Songs To Play

Έξι άλμπουμ σε διάστημα 25 χρόνων. Ο σκοτεινός τύπος των Go-Betweens που μας είχε αφήσει ενεούς με το Evangelist (2008) δεν βιάζεται. Άλλωστε, πού μπορείς να πας μετά το Evangelist; Πόσο μάλλον όταν έχεις αρκετά χρόνια στην πλάτη σου και σκυθρωπή προδιάθεση (και φάτσα).

Το Songs to Play έχει τον χαρακτήρα της εύθραυστης, intellectual pop των Go-Betweens, η οποία κουβαλάει με άνεση το φορτίο των χρόνων που πέρασαν, και των πληγμάτων που επέφεραν. Είναι ένας εξομολογητικός δίσκος, με στίχους που διαβάζονται σαν ποίηση. Είναι ποίηση. Παρένθεση: τι έχω πάθει και όλοι οι μοναχικοί τραγουδοποιοί μου θυμίζουν τον Leonard Cohen; Όχι μουσικά, όχι στιχουργικά υπό την έννοια ότι αντιγράφουν, ούτε ερμηνευτικά. Είναι η πορεία, είναι το βλέμμα με το οποίο κοιτάζουν τον κόσμο να ξεφεύγει από τον άξονά του, η μελαγχολία και η ειρωνεία τους απέναντι σε όσα έκαναν/πίστευαν κάποτε. Κλείνει η παρένθεση.

Κι ενώ ο Cohen χάνει ενίοτε το στοίχημα λόγω κακών δισκογραφικών παραγωγών, ο Forster ελέγχει απόλυτα το ηχητικό αποτέλεσμα, ενσωματώνοντας εντός του ποικίλες επιρροές. Άλλοτε ακούγεται κυνικός σαν Velvet Underground (Disaster in Motion), και άλλοτε ανέμελα χαμένος στον καθαρό ήχο της Αριζόνας. Εδώ να επισημάνουμε ότι στο ύφος αυτό συμβάλει το βιολί της συζύγου του, Karin Baumler, το οποίο απογειώνει το πρώτο τραγούδι του άλμπουμ, Learn to Burn - συνοδεύοντας αριστοτεχνικά τους ευφάνταστα ειρωνικούς στίχους.

Το A Poet Walks ξεκινάει με μια έξοχη ακουστική κιθάρα κι αμέσως τα πνευστά μας οδηγούν στον αμερικάνικο Νότο, ενώ η κρυστάλλινη διαύγεια του I'm so Happy for You μας επαναφέρει στη "βρετανική" τραγουδοποιία των Go-Betweens. To Love Ιs Where it Ιs είναι μια κεφάτη bossa nova, το αμέσως επόμενο Turn on the Rain μια μπαλάντα που μου θύμισε τον Steve Wynn. Τέλος, στο Let me Imagine you έχει δίπλα του τον χαμένο συνεργάτη του, Grant McLennan - πώς αλλιώς αναπαράγει τόση μουσική/στιχουργική κομψότητα;

Ένα άλμπουμ διαμάντι - από τα λίγα που θα μου μείνουν τη φετινή χρονιά.