Centrifugal

Μέσα σε μια ειδυλλιακή μυστηριακή ατμόσφαιρα, μάλλον συννεφιασμένη, ξεκινάει το ταξίδι με το τρένο του Peekay Tayloh. Τάσεις φυγής τον κυριεύουν. Ήχοι φασματικοί και μεταλλαγμένα τύμπανα οριοθετούν τις εσωτερικές ισορροπίες του Vis vurt. Στην πρώτη στάση ο αναβάτης εμβαπτίζεται στο βαγόνι-μπαρ σε "μια λίμνη από καφέ" και ναυαγεί στο "βουνό από μπισκότα". Η ατμόσφαιρα γίνεται πιο κατανυκτική, αλλά το ταξίδι συνεχίζεται, ώσπου να μην ακούγεται πια ο ήχος της αμαξοστοιχίας.

Ξάφνου ξυπνάει απ' τις σκέψεις του, ως ένας υπνωτισμένος αναδύεται από το λήθαργο με το απαλό ντιν ενός μεταλλικού κουταλιού στο χείλος του φλιτζανιού. Συνέρχεται απ' αυτήν την "πνευματική κόπωση", αυτήν την ατονία, την αισθηματική μελαγχολία, τη νωθρότητα και τη χαύνωση, μετά τον "εναγκαλισμό"... Το πιάνο εισβάλλει στα ενύπνιά του. Οι ρυθμοί αποκαθίστανται. Οι ταχύτητες φέρνουν ακατάληπτες ομιλίες που σιγά-σιγά ξεκαθαρίζουν, πνευστοποιούνται. Ή μήπως αρχίζει να του στρίβει;

Νοιώθει "να αποσυντίθεται". Σκόρπιος, διασκορπισμένος, διάσπαρτος και σποραδικός. Ξανακυλάει στην ανυπαρξία η ηχώ του ταξιδιού. Περνάει μέσα του, γίνεται εσωτερική διαδρομή. Συναρπαστική και μινιμαλιστική. Ενδοσκοπική σαν του Στάλκερ του Στάνισλαβ Λεμ. Τον συγκλονίζει. Τον ηρεμεί, ...μεί, ...μεί, ...μεί. Τον ψηφιοποιεί. Τον δειγματίζει και τον δειγματοποιεί. Πιο "εύκολα" αφήνεται.

"Ο ποιητής ένα κενό". Το τούνελ του χρόνου τον απορροφά κι όλα τρέχουν τρελά στα παράθυρα. Υπόηχοι και υπέρηχοι κι ανάμεσά τους ο επαναλαμβανόμενος καλπασμός του θηρίου. Τέρμα στο γέρμα. Επωδός. Ω, οι ευτυχισμένες στιγμέρες! Σπάνιες, πολύτιμες, σαν απόσταγμα στο πέρας της διαδρομής, σαν ηλεκτρόνερο. Κι όταν όλα -νομίζει- πως έχουν τελειώσει, έρχεται μια φούγκα, μεστή σαν ιθάκη, αντίδωρο σαν πηνελόπη όλη χάρη και θάλλος. Σαν απαύγασμα.

Μουσική για όλα τα απαιτητικά αυτιά. Με έξυπνα περάσματα, με "παραστατικές" εξάρσεις, με υφέσεις και διέσεις, με αρετές κλασικού έργου "μινιατούρα". Ενδείκνυται για κάποιες ειδικές με γρήγορο αυτοκίνητο ή, πάλι, μέσα σε λεωφορείο που "κινείται" στο χάος της κυκλοφορίας. Στα άκρα. Δεν κουβαλάει, πάντως, την άδεια πόλη του περιτυλίγματός της. Και δεν κατάφερε να με θλίψει ποσώς. Αποκορύφωμα το συγκρατημένα επικό ΙΖΙ [δολία ευκολία], ένα μεθυστικό κοκτέιλ αναφορών, γλυκόπιοτο και εκθαμβωτικό ως την τελευταία του νότα.