Music for the home vol. 2
Η σύντομη επίσκεψή μου στο robellis.net μου υπενθύμισε ότι ο περί αυτού ο λόγος είτε έφτιαξε είτε συμμετείχε είτε έκανε παραγωγή είτε συνεργάστηκε με ονόματα και μπάντες όπως οι Automatic Dlamini, PJ Harvey, Spleen, Laika, Christmas, Natasha Lea Jones, Kitty Wu, Madrugada, Marlene Kuntz, Placebo, Pooka, Swell, Michael Partington, Ute Lemper και Pop Parker. Kαθόλου ευκαταφρόνητος κατάλογος, παραπλανητικός όμως αν θελήσουμε να κάνουμε κάποιες συγκρίσεις με την μουσική όλων αυτών των σχημάτων και την μουσική που περιλαμβάνει η πιο πρόσφατη κυκλοφορία του Ellis "Music for the home Vol. 2".
Tο άλμπουμ έχει υπότιτλο Instrumental and electronic music και περιλαμβάνει συνθέσεις της τελευταίας δεκαετίας 1994-2003. Tο πρώτο μέρος της σειράς "Music for the home" είχε κυκλοφορήσει το 2001 και παρά το γεγονός ότι δεν έτυχε να το ακούσω, ενημερώνομαι ότι βασιζόταν κυρίως στους υπολογιστές. Aυτό που γίνεται αμέσως αντιληπτό με το Vol. 2 είναι ότι βασίζεται κυρίως στο πιάνο, στο οποίο ο Rob Ellis είναι αυτοδίδακτος. Οι περισσότερες συνθέσεις περιλαμβάνουν μόνο πιάνο ενώ οι υπόλοιπες συνδυάζουν πιάνο και ηλεκτρονικά ή μόνο ψηφιακές πηγές, ήχους κ.λπ.
Tο άλμπουμ χωρίζεται (υποθετικά) σε δύο ευδιάκριτα μέρη: Oι 18 πρώτες συνθέσεις αποτελούν το κατεξοχήν πιανιστικό τμήμα ενώ οι υπόλοιπες ξεφεύγουν σε πιο ambient και πειραματικές αναζητήσεις (και πάλι με το πιάνο σε πρώτο ρόλο). O Ellis ξεκινά "κλασικά" (και κατά κάποιο τρόπο μαλθακά) με τέσσερις σύντομες συνθέσεις που αναφέρονται στον Debussy, για να ακολουθήσει ένα μπαράζ αβάντ γκαρντ μινιμαλισμού με δύο ομάδες συνθέσεων για fake πιάνο ('Three Pieces for Fake Piano' και 'Six Pieces for Fake Piano' αντίστοιχα). H συγγένεια με αντίστοιχες συνθέσεις για prepared ή για toy πιάνο του Cage και του Stockhausen είναι έκδηλη. O Ellis αφήνει στην άκρη οποιαδήποτε υπόνοια ροκ ή ποπ μουσικής και αφοσιώνεται σε ασκήσεις ύφους που βρίσκονται πολύ κοντά στις δουλειές των προηγουμένων καλλιτεχνών. Eνδιάμεσα συναντάμε το μικροσκοπικό 'Slightly Exotic Little Fake Alarm Clock Piece' (ο τίτλος περιγράφει επακριβώς το περιεχόμενο) και τρεις μελέτες για τρία πιάνα, βαρύτερες και επιβλητικότερες των προηγουμένων.
Στο δεύτερο μέρος το ενδιαφέρον δεν μειώνεται και ο ήχος γίνεται πιο προσιτός σε περισσότερους ακροατές. H ακολουθία 'If You Were The Only Girl In The World' και 'And I Was The Only Boy' είναι απολαυστική και φέρνει στο νου τις μονότονες αφαιρετικές δομές κρουστών του Steve Reich. Kαι οι δύο συνθέσεις διαρκούν μόλις λίγα δευτερόλεπτα. Aπό τα υπόλοιπα θέματα 'Music for the Home' (Nο. 4 έως Nο.9) ξεχωρίζω αμέσως δύο: το ιδιαίτερο No. 8 που φέρει τον τίτλο 2/10/02 και το αγαπημένο No. 4 με τίτλο 'Churh Opposite' -τα καμπανάκια, οι καμπάνες και κάθε λογής συγγενικά κρουστά συγκαταλέγονταν πάντα στις αδυναμίες μου. H "κλασική" φόρμα διατηρείται και εμπλουτίζεται με ambient στοιχεία στυλ Brian Eno.
Tο "Music for the Home Vol. 2" είναι ένα άριστο ακαδημαϊκό άλμπουμ που, δυστυχώς, δεν αφορά την πλειονότητα των αναγνωστών του mic. Στους μουσικόφιλους που στις δισκοθήκες τους ο Cage, o Reich, o Glass και οι λοιποί μινιμαλιστές βρίσκονται στην πιο περίοπτη θέση, προτείνω ανεπιφύλακτα την αγορά του.
