In Time: The Best of REM 1988 - 2003
Πέρσι οι U2 κατάφεραν μέσα από δύο αρκετά ολοκληρωμένα best of άλμπουμ να συνοψίσουν σχεδόν ιδανικά τις διάφορες χρονικές και θεματικές περιόδους της καριέρας τους. Το ίδιο εν πολλοίς συμβαίνει και με τους Depeche Mode, των οποίων οι οπαδοί έχουν ήδη φροντίσει να τοποθετήσουν τις δύο συλλογές με τίτλο 'The Singles...' δίπλα στην κανονική δισκογραφία της μπάντας. Με τους R.E.M. -το τρίτο μεγάλο ανεξάρτητο γκρουπ των 80ς, που συνεχίζει ως σήμερα έχοντας περάσει και αυτό από πολύ καιρό στο επίπεδο του «κλασσικού», τα πράγματα είναι αρκετά πιο μπερδεμένα, με βασικότερη ίσως αιτία τον όγκο των ηχογραφήσεων της μπάντας, που ούτε λίγο, ούτε πολύ ξεπερνάει αυτά που έχουν ηχογραφήσει U2 και DM μαζί (υπερβολή αυτό, αλλά τέλος πάντων ας το δεχτούμε για την οικονομία του review!).
Μόνο για την πρώτη εξαετία ηχογραφήσεων στην I.R.S. (=το ανεξάρτητο label με τις «πολυεθνικές» συνήθειες κοροϊδίας του κοινού και εκμετάλλευσης των καλλιτεχνών του- πάντα ήθελα να το πω αυτό!), υπάρχουν ήδη δύο best of συλλογές (συστήνω να προτιμήσετε το πιο «τίμιο» Singles Collected του 1994, με μερικά καταπληκτικά b-sides, με φοβερό artwork και λίγες και ανώδυνες απώλειες σε σχέση με τα παραπάνω πρωτοκλασσάτα τραγούδια του The Best Of R.E.M. του 1998). Κοντά σε αυτές διάφορα CD που συγκεντρώνουν EP και πρώιμες ηχογραφήσεις της μπάντας και ένα σωρό συλλογές υπόπτου καταγωγής και προθέσεων.
Η Warner από το 1988 οπότε και υπέγραψαν σε αυτήν οι R.E.M., με τη φόρα που είχαν πάρει από την επιτυχία του 'Document' LP και του 'The One I Love', μετράει ήδη εφτά R.E.M. άλμπουμ στον κατάλογο της, άπειρα singles, και άλλες τόσες συμμετοχές σε συλλογές soundtracks, rock 'n' roll εράνους κ.ο.κ. Ύστερα από δεκαπέντε χρόνια η κυκλοφορία ενός best of άλμπουμ ήταν σχεδόν επιβεβλημένη. Το δύσκολο της υπόθεσης είναι όπως πάντα η επιλογή των τραγουδιών. Σαν φανατικός οπαδός των R.E.M. θεωρώ ότι ένα τετραπλό CD BOX SET ίσα ίσα που θα κάλυπτε όλες τις μεγάλες στιγμές τους σε αυτή τη δεκαπεντετία (θέλω άλλα τέσσερα για την πρώτη καταιγιστική εξαετία, υπόψη), οπότε ας κρίνουμε τις όποιες καλύψεις ή ελλείψεις με την δέουσα επιείκεια.
Με προσεγμένο και πρωτότυπο layout και artwork (βάλε-βγάλε ζελατίνες, βιβλιαράκια, διάφανα καλύμματα κ.λ.π.), με πλούσιο φωτογραφικό υλικό και track by track σχολιασμό για το κάθε ένα από τα 18+15 τραγούδια, το 'In Time' δεν είναι σίγουρα μια συλλογή αρπαχτή. Με την εκθαμβωτική fuzz pop του 'Orange Crush' να χαζεύει υπεροπτικά το μάλλον αμήχανο 'Bad day' (που πολύ απέχει από το να σημάνει την επιστροφή των R.E.M. στο rock ουσιαστικής διαμαρτυρίας), η ανισότητα των περιόδων που καλύπτονται είναι και αυτή δεδομένη. Τα ισχυρά συναισθήματα του «χρυσού» υλικού, αντικαθίστανται από τραγούδια που ακόμη δεν έχουν τη σφραγίδα του χρόνου για να καλύπτει τις όποιες αδυναμίες τους κ.ο.κ. Μέσα σε όλη αυτή τη σύγχηση θα επιβεβαιώσετε ακόμη μια φορά τις υποψίες σας ότι οι R.E.M. είτε στις παρυφές του indie, είτε στο mainstream, είτε στο θρόνο της μεγαλύτερης μπάντας του πλανήτη, είτε στην άβολη θέση του γκρουπ που περνάει κρίση και αντιμετωπίζει αποχωρήσεις μελών, υπήρξαν ουσιαστικά πάντοτε οι ίδιοι, πάντοτε το ίδιο συνεπείες, το ίδιο άξιοι για να ασχοληθείς συστηματικά με το έργο τους.
