Avaz
Ο καλύτερος κιθαριστικός ροκ δίσκος της χρονιάς είναι τούρκικος, και αφήστε κάποιους να ξεσχίζονται ακούγοντας FF.
Το εθνικό κλισέ θέλει όλους τους Τούρκους κάτι άξεστους τύπους που βγάζουν άναρθρες κραυγές και θέλουν να μας σφάξουν όλους. Όπως όλα τα κλισέ, μέχρι ένα σημείο είναι αλήθεια, αλλά είναι ψεύτικο στην ισοπέδωση που θέλει να επιβάλλει. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί είναι κάπως έτσι (όπως και πολλοί δικοί μας, έτσι;) αλλά υπάρχει και μια πολυάριθμη αστική τάξη, σχεδόν αποκλειστικά στην Κωνσταντινούπολη, που δεν έχει καμιά σχέση με την παραπάνω περιγραφή. Αστική τάξη με πολύ βαθιές ρίζες, αν σκεφτούμε ότι η Κωνσταντινούπολη - Ιστάνμπουλ ήταν πρωτεύουσα αυτοκρατορίας όταν στο Κολωνάκι έβοσκαν πρόβατα (η Θεσσαλονίκη ήταν και τότε και τώρα δεύτερη και βουτηγμένη στα κόμπλεξ της). Η ύπαρξη αυτής ακριβώς της αστικής τάξης, και της εργατικής με την οποία νομοτελειακά συνυπάρχουν, είναι το απαραίτητο έδαφος για την ανάπτυξη του ροκ, μια που το τελευταίο, ως γνωστόν, αποτελεί παρακμιακό φαινόμενό τους. Και το τούρκικο ροκ έχει και μεγάλη ιστορία, και αξία, και πολλαπλάσιες κυκλοφορίες, αλλά και διεθνή αναγνώριση από το δικό μας. Κάντε για πλάκα μια αναζήτηση στα ονόματα Erkin Koray, Cem Karaca (προφέρεται Καρατζά, σας θυμίζει τίποτα;) και Mogollar, ενδεικτικά.
Οι Replikas είναι το πιο καυτό όνομα στο χώρο σήμερα. Η φήμη τους δημιουργήθηκε μέσα από αμέτρητα τελετουργικά live σε καταλήψεις, σκουπιδότοπους, τεκέδες, φτωχογειτονιές, πανεπιστήμια και θέατρα, και έχει ξεπεράσει κατά πολύ τα σύνορα της χώρας τους, μια που έχουν συμμετοχή σε διεθνές tribute στον Syd Barrett, όπου διασκεύασαν το 'Vegetable Man', έχουν εκφραστεί εγκωμιαστικά γι' αυτούς μεταξύ άλλων ο Holger Czukay και ο Chris Cutler, και ασχολήθηκε εκτενώς μαζί τους και το Wire. Να μην κάνω συγκρίσεις...
Το 'Avaz' είναι ο τρίτος δίσκος τους, και παραγωγός του είναι ο Wharton Tiers (Sonic Youth, Pussy Galore, Glen Branca, Dinosaur Jr. και δε συμμαζεύεται). Τα τραγούδια και ο ήχος του είναι καβάλα στο κύμα. Το σημερινό και το παγκόσμιο κύμα. Εμπνευσμένο, έξυπνο, άγριο, απολαυστικό κιθαριστικό ροκ, με μια παραγωγή που το αναδεικνύει όσο λίγες. Εδώ είναι η σκιά των Husker Du, εδώ και η αύρα των Sonic Youth. Η εθνική ταυτότητα του group είναι τόσο καλά φιλτραρισμένη που υπάρχει μόνο σαν υπόγεια αίσθηση, αντίθετα με το προηγούμενο album τους 'Dadaruhi' του 2002, (άλλο αριστούργημα αυτό, ήταν ο δίσκος που τους έκανε γνωστούς εκεί που έπρεπε), όπου ήταν πιο έντονα αντιληπτή. Θα γίνω λίγο κοινότοπος, αλλά θα γράψω ανεπιφύλακτα ότι το 'Avaz' θα μπορούσε να έχει βγει στη Νέα Υόρκη από και καλά ψαγμένους αμερικάνους ρόκερς, και αν συνέβαινε αυτό θα παραμιλούσαν όλοι.
Μειονέκτημά του; Ναι, η γλώσσα. Πέρα από κάθε εθνικιστική προκατάληψη, που για όποιον δεν κατάλαβε δεν έχω, τα τούρκικα δεν ακούγονται ωραία. Το προσπερνάς όμως. Ώρες ώρες έχει και πλάκα.
Οι Replikas ξεσκίζουν. Τολμήστε να τους ακούσετε.
