See my friends

Μεγάλε Ray, γιατί το έκανες αυτό; Εσύ, το υπόδειγμα αξιοπρεπούς πρώην σούπερ-σταρ; Τόσο μεγάλη ανάγκη (για λεφτά/για δημοσιότητα) είχες; Και γιατί δεν έβγαζες μια συλλογή με b-sides, σπάνια και άχρηστα εν ολίγοις κομμάτια; Θα τσιμπάγαμε οι φανατικοί σου. Ναι αλλά να δώσεις στον Bon Jovi να τραγουδήσει το αριστουργηματικό Celluloid Heroes; Θα πέσει φωτιά να μας κάψει!

Α ξέχασα. Πρόκειται για ένα κατά κάποιο τρόπο tribute στον Ray Davies και τα τραγούδια των Kinks. Από αυτούς που υποτίθεται ότι έχουν επηρεαστεί από το ειρωνικό, φλεγματικό και πολύ μπροστά από την εποχή του βρετανικό συγκρότημα, το οποίο οι πάντες αγαπούν αλλά ξεχνούν όταν μιλούν για τα ινδάλματά τους (ναι, για μένα μιλάω). Κι αν ήταν ένα σκέτο tribute, θα το αγνοούσαμε και θα τέλειωνε η υπόθεση. Εδώ όμως ο Ray τραγουδάει μαζί με τους θαυμαστές τους. Οϊμέ! Χαραμίζει την άρτια, ειρωνική και βρετανικά φλεγματική ερμηνεία του, κάνοντας ντουέτα με τον Bon Jovi (!)

Mεγάλη θλίψη το See my Friends. Δημιουργεί την ανάγκη για χαζά αστεία, όπως "άμα έχεις τέτοιους φίλους..." Στο ξεκίνημα, ο Springsteen αλλάζει τα φώτα στο Better Things. Για τον Bon Jovi τα είπα πιο πάνω. Εξίσου κάκιστος ο ξενέρωτος Jackson Browne στο Waterloo Sunset. Χάλια και η αγαπημένη μου Lucinda Williams.

Διασώζονται οι Metallica στο You Really Got Me, o Billy Corgan στο All Day and All of the Night, και κυρίως ο μακαρίτης Alex Chilton στο Till the End of the Day. Φαίνεται σαν να έχουν πιάσει κάπως περισσότερο την ουσία των Kinks - αυτό το punk και garage ύφος, που επηρέασε όλη τη μεταγενέστερη βρετανική γενιά μουσικών (από το punk/new wave ως τη Britpop). Και αποφεύγουν να μιμηθούν την ανεπανάληπτη ερμηνεία του Ray - ή να τραγουδήσουν όσο πιο κόντρα γίνεται σ' αυτή (που είναι η δεύτερη παγίδα).

Να μου πεις, ο μοναδικός δίσκος/ταινία/βιβλίο είναι χωρίς λόγο ύπαρξης; Όχι, φυσικά. Και από κάθε άποψη, είναι πάνω από το μέτριο της πλειοψηφίας της δισκογραφικής παραγωγής. Αλλά αυτό από τον Ray Davies σημαίνει - μια τεράααααστια απογοήτευση. Μα με τον Bon Jovi; Τον φαντάζεστε να τραγουδάει:

Don't step on Greta Garbo as you walk down the Boulevard,
She looks so weak and fragile that's why she tried to be so hard
But they turned her into a princess
And they sat her on a throne,
But she turned her back on stardom,
Because she wanted to be alone.

I rest my case.