Tuesday

Βάζω την indie φορεσιά μου και σπεύδω στο στερεοφωνικό. Νέο συγκρότημα, Γερμανικό (τα τελευταία χρόνια μας φιλοδωρούν με αρκετά ενδιαφέροντα ονόματα, όπως οι Notwist ή οι Slut, αν και εδώ ο τραγουδιστής είναι Ιρλανδός), με πρώτο single το καλό και πιασάρικο 'Supergirl'. Ελπιδοφόρες οι περγαμηνές, ας μπούμε στο κυρίως πιάτο. Τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει... μην είναι οι James με έντονα στομαχικά προβλήματα; Μην είναι οι Madrugada που διασκευάζουν Richard Marx; Μην είναι ο ίδιος ο Richard Marx;
Βγάζω την indie φορεσιά μου, πίνω και μια σόδα γιατί σαν να'πεσε βαρύ το πιάτο...
Και πραγματικά οι Reammon ακούγονται σχεδόν αστείοι στα αυτιά κάποιου που έχει ακούσει τους στοιχειώδεις pop ή indie δίσκους, καθώς κάνουν ότι μπορούν να ακολουθήσουν τα χνάρια συγκροτημάτων όπως οι R.E.M., οι James, ή οι House of Love, χώνουν και μερικά ψευτομπλιμπλίκια για να φαίνονται μοντέρνοι, δεν καταφέρνουν όμως τίποτα άλλο από το να ακούγονται σαν την σύγχρονη εκδοχή των Bon Jovi.
Το AOR ριφάκι δίνει και παίρνει, τα βραχνά -που κάνουν ότι μπορούν για να ακουστούν καταραμένα- φωνητικά, οι 'μπαλάντες' αλα Motley Crue και οι πομπώδεις βιολοενορχηστρώσεις (κλασική συνταγή δημιουργίας μελαγχολικής ατμόσφαιρας), δημιουργούν ένα τόσο φτιαχτό και 'πλαστικό' κλίμα που τελικά όντως μελαγχολεί τον ακροατή, όχι όμως με την αλήθεια ή τη δυναμική του αλλά με τη σκέψη και μόνο οτι εν έτει 2000 πλασάρονται συγκροτήματα που μόνο πίσω μπορούν να πάνε τη μουσική, αντιγράφοντας ασύστολα (και κυρίως αποτυχημένα) άλλους και σχεδόν προσβάλοντας την αισθητική του έστω και ελάχιστα μυημένου ακροατή στη σύγχρονη pop κουλτούρα.
Εν ολίγοις, οι Reamonn είναι το ιδανικό συγκρότημα για 'rock club', με τουλάχιστον δυο φουσκωτούς στην πόρτα του, κοινό που σκέφτεται σε ποιο ελληνάδικο θα συνεχίσει τη βραδιά του, καλογυαλισμένες και ολοκαίνουργιες Harley στο πάρκινγκ του και συνοδηγές που άτυπα συναγωνίζονται για το πιο ακριβό δερμάτινο συνολάκι...
...που σημαίνει οτι σίγουρα κάποιους (εως πολλούς) θα αγγίξει το 'Tuesday' ή ότι σε μια πιο 'ελαστική' κριτική η αντιμετώπιση θα ήταν καλύτερη...
...που σημαίνει όμως οτι εδώ το προσπερνάμε... (το θέμα είναι για πόσο ακόμα αδιάφορα...).
Πέντε με το ζόρι (ας όψεται το 'Supergirl'...)