Elan Vital
Κάθε καινούργια δουλειά των PGMG μοιάζει με την επόμενη στάση σ' ένα ταξίδι που, ξεκινώντας πριν τέσσερα περίπου χρόνια τους φέρνει ολοένα κοντύτερα στον τελικό προορισμό, για τον οποίο βέβαια μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε. Η επιλογή του ονόματος (απ' το γνωστό τραγούδι των Smiths) προσφέρει ίσως κάποια ένδειξη, σημαντικός όμως σταθμός φαίνεται να είναι η ανθισμένη σκηνή της ΝΥ με τους αρκετούς post-punk και art-rock ομοϊδεάτες, ενώ δυσδιάκριτη είναι ήδη η hardcore και garage-punk αφετηρία του Derek Fudesco και της πενταμελούς ομάδας του απ' το Seattle.
Επόμενο λοιπόν βήμα το "Elan Vital" και, οι σφυρίχτρες που υποδέχονται μοιάζουν να θέλουν να προειδοποιήσουν όποιον θα περίμενε την συνέχεια του 'The New Romance' ότι εδώ θα συναντήσει κάτι διαφορετικό κι η επιβεβαίωση είναι άμεση, με τις ατμοσφαιρικές κιθάρες του 'The Nocturnal House' και τις φωνητικές αρμονίες της Andrea Zollo που παραπέμπουν στην Elisabeth Fraser. Είναι ήδη φανερό ότι οι PGMG έχουν καταφέρει, για πρώτη μάλλον φορά, να ομογενοποιήσουν τον ήχο τους που έμοιαζε μέχρι τώρα αναποφάσιστος ανάμεσα στο post-hardcore και την pop, δίνοντας συχνά την εντύπωση δύο ανταγωνιστικών group που έπαιζαν ταυτόχρονα.
Υπάρχουν φυσικά τα τραγούδια που θα πάρουν αβίαστα θέση στις προτιμήσεις των προσηλυτισμένων από την προηγούμενη κυρίως δουλειά, στα 'Wildcat' και 'The Magic Hour' όμως τα πυκνά και αιχμηρά riffs έχουν γίνει πιο διακριτικά αφήνοντας περισσότερο χώρο στην φωνή της Zollo που μπορεί έτσι να κινηθεί ελεύθερα προς την '80's pop. Αυτά όμως έρχονται στο δεύτερο μέρος, καθώς οι PGMG φρόντισαν να τοποθετήσουν μετά την υποδοχή τέσσερα τραγούδια που δείχνουν καλύτερα το νέο τους πρόσωπο, την πιο απλή και uptempo pop δηλαδή όπου οι σκοτεινές πινελιές της κιθάρας ('The Number') ή η βαρειά γραμμή του μπάσου ('Parade') υπογραμμίζουν τους dance-punk ρυθμούς και ελαφρώνουν με τις φωτεινές επεμβάσεις της Leona Mars στα πλήκτρα ή το πιάνο. Πρόσφατη μεταγραφή η τελευταία, ευθύνεται μάλλον για την pop μετακίνηση που φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο και στην Zollo, αλλά και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο που παίρνουν τα πλήκτρα εκτοπίζοντας μερικές φορές τις κιθάρες.
Αναδύονται λοιπόν καλύτερα εδώ οι art-rock βλέψεις των PGMG που φτάνουν μέχρι τις Throwing Muses ('Pyrite Pedestal'), τα κορυφαία όμως δείγματα της νέας ενσάρκωσής τους έρχονται στο 'Pictures Of A Night Scene' όπου πρωταγωνιστεί το εύστροφο πιάνο μεταφερμένο απ' την στιβαρή γραμμή του μπάσου, μαζί βέβαια με την χρωματιστή γιορτή που στήνει το ακορντεόν της Mars στο 'Selling The Wind', τραγούδι που είχε ξεχωρίσει και στην περισυνή εμφάνισή τους στα μέρη μας.
Μακριά από τα κέντρα όπου διαμορφώνονται οι μόδες της στιγμής, οι PGMG έχουν όπως φαίνεται το περιθώριο να συμβαδίσουν επιλεκτικά μ' αυτές, περνώντας σταδιακές μεταμορφώσεις που συνεχίζονται κι εδώ αποκτώντας πιο συνεκτική μορφή καθώς πλησιάζουν ολοένα την pop. Απέχουν βέβαια από την δημιουργία εθιστικών ή έστω αξιομνημόνευτων μελωδικών γραμμών, το ενδιαφέρον όμως στην περίπτωσή τους επικεντρώνεται μάλλον στην περιπέτεια της διαδρομής παρά στο τελικό αποτέλεσμα.
