ακριβολογούμε), και τη σεμνή μορφή της Cline κάπου στο βάθος να απλώνει την ψυχή της στο "Leavin' On Your Mind"...
Oι Tarnation είναι και πάλι εδώ, λοιπόν, έστω και κατ' όνομα, και ελπίζουμε αυτή η εμπορική σκέψη να οδηγήσει πράγματι σε μεγαλύτερες πωλήσεις. Γιατί, πολύ απλά, ένας κόσμος όπου περισσότεροι άνθρωποι ακούνε τη μουσική της Frazer είναι ένας καλύτερος κόσμος.
