Side the sail
Οι μουσικές των Prefab Q είναι γραμμένες για να επενδύσουν εικόνες μικρού μήκους. Τα τρία πρώτα κομμάτια για τη "Μονή σειρά μαργαριτάρια" [2006] του Βασίλη Κεχαγιά, το 4ο για το "In Music" [2006] του Άρη Κοτρώνη και τα υπόλοιπα για τις "Νάρκες" [2006], "Τρικυμία" [2003] και "Προστασία" [2005] του Χρήστου Νικολέρη. Οι τέσσερις εξ αυτών μάλιστα είναι και βραβευμένες από τα κρατικά βραβεία και το Φεστιβάλ Δράμας. Οπότε, από τη μια έχουμε ένα τολμηρό, για τα ελληνικά δεδομένα, βήμα μιας μικρής εταιρίας που "τυπώνει" μικρομηκάδικο σάουντρακ. Κι απ' την άλλη, πάλι, έχουμε τις πετυχημένες όσο και καλτ εικόνες που έντυσαν αυτές οι μουσικές να λειτουργούν ως φορείς και ευφημιστές των ήχων τους.
Αυτό βέβαια δε μειώνει την αξία της κυκλοφορίας ή την ανεξαρτησία του παρόντος πονήματος. Τουναντίον, μάλιστα, αφού οι μουσικές στέκουν άνετα και από μόνες τους, προσδίδοντας κι έναν πρωτοφανή πλουραλισμό, εντυπωσιακό για πρώτη δουλειά συγκροτήματος που δουλεύει χαλαρά και χωρίς την αρχική ιδέα ενός σιντί. Κι αυτή η ανακυκλωμένη συσκευασία με τη βίδα-μεντεσέ, τα ανάγλυφα γράμματα και το ριζόχαρτο προδίδει μια διαφορετική αισθητική και συνάδει αριστοτεχνικά με την απλότητα του περιεχομένου.
Την αργή εισαγωγή του ονειρικού date διαδέχεται το φευγάτο end που φτάνει στο ελεγχόμενα οργισμένο του τελείωμα κι αμέσως οι ρυθμοί ξαναβουτάνε στην ποπ του sans retour και χωρίς φωνητικά. Αυτά επανέρχονται αργόσυρτα στο points of you, μαζί με τις επιρροές από το ανεξάρτητο ροκ. Στο αυτό ύφος κινούνται και τα δυο επόμενα που κλείνουν οργανικά την πλευρά "A side". Στο exit to air έχουμε και μια έγχορδη λυρική μεταστροφή.
Η B sail πλευρά εκκινεί απόλυτα κινηματογραφικά με το ονειρικό come watch the stars, για ν' ακολουθήσει το υπνωτικό χιτ one horse shy (run tonight), ένα υπόδειγμα άψογης και εμπνευσμένης ενορχήστρωσης που απλώνει τους ψυχεδελικούς του μανδύες με εντυπωσιακή άνεση. Το μπάσο και το τσέλο freezeάρουν και φλερτάρουν στιγμιαία, για ν' ακολουθήσει η εκπληκτική διασκευή του canon του Johann Pachelbel [1653-1706]. Εδώ η κλασική μουσική διαπνέεται από ένα φρέσκο αεράκι, φέρνοντας ρίγη ενθουσιασμού και θαυμασμού για την ευρύτητα των ακουσμάτων και τις καταβολές των μουσικών.
Στο run λιγότερο και στο introduction to Venice περισσότερο, οι Prefab ταξιδεύουν στο Τέξας των Calexico, αλλά κι εκεί πάλι ξεφεύγουν προς το υπόγειο γκαράζ με χαρακτηριστική άνεση για να επιστρέψουν ξανά στον προσωπικό τους λυρισμό. Στο κλείσιμο μάς περιμένει άλλη μια περιπετειώδης και επεισοδιακή ενορχήστρωση με φωνές και παραφυάδες που απλώνονται ως τη τζαζ. Το loss and dances δίνει μια χαρακτηριστική γλύκα και χάνεται απαλά, αφήνοντας υποσχέσεις για μια μπάντα που ανατέλλει στο στερέωμα για να γράψει την δική της μουσική πορεία προς τα άστρα.
Και, για όσους δεν το κατάλαβαν, τ' αγαπημένα μου είναι τα canon, one horse shy (run tonight) και loss and dances από την sail πλευρά που δείχνει να σηκώνει πανιά για ένα επόμενο -υπερατλαντικό ενδεχομένως- ταξίδι προς το γοητευτικό άγνωστο.
