The Damage Was Terrific
Δίσκος ο οποίος έρχεται και με... οδηγίες χρήσεως. 'Ακούστε τον όπως ηχογραφήθηκε, αργά τη νύχτα, με κλειστά τα μάτια, και φτιάξτε την δική σας ταινία'. Του Αναστάσιου Μπαμπατζιά
Οι Rabbit’s Eye είναι ένα νέο σχήμα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού από την Ελλάδα (σπάνιο φρούτο). Αυτό βέβαια δεν αρκεί για να χειροκροτήσουμε αν και μας αρέσει ασφαλώς που όλο και περισσότεροι μουσικοί εμφανίζονται σε τούτη τη χώρα που αρχίζουν να σκέφτονται τον αυτοσχεδιασμό, που δεν νομίζουν ότι πρόκειται για χαζομάρες και που δεν εμμένουν στα «εύκολα» και κοινώς αποδεκτά. Κάποια στιγμή πρέπει να δούμε τη μουσική πιο... ολιστικά (ουπς). Δηλαδή όχι μονοκόμματα και με παρωπίδες. Καλά τα τραγούδια και οι τεχνικές τύπου οδηγιών χρήσεως αλλά η μουσική είναι κι άλλα πράγματα.
Κάποια από αυτά τα άλλα πράγματα επιχειρούν να εξερευνήσουν οι καλοί μουσικοί που παίζουν εδώ. Η Miriam Den Boer Salmόn παίζει βιολί, ο Γιάννης Ηλιάκης τύμπανα, η Μαρία Κριτσοτάκη κάνει φωνητικά και ο Βασίλης Τζαβάρας ηλεκτρική κιθάρα και λούπες.
Ο τρόπος τους, παρόλο που αφήνει να φανούν ίχνη έστω και διακριτικά από ένα κάποιο τζαζ ροκ, είναι κοντά στα όρια της αφαίρεσης. Αναζητούν τη μαγεία και τη λειτουργικότητα του γυμνού ήχου, πέρα από τυποποιήσεις και θεματολογίες-σενάρια. Σχεδόν αφαίρεση γιατί ως γνήσιοι Μεσόγειοι δεν μπορούν να αποτρέψουν μια κάποια θερμή ατμόσφαιρα από το να κάνει την εμφάνισή της, διάχυτη σε όλο τον δίσκο, όχι όμως επιτηδευμένη. Βγαίνει απλά λόγο της νότιας ιδιοσυγκρασίας τους. Ακούγονται σχεδόν συνέχεια σαν να παίζουν εντελώς χαλαρά, χωρίς σφιξίματα και υπερπροσπάθεια, κάπως σα να βρίσκονται σε διακοπές. Ο αυτοσχεδιασμός της αιώρας και της παραλίας (μακριά όμως από τα μπιτσόμπαρα). Σαν Ροβινσώνες σε καλές μέρες. Λίγο η απουσία επιφανειακής έντασης (υπάρχουν βέβαια στιγμές μεγάλης οξύτητας διάσπαρτες από δω κι από κει αλλά και αυτές ακούγονται αέρινες και άνετες χωρίς με το στανιό μπήξημο), λίγο οι χαμηλές ταχύτητες, λίγο η σταθερότητα και η υπομονή, τους οδηγούν σε αυτή την κατάσταση. Δε βιάζονται να εντυπωσιάσουν.
Ίσως σας μπέρδεψα λίγο διότι αυτό δεν σημαίνει ότι η μουσική τους είναι εύκολα προσπελάσιμη από έναν μη συνηθισμένο στην avant ακροατή, ίσα ίσα αυτού του είδους οι ακροατές μάλλον θα προσπεράσουν (αυτοί χάνουν). Και έτσι πάλι εμείς οι ‘τρεις κι ο κούκος’ θα ακούσουν αυτό το πολύ καλό άλμπουμ. Μακάρι να διαψευστώ και να σπάσει ο διάολος το στραβό του και να ενδιαφερθούν κι άλλοι.
