Echoes: the best of Pink Floyd
Μάλλον δε θα ήθελα να είμαι ο James Guthrie, ο άνθρωπος δηλαδή που είχε την ευθύνη και επιμέλεια της συλλογής -πάρε με για δώρο Χριστουγέννων- Echoes.
Αρπαχτή του Αη Βασίλη γιατί πλέον έχει και αρθριτικά ('που να σηκώνω τώρα σιδηρόδρομους, σπιτάκια Barbie και άλλες παπαρίτσες, ρίξε από ένα διπλό σιντί, να χωράει και στην κάλτσα...'); μπορεί... Ευκαιριακή του εταιρειάρχη για να πληρώσει τα γιορτοεπιδόματα; Ίσως... Σημασία όμως έχει ότι μπεστάκια βγάζει πλέον και το γκρουπ των δύο δίσκων, οι Floyd δε θα βγάλουν, που και από τους μεγάλους της ροκ είναι, έχουν και μια εικοσαετία σχεδόν να δώσουν συλλογούλα στο λαό;
Και επιστρέφω στον Guthrie. Τι να πρωτοεπιλέξει ο άνθρωπος ανάμεσα σε δεκάδες κομματάρες και κόμματους, τι να πάρει, τι να αφήσει; Όπως και να είχε το πράγμα, κάτι καλό θα άφηνε απ'έξω και θα'βγαιναν οι κόρακες να τον κατασπαράξουν. Έκανε έτσι τη μαγκιά και έβαλε μία απ'όλα. Από τα πρώτα τα καλά, από τα μεσαίας περιόδου, από τα τελευταία τα μετρίου διαμετρήματος. Ο Barrett δεν έμεινε απ'έξω, ο Waters την τιμητική του, οι υπόλοιποι τη συνεισφορά τους την έβαλαν, κανείς παραπονεμένος.
Και το καλύτερο; τα τραγούδια μπλέκονται μεταξύ τους χρονολογικά, τα στεγανά της psychedelic era με αυτά της stadium rock μεγαλομανίας, καταργούνται το 'Money' με το 'Astronomy domine' και το 'Learning to fly' με το 'When the tigers broke free' συνδέονται σαν να επρόκειτο για δημιουργήματα της ίδιας περιόδου.
Με παρόμοιο τρόπο μπλέκεται και το artwork του 'Echoes' αναμειγνύοντας στοιχεία και τεχνικές από τις προηγούμενες studio δουλειές των Floyd, μάλλον πετυχημένα (και μάλλον ακαταλαβίστικα για τους πρωτάρηδες).
Χαρακτηριστικό της συλλογής οτι τα tracks δε χωρίζονται μεταξύ τους, αλλά η ατμόσφαιρα του ενός συνδέεται με αυτή του επόμενου, σαν ένα ιδιότυπο concept.
Οι Pink Floyd ήταν μια αδιαμφισβήτητη μπάντα των albums. Η ενιαία σύλληψη, δεν αφορούσε μόνο τα αριστουργήματα τύπου 'Saucerful of secrets' αλλά ακόμα και τις μετριότητες όπως το 'Final cut' ή το 'Division bell'. Παρ'όλα αυτά, όλες οι περίοδοι του γκρουπ εξισώνονται κάτω από τη γενικότερη έννοια 'Pink Floyd' γι'αυτό και η λάμψη κάθε κομματιού δε μπορεί παρά να υποταχθεί σε αυτή του συνόλου.
Το να πούμε οτι το ιδανικό θα ήταν να ασχοληθεί κανείς με μεμονωμένες δουλειές των Floyd, ανήκει στην κατηγορία 'ευκόλως εννοούμενα'. Άλλωστε σχεδόν 35 χρόνια δημιουργικής και μη παρουσίας δε χωράνε σε μια δίωρη+ συλλογή. Όπως και να'χει όμως, το 'Echoes' μπορεί άνετα να χρησιμέψει είτε σαν beginners' guide στους αfloydίζοντες (παρά το φτωχό και α-πληροφοριακό booklet), είτε σαν μιας μακράς διάρκειας αξιολογότατη ψηφιακή ανάμνηση στους απανταχού fans του συγκροτήματος, που παρατηρούν τις χαρακιές στα βινύλιά τους να ξεφυτρώνουν σαν τις ρυτίδες του προσώπου τους.