Ουσιαστικά το Best Of είναι ο πρώτος δίσκος, με δεκαοχτώ τραγούδια συνολικά, στα οποία περιλαμβάνονται και τα δύο καινούργια τραγούδια του γκρουπ ('Animal' και 'Bad Day', αμφότερα λίγο κάτω από τις καλύτερες στιγμές του τελευταίου τους 'Reveal' LP). Το εξωπραγματικά διαχρονικό αστέρι των R.E.M., που αρνείται να χάσει έστω και μέρος της λάμψης του, παρότι βρίσκεται ήδη σε όλες τις λίστες περί χιλιοπαιγμένων, χιλιοακουσμένων κ.λ.π. τραγουδιών στην ιστορία της pop, φυσικά δεν περνάει απαρατήρητο όσο κακόβουλος και να είσαι απέναντι του ('Losing My Religion'). Σε δεύτερο επίπεδο μια σειρά από τα δυνατότερα singles της ζωής μας. Τραγούδια που κάνουν την Bjork να φαντάζει άψυχη ('Everybody Hurts') και πιάνουν τον Bono αδιάβαστο και φαφλατά ως προς την επιλογή της θεματολογίας του ('Man On The Moon'). Τραγούδια που καλείσαι να επιλέξεις ως personal faves για να δημιουργήσεις τη δική σου ιδιαίτερη σχέση με το γκρουπ ('Orange crush', 'The Sidewinder sleeps tonight'), μερικές στιγμές που κανείς δεν κατάλαβε ακόμα αν είναι καλές ή κακές τελικά ('What's the frequency Kenneth?'), ένα τουλάχιστον τραγούδι που άξιζε να πάει καλύτερα ('E-bow the letter'), πρόσφατο υλικό που περιμένει τη σειρά του για να «φορτιστεί» και αυτό όπως του αρμόζει ('Imitation Of Life') κ..ο.κ. Οι REM είναι μια υπέροχη μπάντα τελικά, αλλά αυτό μάλλον το ξαναέγραψα!
Παρότι τα B-sides της δεύτερης περιόδου των REM δεν έχουν την αίγλη και την ποιότητα αυτών που θα βρείτε, ας πούμε, στο 'Dead Letter Office', εν τούτοις και τα δεκαπέντε τραγούδια που περιέχει το δεύτερο cd της limited έκδοσης του 'In Time' είναι χρήσιμα και ευσπρόδεκτα. Μια εκπληκτικά rough ζωντανή εκτέλεση του 'Drive', το dubαρισμένο 'Chance', που ήτανε b-side στο 'Everybody Hurts' και φυσικά το απόλυτο τραγούδι μοναξιάς από το 'Until The End Of The World ' του Wenders ('Fretless'), που από μόνο του έφτανε να μετατρέψει το 'Out Of Time' σε έναν πολύ καλύτερο δίσκο, όπως σωστά επισημαίνει και ο Peter Buck στα σχόλια του, αν δεν έμενε στην απ' έξω. Αυτά τα τρία τραγούδια είναι που στέκονται κάπως ψηλότερα από τα υπόλοιπα. Το 'Star Me Kitten' με τη συνοδεία του Μπάροουζ καλό είναι να υπάρχει στις δισκοθήκες μας, όλες οι υπόλοιπες live, ακουστικές κ.λ.π. εκτελέσεις που θα βρείτε εδώ, χωρίς να απαγοητεύουν, σίγουρα δεν προσθέτουν κάτι σημαντικό στο μύθο των REM.
Μήπως έχει έρθει η ώρα για ένα διπλό live άλμπουμ που θα μας θυμίσει τις μεγάλες περιοδείες των R.E.M. στις αρχές των 90ς; Και μετά από αυτό τι; Αδηφάγοι rock καταναλωτές σε κατάσταση στέρησης. Ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί!
